Θα ήταν ψέμμα το να λέγαμε ότι «μας ξάφνιασε» η “εύκολη” επικράτηση του Μαρκ Μαρκέθ στην πατρίδα του, που του έδωσε την 12η φετινή νίκη, το ασύλληπτο ρεκόρ των 420 βαθμών και τον «προσωπικό» θρίαμβο της κατάκτησης (και) του Πρωταθλήματος Ομάδων, που συμπλήρωσε τους τίτλους Οδηγών και Κατασκευαστών, και χάρισε, ΜΟΝΟΣ εναντίον όλων, το περίφημο «Triple Crown» στην Honda.
Nαι, οι παράγοντες του MotoGP και φυσικά οι δημοσιογράφοι του ηλεκτρονικού και τηλεοπτικού Τύπου (έντυπος δεν υπάρχει πια), προσπαθούν να δημιουργήσουν ίντριγκα και να ανεβάσουν τα προγνωστικά και τους τζίρους του διεθνούς στοιχήματος, «σπρώχνοντας» με χέρια και πόδια τον Κουαρταραρό, που βέβαια έχει όλο το πακέτο: Μικρός, μόλις στα 20, γρήγορος όσο κανείς δεν φανταζόταν, μυαλωμένος, ψύχραιμος και όχι τουμπάκιας, εξευτέλισε μεγάλα ονόματα, και σίγουρα έχει μεγάλο δρόμο μπροστά του. Αλλά βρε αθεόβοφοι, είναι δυνατόν τα συμφέροντά σας να μας κάνουν «πρόβατα»; Μπορεί ποτέ ο νεαρός Γάλλος να περάσει τον Μαρκέθ μέσα στην πατρίδα του, με την προϋπόθεση ότι θα τερματίσουν και οι δύο; Τι κάθεστε και λέτε στον κόσμο;
Λοιπόν, οι φίλοι που διαβάζουν MOTOSPORT, ξέρουν ότι μετά τις δοκιμές είπαμε πρώτον ότι το φαβορί στη Βαλένθια είναι ο Μαρκέθ (και να μην ακούνε τα περί Κουαρταραρό και Βινιάλες), και δεύτερον ότι η πίστα αυτή είναι πονηρή και ύπουλη οπότε θα πρέπει να περιμένουμε πολλές πτώσεις, και όποιος βιαστεί ή πιέσει δεν θα τερματίσει. Και ναι μεν επαληθευθήκαμε πλήρως (δεν ήταν και δύσκολο), δεν περιμέναμε όμως να δούμε έναν τόσο προβλέψιμο αγώνα, όσον αφορά τις μάχες για την διεκδίκηση όλων των θέσεων.
Φαίνεται τελικά, ότι ο Μαρκέθ με την εξώκοσμη και απόλυτη υπεροχή του, όντως «κάνει ζημιά» στην ψυχολογία των (παλαιότερων και όχι των rookies) αναβατών, και με αυτό τον τρόπο ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙ την αναπόφευκτη «αλλαγή φρουράς», που ήδη έχει αρχίσει να επιτελείται.
Δείτε το βάθρο: Ο νικητής, ήδη 8 φορές παγκόσμιος, είναι ο μεγαλύτερος στα 26 του χρόνια! Ο δεύτερος και ταχύτερος όλων των υπολοίπων πλην του πρωταθλητή, είναι ένας rookie 20 χρονών. Και ο τρίτος, που ακόμα δεν έχει ωριμάσει και βελτιώνεται συνέχεια, είναι στα 23.
