Με ήλιο, ψύχρα, πολύχρωμο κοινό αλλά χωρίς την πανηγυρική ατμόσφαιρα που συνήθως επικρατεί στη Βαλένθια, ολοκληρώθηκε η διαδικασία των ελεύθερων και κατατακτήριων δοκιμών, με μία ακόμα επίδειξη ταχύτητας απο την φετινή αποκάλυψη του MotoGP, τον Φαμπιό Κουαρταραρό.
Ομως το γεγονός των ημερών είναι η αποχώρηση του Χόρχε Λορένθο απο το MotoGP, ένα γεγονός πραγματικά συγκλονιστικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο άνθρωπος είναι μόνο 32 χρονών, ότι πριν ένα χρόνο κέρδιζε αγώνες (!), και ότι στην Βαλένθια που με κόπο ο σημερινός poleman κατέβηκε από το 1’.30’’, έχει το ρεκόρ απόλυτου χρόνου (και αγώνα) απο το 2016 με 1’.29’’.401, μισό δευτερόλεπτο κάτω απο το 1’.29’’.978 του Κουαρταραρό (και οι δύο με Yamaha).
Kαι εκτός από την συνειδητοποίηση ότι απο του χρόνου ο πέντε φορές παγκόσμιος πρωταθλητής θα είναι σπίτι του (πάντως όχι στην πίστα, αν και μάλλον θα επιστρέψει σαν τημ μάνατζερ-ιδιοκτήτης ομάδας), η αποχώρηση αυτή άνοιξε μια μεγαλη κουβέντα σχετικά με τον αντικαταστάτη του στην Honda Repsol.
Αυτά που ακούγονται, είναι απο σοβαρά και πιθανά, μέχρι κωμικά και ανυπόστατα, ή φήμες που επίτηδες διαδίδονται από τις ίδιες τις ομάδες (ή τους μάνατζερς των οδηγών-πλην του Ζαρκό που δηλώνει ότι δεν έχει) για να διευκολύνουν τις διαπραγματεύσεις. Ετσι, κυκλοφόρησε η (αληθινή) είδηση ότι η Repsol θέλει ΙΣΠΑΝΟ αναβάτη δίπλα στον Μαρκέθ, και η μη αληθινή ότι ήδη ετοιμάζουν τον Άλεξ Μαρκέθ για το ΜotoGP δίπλα στον αδελφό του (αν γίνει αυτό, μάλλον θα περιμένει το 2021). Και σε κάθε περίπτωση δύο αδέλφια στην ίδια ομάδα δεν είναι μια “έξυπνη” κατάσταση για την ομάδα και για το εργοστάσιο, που πρέπει να διευρύνει τις επιλογές του με διαφορετικές προσωπικότητες που θα έχουν απήχηση σε ευρύτερο παγκόσμιο κοινό. Αλλά φυσικά, οι αποφάσεις ανήκουν στον Πουίγκ (ήδη του χρεώνεται η αποδέσμευση του Πεντρόθα, η αδυναμία πρόσληψης νεαρού δυνατού ταλέντου πέρυσι και η συμφωνία των 10.000.000 Ευρώ για δύο χρόνια με τον Λορένθο που κατέληξε σε πραγματική καταστροφή για την ομάδα) και στην διοίκηση στην Ιαπωνία.
Επίσης, κυκλοφορεί η είδηση για πιθανό πέρασμα του Κράτσλοου στην εργοστασιακή ομάδα (αν ξεπεράσει το πρόβλημα με τον προσωπικό του χορηγό Monster), και ταυτόχρονα κάποιοι εξαπέλυσαν την φήμη για υπογραφή του Ζαρκό στην …Avinthia Ducati στη θέση του Αμπραχαμ ή του Ραμπάτ (που έχει μεν συμβόλαιο για το 2020, αλλά όλα γίνονται). Και ο Ζαρκό είπε ψυχρά ότι η προτεραιότητά του είναι η Honda, και ότι θα προτιμούσε να επιστρέψει στην Moto2 γιατί η Avinthia είναι μικρή ομάδα χωρίς καμμία πιθανότητα διάκρισης και δεν τον ενδιαφέρει καθόλου.
