(ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΔΥΟ ΛΑΘΗ ΜΕ ΤΗ ΜΙΑ Η ΥΑΜΑΗΑ, ΠΑΡ’ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ!)
Λοιπόν, όσο ο Μιρ, ο Ρινς και η Suzuki ετοιμάζονται να “σκουπίσουν” και τους τρείς διαθέσιμους τίτλους κατακτώντας την πολυπόθητη Triple Crown (Πρωταθλήματα Οδηγών, Κατασκευαστών και Ομάδων), και μάλιστα με μόνο δύο μοτοσυκλέτες στην πίστα έναντι έξη της Ducati και τεσσάρων για την Υamaha, την Ηοnda και την ΚΤΜ, άπαντες έχουν επιδοθεί στο δημοφιλές σπορ του κουτσομπολιού και της εικοτολογίας, ενώ απο ότι δείχνουν τα αποτελέσματα (για όποιον ΘΕΛΕΙ να τα μελετήσει), τα απιθανα πάνω-κάτω της απόδοσης αρκετών αναβατών, που αποδίδονται στις “λάθος” μοτοσυκλέτες και στα “νέα” λάστιχα, ίσως συνδέονται με την υπόθεση Ιαννόνε και την “τεσσάρα” που δέχτηκε απο το Ανώτατο Αθλητικό Δικαστήριο.
Η ποινή αυτή ήταν σαφώς και αναντίρρητα υπερβολική, και πραγματικά κρίμα για την καρριέρα του Ιαννόνε, όχι γιατί ήταν “αθώος” (τη στιγμή που βρέθηκε θετικός, θα έπαιρνε οπωσδήποτε κάποια ποινή) αλλά γιατί το αρχικό 18άμηνο της FIM ήταν υπεραρκετό. Φαίνεται όμως ότι το πράγμα είχε επεκταθεί στους κύκλους του ΜοtoGP, και ο καϋμένος ο Αντρέα έπεσε πραγματικά στην περίπτωση και χρησιμοποιήθηκε για παραδειγματισμό των υπολοίπων (ή όποιων είχαν πρόθεση να κάνουν κάτι παράτυπο τέλος πάντων). Μαχαίρι κομμένα όλα τώρα, και ας μην μπερδεύουμε με αυτά τους οδηγούς που έχουν μια σταθερά καλή, μέτρια, ή και κακή απόδοση όλο τον χρόνο. Αυτοί, φτάνουν στον τίτλο (Μιρ), περιμένουν το 2021 για να προσθέσουν μερικά εκατομμύρια στους λογαριασμούς τους κάνοντας συγχρόνως το κέφι τους (Ρόσσι) ή αποστρατεύονται (Ραμπάτ).
Ωστόσο, μια περίπτωση που πραγματικά θα έφερνε συγκρατημένα χαμόγελα αν δεν επρόκειτο για ένα καλό παιδί και ακόμα καλύτερο αναβάτη, είναι αυτή του Aντρέα Ντοβιτσιόζο. Ο οποίος, φανερά αποκαρδιωμένος απο την (ουσιαστική) απόλυσή του απο την Ducati μετά απο 8 χρόνια, 14 νίκες και τρείς δεύτερες θέσεις στο Πρωτάθλημα μαζί της, βρέθηκε χωρίς μοτοσυκλέτα για το 2021, αφου ούτε στις “δορυφορικές” της ομάδες υπήρχε θέση, μια και το εργοστάσιο φρόντισε να υπογράψει συμβόλαια με “νέο αίμα” πριν ακόμα ξεκινήσουν οι φετινοί αγώνες! Ηταν φανερό ότι ΔΕΝ ήθελαν τον Ντόβι στην Μπολώνια, και οι λόγοι είναι κάτι που δεν πρέπει να μας απασχολεί (είναι εύκολο να κάνεις κρίσεις υπέρ του ενός ή του άλλου, αν δεν ξέρεις την πραγματική ιστορία απο μέσα).
Ξέροντας απο νωρίς ότι το κεφάλαιο Ducati είχε κλείσει οριστικά, όσο περνούσε ο χρόνος ο Ντοβιτσιόζο συνειδητοποιούσε ότι δεν είχε καμμία πιθανότητα να παραμείνει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τα δύο επόμενα χρόνια. Αυτό είχε συνέπειες στην απόδοσή του, αλλά χάλασε και το κλίμα μέσα στην ομάδα, με τα αποτελέσματα που βλέπουμε: Πανηγυρίζει όταν έρχεται όγδοος!
Οι πιθανότητές του για το 2021 ήταν κατα πρώτον η Αprilia, και κατά δεύτερον η Ηοnda, στην περίπτωση που τα “κουτσομπολιά” είχαν δόση αλήθειας και ο Μαρκ Μαρκέθ (που επισήμως πια, δεν θα τρέξει στον τελευταίο φετινό αγώνα αλλά το 2022) είχε πρόβλημα αποθεραπείας, με μια τρίτη εγχείρηση να αναφέρεται σαν πιθανότητα σε άρθρο Ισπανικής εφημερίδας (αχ, αυτές οι εφημερίδες! Χειρότερες και απο τον δικό μας Σκαϊ!).