Και δείτε την «παλαιότερη» σειρά: Ο Λορένθο, τσακισμένος απο την έλλειψη αποτελεσμάτων, τον «φόβο» συνεπεία των πολλών τραυματισμών που είχε μέσα σε ένα μόλις χρόνο και βέβαια την αναπόφευκτη σύγκριση μέσα στην ίδια ομάδα με τον παγκόσμιο πρωταθλητή, κυριολεκτικά «διαλύθηκε» και, παρά τον εγωίσμό, το πείσμα και τον δυνατό χαρακτήρα του, οδηγήθηκε σε αποχώρηση απο τις πίστες σε ηλικία 32 χρονών! Ο Ντοβιτσιόζο στα 34 και βάλε, μακριά απο τον καλό του εαυτό που το 2017 και 2018 κυνηγούσε (και κέρδιζε) τον Μαρκέθ, κάνει φιλότιμους και μελετημένους αγώνες, αλλά όπου δεν μετράει το γκάζι της Ducati, δεν βλέπει ούτε βάθρο όπως στη Βαλένθια (που παιζόταν και ο τίτλος των Ομάδων, η μόνη διάκριση που είχε απομείνει για να χαμογελάσει λιγο η σοβαρά προβληματισμένη Ducati). Ο Ρόσσι, ο μεγαλύτερος όλων (και όχι μόνο στην ηλικία) δεν τα πήγε καλά στις δοκιμές, έφυγε από πολύ πίσω, αλλά και έμεινε πίσω, να μάχεται με αναβάτες που ούτε θα υπολόγιζε πέρυσι. Και ο Κράτσλοου, επίσης στα 34, προσπαθεί αλλά δεν τα καταφέρνει πάντα, έχοντας αρνητικό φετινό σκορ, που στη Βαλένθια κατέληξε στα χαλίκια.
Το MotoGP είναι δύσκολο, μέχρι «αδύνατον» για αναβάτες χωρίς μεγάλο ταλέντο, προσωπική αγάπη, ικανότητα και προτίμηση προς τις μεγάλες ιπποδυνάμεις, και βέβαια συνεχή τριβή και προπόνηση σε κάθε επίπεδο (σωματική, φυσική, πνευματική, αθλητική, εκτός του προγράμματος δοκιμών). Οι έμπειροι έχουν όλα τα παραπάνω, και οι rookies που έτσι κι αλλιώς προέρχονται απο τα σκληρά και ανταγωνιστικά πρωταθλήματα της Moto3 και Moto2, προσαρμόζονται άμεσα και αποκτούν εμπειρία, ή πέφτουν συνεχώς και φεύγουν στο τέλος της χρονιάς. Και βλέπει ο κόσμος τις κατατάξεις των δοκιμών π.χ., και λέει «άαα, πέμπτος ήρθε αυτός, δωδέκατος ο άλλος, δέκατος πέμπτος ο τρίτος, χάλια θέση, που πάει;». Αν όμως δούμε τους χρόνους, θα διαπιστώσουμε ότι το επίπεδο οδηγών και μοτοσυκλετών είναι τόσο υψηλό, ώστε έχει περιορίσει τις διαφορές σε εκατοστά, δέκατα, και σπάνια σε δευτερόλεπτα. Σήμερα ας πούμε στον αγώνα, μέχρι και ο 15ος ταχύτερος αναβάτης γύριζε μέσα στο 1’.31’’! Από εκεί και μετά, υπάρχουν οι διαφορές στα δέκατα (σαν αυτά που έδινε όποτε ήθελε ο Μαρκέθ στον δεύτερο!), και φυσικά ο ρυθμός αγώνα που είναι και το ζητούμενο για τους διεκδικητές του βάθρου.
Πως καταφέρνουν λοιπόν οι «μεσαίοι» οδηγοί να κάνουν τόσο καλούς χρόνους; Λόγω της τεχνικής της οδήγησης, που βασίζεται σε ΕΝΑ και μόνο ΕΝΑ παράγοντα: Την ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ στα λάστιχα, και κατ’ επέκταση σε ολόκληρη την μοτοσυκλέτα. Δηλαδή, είσαι «σίγουρος» ότι μπορείς να στρίψεις με κλίση πάνω απο 50 μοίρες και 200 χιλιόμετρα επιταχύνοντας με 300 ίππους και πλαγιολισθαίνοντας, αφού προηγουμένως έχεις φρενάρει κρατώντας τον πίσω τροχό στον αέρα για μερικές δεκάδες μέτρων. Αν το κάνεις αυτό απο μία φορά σε κάθε στροφή, ήδη έχεις γράψει «αξιοπρεπή» χρόνο, γύρω στο 1 με 1,5 δευτερόλεπτο πιο αργό απο το ρεκόρ. Η συνέχεια, είναι στα χέρια σου, και φυσικά στη μοτοσυκλέτα σου, για να φτάσεις, αφού βελτιωθείς και αποκτήσεις εμπειρία, μπροστά στον «τοίχο» των δεκάτων του δευτερολέπτου που κάνουν και την διαφορά μεταξύ της πρώτης και της 15ης θέσης.