Τι θεωρούμε εμείς ως πιθανότερο; Είτε κατ΄ευθείαν Ζαρκό στην Repsol για το 2020 (θα θυμάστε ότι το MOTOSPORT είχε προβλέψει εδώ και μήνες ότι υπήρχε κάποια συμφωνία –ή συζήτηση- με την Ηonda, απο την στιγμή που ο Ζαρκό παραιτήθηκε απο την ΚΤΜ δηλώνοντας ότι δεν ξέρει τίποτα για το μέλλον του), είτε ο Κράτσλοου στην εργοστασιακή ομάδα για ένα χρόνο (2020) και μετά αποχώρηση, με τον Ζαρκό στην LCR Honda και μετά στην Repsol, ΑΝΑΛΟΓΑ με τα αποτελέσματά του (η περίπτωση Νακαγκάμι θα πρέπει να θεωρείται σαν έκπληξη πρώτου μεγέθους). Ετσι κι αλλιώς ό,τι αποφασιστεί τώρα θα είναι μόνο για το 2020 αφού όλοι περιμένουν τα συμβόλαια του ’21-’22, και αυτό βολεύει την Honda γιατί δεν «παντρεύεται» κανέναν και είναι ελεύθερη να κάνει τις δοκιμές της και να μελετήσει τις επιλογές της, έχοντας τον «σίγουρο» Μαρκ Μαρκέθ να της φέρνει τους τίτλους! Υπ’ όψιν ότι εμπορικά η Honda έχει μεγάλο ενδιαφέρον και για την Αγγλική και για την Γαλλική αγορά, ενώ απο Ισπανούς έχει τον Μαρκέθ που κάνει για …έξη (όσα και τα πρωταθλήματά του στο MotoGP). Αλλά επειδή πάντα “money talks”, τίποτα δεν μπορεί να αποκλεισθεί, λόγω Repsol.
Στο αγωνιστικό μέρος, η πίστα της Βαλένθια, μικρή, δύστροπη, με στροφές πρώτης – δευτέρας και άσφαλτο που δεν συγχωρεί αν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλές (όπως αυτό το διήμερο), θα έχει τον πρώτο λόγο στο αυριανό αποτέλεσμα: Όποιος πιέσει, ή όποιος βιαστεί, θα πέσει και θα εγκαταλείψει, μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία γι’ αυτό. Το είδαμε στις δοκιμές: Επεσε ο Μαρκέθ, έπεσε ο Μίλλερ, έπεσε τρείς φορές ο Α. Εσπαργκαρό, έπεσε δύο φορές και ο Ρόσσι (που δεν τα κατάφερε στο Q2 και ήταν 12ος και τελευταίος ξεκινώντας απο την 4η σειρά, ενώ οι νεαροί με τα άλλα τρία Μ1 ήταν 1ος, 4ος και 5ος μισό με ένα δευτερόλεπτο πιο γρήγοροι).
Tα Suzuki και οι M1 θα έχουν πλεονέκτημα, λόγω των κλειστών γραμμών που μπορούν να κρατήσουν, και της πολύ καλής επιτάχυνσης στις εξόδους με έλεγχο της πλαγιολίσθησης («αέρινος» ο Κουαρταραρό, απολαυστικός ο Βινιάλες). Αλλά βέβαια δεν ξεχνάμε ότι οι Yamaha έχουν περί τα 10 χ.α.ω. τελικής ΛΙΓΟΤΕΡΑ απο τις Ducati, που σίγουρα θα παίξουν ρόλο απο την αρχή στο κυνήγι των πρώτων θέσεων, με τον Μίλλερ στην πρώτη σειρά και τον Ντοβιτσιόζο με τις κεραυνοβόλες εκκινήσεις του στην δεύτερη. Ειδικά ο Μίλλερ θα πιέσει απο την αρχή και είναι πιθανόν είτε να τεθεί εκτός απο λάθος του, είτε να φθείρει γρήγορα τα λάστιχά του και να μείνει σταδιακά πίσω όπως έγινε στους τελευταίους αγώνες. Ομως, αν συμβεί αυτό, στην Βαλένθια δεν θα καθυστερήσει όσους είναι πίσω του (όπως έκανε στην Μαλαισία, παρ΄ότι ο ίδιος δεν φάνηκε να το καταλαβαίνει και ήταν παραπονούμενος για σκληρά προσπεράσματα!) επειδή υπάρχουν πολλές ευκαιρίες να περάσει κάποιος και η ευθεία είναι μόνο μία.