Ταυτόχρονα, ο έτερος απολυθείς μελλοντικός συνταξiούχος (και περίπου συνομήλικος του Ντόβι), ο Καλ Κράτσλοου, μαρκάριζε στενά την Αprilia με δηλώσεις αγάπης αλλά και e-mail προς το εργοστάσιο στα οποία αυτοπροτείνετο, και οι Ιταλοί που ήθελαν να αλλάξουν τον Μπράντλεϋ Σμιθ με έναν άλλο Εγγλέζο για εμπορικούς λόγους, το συζητούσαν (ενώ στην πραγματικότητα ήθελαν τον Ντοβιτσιόζο, να τους πει και κανένα μυστικό για το V4 της Ducati που εξελίσσει οκτώ ολόκληρα χρόνια!).
Ο τρίτος ημι-συνταξιούχος Χόρχε Λορένθο, που απολύθηκε απο δοκιμαστής της Yamaha μετά την κάκιστη εμφάνισή του στις δοκιμές του Πορτιμάο, είχε επίσης δηλώσει επιθυμία να πάει στην Aprilia, σαν δοκιμαστής αλλά και σαν wild card αγωνιζόμενος, μέχρι την επιστροφή του Ιαννόνε (που με την αρχική ποινή του 18άμηνου προβλεπόταν για τον Ιούνιο του 2021).
Ομως, η προχτεσινή ποινή των τεσσάρων ετών του CAS που θέτει τον Ιαννόνε οριστικά εκτός αγώνων, έκανε τις μάσκες να πέσουν και τα πράγματα να επιταχυνθούν: Η Αprilia ζήτησε την άμεση απάντηση των ενδιαφερομένων, ψάχνοντας πλέον και για έμπειρο αναβάτη δίπλα στον Α. Εσπαργκαρό, εκτός απο δοκιμαστή (γιατί υπήρχαν και οικονομικοί όροι που δεν γνωρίζουμε), ενώ χτύπησε και η Υamaha την πόρτα του γραφείου εύρεσης εργασίας των απολυμένων οδηγών, ψάχνοντας επίσης έναν έμπειρο και εν ενεργεία αναβάτη σαν δοκιμαστή, στη θέση του Λορένθο! Ξαφνικά, οι Κράτσλοου και Ντοβιτσιόζο είχαν προτάσεις απο δύο εργοστάσια, και εδώ άρχισαν να παίζουν τον ρόλο τους οι οικονομικές απαιτήσεις αλλά και τα μελλοντικά σχέδια του καθενός, ανάλογα με το τι πίστευε για τον εαυτό του, τι θεωρούσε ότι μπορούσε να κάνει.
Κάνει λοιπόν επίσημη δήλωση ο Ντοβιτσιόζο, στην οποία ευχαριστεί όσες εταιρείες του έκαναν προτάσεις (δεν τις αναφέρει) αλλά ευγενικά τις απορρίπτει, γιατί ενδιαφέρεται μόνο για μια ομάδα με τις ίδιες επιθυμίες και στόχους με αυτόν, δηλαδή νίκες και κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Και αφού θέση σε τέτοια ομάδα δεν υπάρχει για το 2021, θα παραμείνει εκτός MotoGP με την ελπίδα, την επιθυμία και την θέληση να επανέλθει το 2022 (είναι γεννηθείς του 1986, δηλαδή θα γυρίσει στους αγώνες έχοντας μόλις γιορτάσει τα 36α του γενέθλια, με αποχή ενός χρόνου και την πρόθεση να κατακτήσει τον τίτλο! Και εδώ έρχεται το χαμόγελο που αναφέραμε πιο πάνω: Δεν γίνονται αυτά Ντόβι!)
Ακόμα πιο “χαμογελαστή” είναι η δήλωση του Καλ Κράτσλοου, ότι “είπε στην Aprilia ότι δεν ενδιαφέρεται (!) και βρίσκεται σε προχωρημένες συζητησεις με την Υamaha για τη θέση του test rider”! Δεν σχολιάζουμε αυτό το “δεν ενδιαφέρεται” προς την Aprilia απο κάποιον που έχει κάνει τόσες δημόσιες δηλώσεις αυτοπροτείνοντας τον εαυτό του σαν τον άνθρωπο που θα έφτιαχνε την Ιταλική μοτοσυκλέτα, αλλά θα πρέπει να δούμε την Yamaha και το κατά πόσο η κίνησή της να κάνει προτάσεις σε δύο αναβάτες που ΕΔΙΩΞΑΝ οι ομάδες τους (και δεν βρήκαν πουθενά αλλού θέση σαν οδηγοί), ήταν σωστή.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Ντοβιτσιόζο με τον Κράτσλοου ήταν οι αναβάτες των Υamaha M1 to 2012 με την Τech 3 (στα χρώματα της Monster μάλιστα τότε!), σε μια ιδιαίτερη χρονιά, μια και ήταν η σαιζόν που οι MotoGP επέστρεψαν στα 1000c.c. μετά την (ακατανόητη) περίοδο των 800. Ειδικά ο Κράτσλοου έμεινε στην Tech 3 για τρία χρόνια, μέχρι το 2013 που ήρθε πέμπτος στη βαθμολογία. Παλιός γνώριμος λοιπόν, τέλειος γνώστης των μυστικών και των εσωτερικών της Μεγάλης Αντιπάλου Ηonda (2015-2020), σίγουρα πολύ γρήγορος (παρ΄ότι δεν διαθέτει την αντοχή για βάθρο μέχρι τον τερματισμό και “ξεφουσκώνει” γρήγορα), και το σημαντικότερο όλων, είναι αναβάτης εν ενεργεία, γιατί οι παροπλισμένοι δεν μπορούν να μπουν στον σημερινό ρυθμό του MotoGP, άρα δεν είναι κατάλληλοι για δοκιμαστές όταν γυρνάνε τρία δευτερόλεπτα πάνω από τον χρόνο που κάνουν οι εργοστασιακοί ζεσταίνοντας λάστιχα!