Με απλά λόγια: Για έναν καλό αναβάτη με εμπειρία, το να παίξει στην δεκαπεντάδα είναι «προπόνηση». Και αν τύχει και αισθάνεται καλά, ή του αρέσει η πίστα, μπορεί να φτάσει πολύ ψηλότερα, περιστασιακά. Και αν έχει εργοστασιακή μοτοσυκλέτα, μπορεί να δει πεντάδα, ή και βάθρο. Αυτό όμως μπορεί να το κάνει μόνο η ελίτ των οδηγών μοτοσυκλέτας, οι αναβάτες του ΜοtoGP, για τους οποίους οι «βασικοί» χρόνοι είναι ρουτίνα, σαν αυτή που κάνει κάθε επαγγελματίας όταν πηγαίνει στη δουλειά του το πρωϊ. Τώρα, το πόσο μπορεί να προχωρήσει κανείς πάνω απο αυτή τη “βάση”, και το αν θέλει να παραμείνει στον χώρο όταν οι πιθανότητες κορυφής μοιάζουν να απομακρύνονται οριστικά, είναι προσωπικό θέμα και κάποιες φορές οικονομικό, αλλά στον σκληρό κόσμο των business οι ομάδες σύντομα θα βρουν κάποιον ταχύτερο, νεώτερο και φτηνότερο απο σένα, όση εμπειρία κι αν έχεις. Εκτός φυσικά, αν είσαι ζωντανός θρύλος που ο κόσμος πληρώνει για να σε δεί και έχει σταματήσει πιά να νοιάζεται αν θα κερδίσεις. Αλλά τέτοια περίπτωση υπάρχει μόνο μία, αυτή του Βαλεντίνο Ρόσσι, που παρ΄ότι έχει οπισθοχωρήσει αγωνιστικά, είναι ακόμα ικανός για καλές εμφανίσεις και θέσεις (αν του αρέσει αυτή η κατάσταση, δικό του θέμα). ΟΛΟΙ οι άλλοι είναι αναλώσιμοι. Και το ξέρουν.
Εκκίνηση λοιπόν, ο Μίλλερ φεύγει σφαίρα, ο Κουαρταραρό ακολουθεί και τον περνάει «αέρα» ξέροντας ότι πρέπει να απομακρυνθεί όσο πιο γρήγορα μπορεί, ελπίζοντας να «μπλέξει» πίσω ο Μαρκέθ, που αρχικά μένει έκτος. Τρίτος έχει πεταχτεί ο Ντοβιτσιόζο αλλά ο Ισπανός περνάει αμέσως τον Βινιάλες και τοποθετείται τέταρτος, ενώ μαζί του επιχειρεί να ανέβει και ο Ρινς. Στον δεύτερο γύρο ο Μαρκέθ περνάει τον Ντοβιτσιόζο και ενώ ο Κουαρταραρό έχει ξεφύγει 0’’.588, περνάει και τον Μίλλερ και βρίσκεται δεύτερος.