Δυό λόγια οπωσδήποτε πρέπουν και αξίζουν στην προσπάθεια του Πολ Εσπαργκαρό να πάει την ΚΤΜ πιο γρήγορα απο ότι η ίδια η μοτοσυκλέτα είναι φτιαγμένη να πηγαίνει (προς το παρόν τουλάχιστον). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Π. Εσπαργκαρό ρισκάρει, και ρισκάρει πολύ και επικίνδυνα όπως φάνηκε σε εκείνο το φοβερό «σώσιμο» του Q1 σε απότομη πλαγιολίσθηση τύπου φλατ τρακ, όπου καθαρά απο τύχη, (χωρίς να υποτιμάται η συμβολή των αναρτήσεων της WP και των ηλεκτρονικών που «έπνιξαν» την φάση ώστε να μην εξελιχθεί), το πίσω λάστιχο βρήκε «ομαλά» την πρόσφυσή του και απέφυγε ένα high siding που θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες. Ο Π. Εσπαργκαρό έχει ήδη τραυματισθέι αρκετές φορές (η σοβαρότερη απο όλες ήταν στην πλάτη) και η ομάδα θα πρέπει να τον «ελέγξει» για “να συνεχίσει να τον έχει”. Είναι ο τελευταίος πραγματικά και σταθερά γρήγορος αναβάτης που έχει μείνει στις δύο ομάδες των τεσσάρων ΚΤΜ RC 16, με τον Ζαρκό να πετάει λευκή πετσέτα και να παραιτείται, τον Συαρίν αόρατο (τρέχει ακόμα;), τον Ολιβέϊρα τραυματία απο την ατυχία της Αυστραλίας (τον πήρε ο …αέρας!), και τους αντικαταστάτες Μίκα Κάλιο και Ικέρ Λεκουόνα να μην μπορούν να βοηθήσουν πέρα απο το να γυρνούν στην πίστα προβάλλοντας τα χρώματα του χορηγού σε παγκόσμια ζωντανή μετάδοση. Ο ηρωϊσμός του Εσπαργκαρό λοιπόν, δεν μπορεί να λύσει τα θέματα της ΚΤΜ (αυτό είναι δουλειά του εργοστασίου) και ας ευχηθούμε ο υπερενθουσιασμός του μπροστά στο κοινό του, να έχει αίσιο τέλος και έναν καλό τερματισμό.
Οπως συμβαίνει σε κάθε αγώνα τελευταία, έτσι και στο φινάλε της Βαλένθια η έκτη φετινή pole position του (εκπληκτικού ταλέντου) Κουαρταραρό, έχει πυροδοτήσει τα προγνωστικά που μεγαλόφωνα μιλούν για την επερχόμενη «πρώτη του νίκη» (ξανά!). Και μετά τον νεαρό Γάλλο, οι περισσότεροι ποντάρουν στον Βινιάλες (που είναι όντως εξαιρετικός). Όμως, ένας αντικειμενικός παρατηρητής μάλλον θα διασκέδαζε με αυτές τις προβλέψεις, γιατί το μεγάλο φαβορί στη Βαλένθια είναι ο Μαρκ Μαρκέθ (πάντα με την προϋπόθεση του τερματισμού όλων). Ο Μαρκέθ, που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των ελεύθερων δοκιμών κάνοντας εξομοίωση αγώνα με μεταχειρισμένο soft λάστιχο γυρνώντας σταθερά στο 1’.31’’, και στο Q2 απέφυγε τα ρίσκα παίρνοντας την δεύτερη θέση με κάτι χιλιοστά διαφορά απο τον poleman.
Ο τίτλος του άρθρου τα λέει όλα: Οποιος μείνει όρθιος, θα κερδίσει. Και κατά την άποψή μας, θα έχουμε πτώσεις και εξόδους αύριο στον αγώνα, οπότε ας είμαστε όλοι προετοιμασμένοι για τις αναπόφευκτες «ανατροπές» που θα καθορίσουν το βάθρο. Αναπόφευκτες, επειδή στο MotoGP δεν υπάρχει η λέξη «προσέχω», γιατί αν το κάνεις, σε μισό γύρο σου έχουν φύγει όλοι και δεν τους ξαναπιάνεις! Οπότε, οδηγείς από την αρχή στο όριο πίστας και μοτοσυκλέτας, βασισμένος στο τελέντο σου, στην ικανότητά σου, και κατά ένα (μικρό) ποσοστό στην καλή σου τύχη. Ετσι, στο φινάλε αυτής της χρονιάς-«μονοπώλιο Μαρκέθ» (όπου μόνο η απρόσμενη εμφάνιση του Κουαρταραρό έδωσε ενδιαφέρον), ο καλύτερος και ο… «μέχρι τέλους όρθιος», ας κερδίσει!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Q2 (POLE POSITION)
1 20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 315.4 1’29.978
2 93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 324.3 1’30.010 0.032 / 0.032
3 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 324.3 1’30.086 0.108 / 0.076
4 12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 315.4 1’30.178 0.200 / 0.092
5 21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 315.4 1’30.449 0.471 / 0.271
6 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Ducati Team Ducati 324.3 1’30.511 0.533 / 0.062
7 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 318.3 1’30.573 0.595 / 0.062
8 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 319.8 1’30.595 0.617 / 0.022
9 35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 322.8 1’30.726 0.748 / 0.131
10 9 Danilo PETRUCCI ITA Ducati Team Ducati 324.3 1’30.771 0.793 / 0.045
11 44 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory Racing KTM 319.8 1’30.908 0.930 / 0.137
12 46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 318.3 1’30.954 0.976 / 0.046
Weather Conditions:
| Track Condition: Dry| Air: 17º| Humidity: 26%| Ground: 23º
Records:
Fastest Lap: Lap: 7 Fabio QUARTARARO 1’29.978 160.2 Km/h
Best Race Lap.: 2016 Jorge LORENZO 1’31.171 158.1 Km/h
All Time Lap Record: 2016 Jorge LORENZO 1’29.401 161.2 Km/h