Συμπέρασμα: Αν ο Κράτσλοου υπογράψει με την Υamaha, αυτή θα είναι μια καλή κίνηση για το Ιαπωνικό εργοστάσιο, που θα κλείσει τουλάχιστον το άσχημο και περίεργο 2020 με μια καλή προοπτική για του χρόνου.
Και ο Ντοβιτσιόζο; Η αλήθεια είναι ότι και αυτός είχε μια καλή πορεία με την Υamaha, γιατί την μία και μόνη χρονιά που έμεινε στην Τech 3, το 2012 μεταξύ των εργοστασιακών θητειών του στην Honda και στην Ducati, πήρε έξη βάθρα (με την δορυφορική Μ1, που τότε δεν ήταν σαν τις εργοστασιακές όπως συμβαίνει σήμερα) και ήταν 4ος στην τελική βαιθμολογία.
Γιατί λοιπόν της είπε “όχι” στην πρόταση του test rider; Το θεώρησε “υποτιμητικό” για την εικόνα του; Υπήρξε διαφορά στο οιμονομικό, επειδή είναι γνωστό ότι έχει υψηλό κασέ -ή πιο σωστά, ζητάει πολλά- και είναι ανυποχώρητος, σε σημείο που προτίμησε να απολυθεί-παραιτηθεί απο την Ducati, κάτι που πιθανόν στοίχισε (και στις δύο πλευρές) τον τίτλο που κυνηγούσαν τόσα χρόνια;
Μπορεί. Μπορεί όμως να υπάρχει και αλήθεια στη φήμη της “αναμονής των νέων για την υγεία του Μαρκ Μαρκέθ”, και σε περίπτωση που αργήσει και χάσει τους πρώτους αγώνες το 2021, ο Ντοβιτσιόζο θα είναι ο αντικαταστάτης του. Μετά απο μια αρχή καρριέρας 10 ετών με την Ηonda (2002-2011!), που έδωσε ένα τίτλο στα 125, νίκες, βάθρα και συνεχείς δευτεριές στη βαθμολογία στα 250, και 16 βάθρα, μία νίκη και τρίτη θέση στη βαθμολογία του MotoGP με την Honda Respol (το 2011), ο Αντρέα Ντοβιτσιόζο σίγουρα έχει άριστες σχέσεις με το HRC, αλλά δεν θα θέλαμε (όπως και κανείς δεν θα ήθελε) να βρεθεί και πάλι στην Ηοnda από έσχατη ανάγκη της εταιρείας και όχι λόγω της αξίας του.
Αυτά είναι τα νέα απο τα paddock, παραμονές του προτελευταίου αγώνα της χρονιάς, και όσο οι αποχωρήσεις των μεγαλύτερων σε ηλικία αυξάνονται, ο μέσος όρος ηλικίας των αναβατών του Μοto GP μειώνεται, με τον Μαρκ Μαρκέθ να φτάνει ήδη τα 28 το 2021, και να υποδέχεται τους νεαρούς Μπαστιανίνι και Μαρτίν, καθώς και τον 24άχρονο Λουκα Μαρίνι. Με τον Ρόσσι να αποτελεί εξαίρεση στα παγκόσμια χρονικά (υπο την προϋποθεση ότι θα συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις το 2021 στα 42 του, και δεν θα κοσμεί την ουρά του grid), φαίνεται ότι οι 35άρηδες (και βάλε) σαν τον Κράτσλοου και τον Ντοβιτσιόζο δεν έχουν (ή δεν βρίσκουν, το ίδιο είναι) πια θέση στην κορυφή του δίτροχου Σπορ, παρ’ ότι παραμένουν ταχύτατοι. Τουλάχιστον αποχώρησαν με στυλ. Κάτι είναι κι αυτό, μολονότι η αναφορά του Ντόβι για επιστροφή και διεκδίκηση του τίτλου το 22, ακούστηκε “κάπως”!