Ο Κουαρταραρό στον τρίτο γύρο ανεβάζει την διαφορά του στο 0’’.855, αλλά ο Μαρκέθ αρχίζει και μειώνει σιγά σιγά, στο 0’’.774, στο 0’’.655 και ξεκινούν τονν 4ο γύρο με διαφορά 0’’.621, ενώ ο Μίλλερ είναι κοντά, ο Ρινς έχει περάσει τον Ντοβιτσιόζο και ο Μορμπιντέλλι περνάει τον Βινιάλες (που και αυτός είχε τρελλαθεί στις δηλώσεις για τους τρόπους με τους οποίους θα έπαιρνε τη νίκη!). Ο Ρόσσι δεν ανεβαίνει και μένει ένατος εμπρός απο Κράτσλοου και Πετρούτσι, ενώ ο Λορένθο, στον αποχαιρετιστήριο αγώνα του δεν έχει κανένα λόγο να ρισκάρει για μια τελειωμένη υπόθεση, και είναι 19ος, πίσω και απο τον Λεκουόνα με το ΚΤΜ.
Στον τέταρτο γύρο ο Μαρκέθ καταρρίπτει το ρεκόρ αγώνα του Λορένθο (απο το 2016) με 1’.31’’.116, και στον πέμπτο φτάνει στον τροχό του Κουαρταραρό, με τους δύο τους να έχουν ξεφύγει πάνω απο 1’’ από τον τρίτο Μίλλερ. Στον έκτο και έβδομο γύρο, φαίνεται ότι ο αγώνας «έχει τελειώσει», γιατί ο Μαρκέθ “κρατάει” το γκάζι του στην ευθεία, με τον Μίλλερ να μην μένει πολύ πίσω και τον Ντοβιτσιόζο, που έχει επιβληθεί του Ρινς, να πλησιάζει στη μάχη για την τρίτη θέση.
Η υπεροχή του Μαρκέθ είναι φανερή, κι έτσι ο Ισπανός αναβάτης δεν ταλαιπωρεί το κοινό με μια επανάληψη του Μιζάνο και της Tαύλάνδης, γιατί μένουν ακόμα 18 γύροι και θα ήταν απλά κουραστικό το να περιμένει για να επιτεθεί και να περάσει στο τέλος. Και ο λόγος της «φανερής υπεροχής», πέραν της τρομερής οδήγησης με τα πλασσαρίσματα με το πλάϊ σχεδόν παντού, ήταν και η διαφορά τελικής: Η Honda του Μαρκέθ ήταν η ταχύτερη μοτοσυκλέτα του αγώνα (μαζί με την GP 19 του Ντοβιτσιόζο) στα 330,5 χ.α.ω., ενώ η Yamaha του Κουαρταραρό η απολύτως πιο αργή (σε τελική) ολόκληρου του grid, με μόλις 318 χ.α.ω. τελικής! Ε, ας είμαστε σοβαροί. Τέτοιες διαφορές σε μια μικρή πίστα δεν καλύπτονται εύκολα. Και πράγματι, περνάει θεαματικά αλλά και κάπως «πιεστικά» στην στροφή 11 (σχεδόν «έσπρωξε» τον αντίπαλο εκτός πίστας στην επιτάχυνση) και μην τον είδατε! Κάνει αμέσως μια διαφορά πάνω απο 0’’.6, την οποία και διατηρεί για τους επόμενους έξη γυρους, αφού ο Κουαρταραρό δεν φαίνεται να μπορεί να την κλείσει.
Εν τω μεταξύ, πίσω αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα: Ο Πίρρο εγκαταλείπει, ο Ρόσσι είναι δέκατος πίσω απο τον Πετρούτσι, ο Μίλλερ κυνηγάει τον Κουαρταραρό μειώνοντας σε 0’’.5, και ο Ζαρκό είναι 12ος, στην τελευταία του ευκαιρία για μια καλή εμφάνιση που θα τον φέρει κοντά σε ένα συμβόλαιο με την LCR ή το HRC (αν και οι φήμες μιλούσαν πριν την εκκίνηση για έτοιμη…φόρμα με τα χρώματα της Repsol στα μέτρα του Αλεξ Μαρκέθ!). Αλλά δεν θα προλάβει: Στον 13ο γύρο πέφτει στην 6 ο Πετρούτσι, και ο Ζαρκό που ακολουθεί λίγο πιο πίσω και τον βλέπει, πέφτει κι αυτός (απο μπροστινό), ίσως γιατί έχασε την αυτοσυγκέντρωσή του, όπως δήλωσε.
Εκεί ακριβώς, παρά λίγο να γίνει σοβαρή ζημιά: Ο Ζαρκό απογοητευμένος περπατάει στην αμμοπαγίδα χωρίς να κυτταει πίσω του, και ο Λεκουόνα πέφτει στο ίδιο σημείο (και με τον ίδιο τρόπο), με το ΚΤΜ να στοχεύει τον Ζαρκό και να τον χτυπάει χαμηλά στα πόδια, με αποτέλεσμα ο Γάλλος να τιναχτεί στον αέρα κάνοντας ανάποδη τούμπα! Οι εικόνες απο τον τραυματισμό του Ραμπάτ απο την μοτοσυκλέτα του Μορμπιντέλλι πέρυσι στο βρεγμένο Σίλβερστοουν επιστρέφουν, αλλά ευτυχώς ο Ζαρκό (που έφυγε με φορείο), δεν τραυματίστηκε, επειδή η μοτοσυκλέτα τον χτύπησε με το στρογγυλό τμήμα του φαίρινγκ και όχι με τους τροχούς ή άλλο μεταλλικό ή αιχμηρό σημείο. Ευτυχώς!
Περνούν τρείς γύροι ακόμα με το μόνο ενδιαφέρον της τηλεοπτικής μετάδοσης την προσπαθεια του Ρινς να περάσει τον Ντοβιτσιόζο για την τέτρτη θεση, και στον 15ο γύρο ο Μαρκέθ θέτει σε εφαρμογή το αγωνιστικό του πλάνο, και αρχίζει να απομακρύνεται. Γύρο με τον γύρο, δίνει απο δύο δέκατα τη φορά στον Κουαρταραρό, και η διαφορά τους που είχε μείνει σταθερή μεταξύ 0’’.6 και 0’’.7, ανεβαίνει στο 0’’.838, 0’’.995, 1’’.105, και στον 18ο γύρο ο Κουαρταραρό φαίνεται ότι «δέχεται» την δεύτερη θέση καθώς ο Μαρκέθ συνεχίζει να ανοίγει, στο 1’’207 και 1’’.327.
Στο μεταξύ ο Μορμπιντέλλι πέφτει με πάρα πολλά στην 4, και ο Βινιάλες κερδίζει μια θέση (6ος). Ο Ιαννόνε είναι μεν πίσω, αλλά κρατιέται μπροστά από τους Αλεξ και Πολ Εσπαργκαρό. Ο Μαρκέθ αυξάνει την διαφορά σταθερά, στο 1’’.42, 1’’.63, και 1’’.735. Ο Κράτσλοου έχει πέσει, και συνεχίζουν μόνο 16 αναβάτες. Ο Λορένθο έτσι, παρ΄ότι πηγαίνει πραγματικά βόλτα και νομίζεις ότι θα αρχίσει να χαιρετάει τον κόσμο, βρίσκεται στους βαθμούς, μπροστά απο τον Αμπραχαμ και τον Συαρίν (που κινδύνεψε να δεχτεί γύρο απο τους πρώτους, κάτι που δεν συμβαίνει πια στο ΜοtoGP), αλλά πίσω από Κάλιο και Ραμπάτ (όχι πως έχει πια σημασία).
Πλησιάζοντας στο τέλος, ο Μαρκέθ διατηρεί τη διαφορά στο 1’’.5 περίπου, και το μόνο συμβάν είναι η πτώση του Ιαννόνε ένα γύρο πριν τον τερματισμό, με τον Πολ Εσπαργκαρό να μην μπορεί να περάσει τον αδελφό του, δίνοντας στην ΚΤΜ την 10η θέση. Πολύ καλός και πάλι ο Μιρ, που πέρασε τον Βαλεντίνο Ρόσσι και ήρθε έβδομος. Και κάπως έτσι έληξε ένας «υπηρεσιακός» αγώνας, με τους αναβάτες να ανακουφίζονται μετά τον Μαραθώνιο των 19 GP σε τέσσερις Ηπείρους, και να ετοιμάζονται για τις πρώτες δοκιμές του 2020 που θα γίνουν την Τρίτη και την Τετάρτη στην Βαλένθια.
Τα μεγάλα γεγονότα στην πίστα της Ισπανίας, ήταν φυσικά δύο, το εξής ένα: Η αποχώρηση του Χόρχε Λορένθο, που όλοι την περίμεναν αλλά η αίσθηση όταν το αναμενόμενο τελικά συμβαίνει, αφήνει πάντα μια παράξενη, και διαφορετική για τον καθένα, γεύση. Οι θεατές και οι φίλαθλοι, θα χάσουν ένα μοναδικό αναβάτη που πρόσφερε τρομερό θέαμα, αλλά αν είναι να τον βλέπουν να μην θυμίζει σε τίποτα τον καλό εαυτό του, καλύτερα που σταμάτησε. Οι άλλοι αναβάτες, έχουν έναν αντίπαλο-παγκόσμιο πρωταθλητή λιγότερο να αντιμετωπίσουν, και επειδή ξέρουν πολύ καλά τι θα μπορούσε να κάνει ο Λορένθο (ΑΝ επανερχόταν σε φόρμα με την κατάλληλη μοτοσυκλέτα), εκφράζουν μεν την ειλικρινή συναδελφική τους αλληλεγγύη και συμπαράσταση (απλόχερα, αφού δεν τον έχουν πια αντίπαλο) αλλά δεν «στενοχωριούνται» με την έννοια της στενοχώριας ενός φιλάθλου που χάνει έναν καλό αθλητή.
Από την άλλη, αυτή η αποχώρηση που ελευθερώνει μια θέση στην κορυφαία ομάδα με την πιο δύσκολη μοτοσυκλέτα (και ίσως πλέον την πιο δυνατή, αν θυμηθούμε πως «καθάρισε» ο Μαρκέθ τον Μίλλερ στην ευθεία!), θα ξεκινήσει μια μεγάλη καραμπόλα με απρόβλεπτη εξέλιξη: Γιατί αν πάει ο Αλεξ Μαρκέθ δίπλα στον αδελφό του (θα επανέλθουμε σε αυτό), τότε αδειάζει η θέση του στην Marc VDS στην Moto3, κάτι που ίσως βολέψει τον Ζαρκό. Αλλά το θέμα δεν τελειώνει εκεί, γιατί υπάρχει «το πρόβλημα Ducati».
Θα θυμάστε την φιλολογία προ μηνών για την υποτιθέμενη επιστροφή του Λορένθο στην Ducati, και μάλιστα στην Pramac στην θέση του Μίλλερ, ο οποίος θα πήγαινε (ή έτσι νόμιζε) στην εργοστασιακή ομάδα, και ο Πετρούτσι θα έμενε χωρίς μοτοσυκλέτα για το 2020. Πάει αυτό, πάει και ο Λορένθο, αλλά μόλις ο Πετρούτσι υπέγραψε για του χρόνου, έπεσε πολύ αγωνιστικά, και τώρα υπάρχει έντονη η φημολογία ότι ετοιμάζονται να αλλάξουν θέσεις οι Μίλλερ και Πετρούτσι. Και οι δύο έχουν συμβόλαιο με το εργοστάσιο, και μπορεί ο Αυστραλός να βαφτεί κόκκινος ενώ ο Πετρούτσι θα επιστρέψει στην Pramac. Ο Ζαρκό που συνδέθηκε με την Avinthia, απέκλεισε με μάλλον προσβλητικό τρόπο αυτή την περίπτωση, αλλά αν όντως υπάρξει μια θέση εκεί (παρ΄ότι έχουν συμβόλαιο για το ’20 οι Αμπραχαμ και Ραμπάτ), γιατί αποκλείεται να την γεμίσει ο Πετρούτσι, και την θέση του στην Pramac με την καινούργια GP20 να πάρει ο Ζαρκό; Η θεωρία αυτή βασίζεται στο ότι Ducati έχει ανάγκη έναν πολύ γρήγορο αναβάτη, γιατί ακόμα και ο Ντοβιτσιόζο εμφανίζει σχετική κάμψη, και ο Ζαρκό αποκλείεται να «μην πάει» την Ιταλική μοτοσυκλέτα, την στιγμή που έδειξε θετικά στοιχεία με την Ηοnda.
Και κλείνουμε με τις ΕΝΤΟΝΕΣ φήμες (που τελικά δεν μπορεί να μην έχουν βάση) για την Repsol Honda και τον «μικρό» (23 ετών) Μαρκέθ. Τα θετικά είναι ότι πρόκειται για Ισπανό όπως θέλει η Repsol, ότι έχει δύο παγκόσμιους τίτλους και είναι «φρέσκος» πρωταθλητής Moto2 του 2019, και φυσικά ότι αν ο Μαρκ Μαρκέθ το ζητήσει, δύσκολα η Honda θα του το αρνηθεί, ιδίως μετά το Triple Crown που της χάρισε ολομόναχος! Οπότε, αν τα δύο αδέλφια επιμείνουν να είναι μαζί, η υπόθεση έχει κλείσει και ας μην συζητάμε αλλά να περιμένουμε την επίσημη ανακοίνωση (που πρέπει να γίνει την Δευτέρα γιατί την Τρίτη αρχίζουν οι δοκιμές).
Τα αρνητικά σημεία όμως, και κυρίως τα “εκτός πίστας”, είναι προφανή, και αν η μεταγραφή αυτή γίνει, θα αποτελεί μια (ακόμα) απόδειξη ότι πολλές φορές οι κολοσσοί είναι κλεισμένοι στον κόσμο τους και δεν διατηρούν επαφή με την πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα λέει ότι ο Μαρκ Μαρκέθ, (όπως και ο αποχωρήσας Λορένθο), δεν απολαμβάνει την συμπάθεια του κοινού στον βαθμό που θα έπρεπε βάσει του τεράστιου ταλέντου και των ασύγκριτων επιτευγμάτων του. Δεν το ψάχνουμε εδώ, απλά το διαπιστώνουμε και το διατυπώνουμε. Με αυτό το δεδομένο, μια «Overdose Marquez» (x2) δεν ξέρουμε αν θα κάνει περισσότερο ή λιγότερο δημοφιλή την ομάδα, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα, τις νίκες και τους τίτλους. Προφανώς ο μικρός Άλεξ δεν έχει σχέση ή ευθύνη με/για την εικόνα του αδελφού του, έχει ήδη πάρει ένα τίτλο στη Μοto3, είναι ο νέος Πρωταθλητής της πολύ ανταγωνιστικής Moto2 και φυσικά του αξίζει να ανέβει στη κορυφαία κατηγορία. Αλλά τα πράγματα σε ένα σπορ που πρέπει να σέβεται, να προσέχει, να υπολογίζει και να εκτιμά τις προτιμήσεις και την «ψυχολογία» του παγκόσμιου κοινού-«πελάτη» στο οποίο απευθύνεται, είναι πιο περίπλοκα. (Εκτός αυτών, η μετατροπή του MotoGP σε Ισπανική υπόθεση δεν αρέσει απαραίτητα σε όλους τους λαούς. Στον αγώνα που μόλις είδαμε, έτρεχαν 9 Ισπανοί στους 22 αναβάτες. Ε;)
Το δεύτερο «πρόβλημα» της Repsol Honda (θα) είναι καθαρά αγωνιστικό: Η συγγενική σχέση των δύο ομόσταυλων, σίγουρα θα βοηθήσει τον νεοφερμένο rookie γιατί ο αδελφός του θα του μάθει και θα του δείξει όλα τα μυστικά και τις μεθόδους για να δαμάζεις το θηρίο. Όμως είναι γνωστό ότι ο πρώτος, βασικός και ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ αντίπαλος κάθε αγωνιζόμενου, είναι ο ομόσταυλός του στην ίδια ομάδα. Ειλικρινά αμφιβάλλουμε αν τα δύο αγαπημένα αδέλφια θα δώσουν σκληρές μάχες μέσα στην πίστα και θα έχουν κοντραρίσματα σώμα με σώμα, ούτε θα υπάρχει η «λανθάνουσα εχθρότητα» και ο εσωτερικός ανταγωνισμός που αποτελεί το ισχυρότερο κίνητρο για καλή απόδοση.
Ομως, αυτά είναι δουλειά άλλων. Εμείς, περιμένουμε τις ανακοινώσεις (από ώρα σε ώρα), αλλά από ότι φαίνεται, όποιος κι αν πάει όπου, το 2020 θα είναι και πάλι μια χρονιά του τεράστιου ταλέντου που λέγεται Μαρκ Μαρκέθ, ίσως όχι με 12 νίκες, αλλά (εκτός της περίπτωσης τραυματισμού), το πιθανότερο είναι ότι ο Μαρκέθ θα φορέσει ένα κράνος με τον αριθμό 9 για την Βαλένθια του 2020.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 25 93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 156.8 41’21.469
2 20 20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 156.8 +1.026
3 16 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 156.7 +2.409
4 13 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Ducati Team Ducati 156.6 +3.326
5 11 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 156.6 +3.508
6 10 12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 156.3 +8.829
7 9 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 156.2 +10.622
8 8 46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 155.4 +22.992
9 7 41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 154.8 +32.704
10 6 44 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory Racing KTM 154.8 +32.973
11 5 53 Tito RABAT SPA Reale Avintia Racing Ducati 154.2 +42.795
12 4 82 Mika KALLIO FIN Red Bull KTM Factory Racing KTM 154.0 +45.732
13 3 99 Jorge LORENZO SPA Repsol Honda Team Honda 153.7 +51.044
14 2 17 Karel ABRAHAM CZE Reale Avintia Racing Ducati 152.8 +1’04.871
15 1 55 Hafizh SYAHRIN MAL Red Bull KTM Tech 3 KTM 152.1 +1’16.487
Not Classified
29 Andrea IANNONE ITA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 154.8 1 Lap
21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 156.4 9 Laps
9 Danilo PETRUCCI ITA Ducati Team Ducati 155.6 14 Laps
5 Johann ZARCO FRA LCR Honda IDEMITSU Honda 155.1 14 Laps
27 Iker LECUONA SPA Red Bull KTM Tech 3 KTM 154.2 14 Laps
35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 155.5 17 Laps
51 Michele PIRRO ITA Ducati Team Ducati 150.3 19 Laps
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
1 Marc MARQUEZ Honda SPA 420
2 Andrea DOVIZIOSO Ducati ITA 269
3 Maverick VIÑALES Yamaha SPA 211
4 Alex RINS Suzuki SPA 205
5 Fabio QUARTARARO Yamaha FRA 192
6 Danilo PETRUCCI Ducati ITA 176
7 Valentino ROSSI Yamaha ITA 174
8 Jack MILLER Ducati AUS 165
9 Cal CRUTCHLOW Honda GBR 133
10 Franco MORBIDELLI Yamaha ITA 115
11 Pol ESPARGARO KTM SPA 100
12 Joan MIR Suzuki SPA 92
13 Takaaki NAKAGAMI Honda JPN 74
14 Aleix ESPARGARO Aprilia SPA 63
15 Francesco BAGNAIA Ducati ITA 54
16 Andrea IANNONE Aprilia ITA 43
17 Miguel OLIVEIRA KTM POR 33
18 Johann ZARCO Honda FRA 30
19 Jorge LORENZO Honda SPA 28
20 Tito RABAT Ducati SPA 23
21 Stefan BRADL Honda GER 16
22 Michele PIRRO Ducati ITA 9
23 Hafizh SYAHRIN KTM MAL 9
24 Karel ABRAHAM Ducati CZE 9
25 Sylvain GUINTOLI Suzuki FRA 7
26 Mika KALLIO KTM FIN 7
27 Bradley SMITH Aprilia GBR
28 Iker LECUONA SPA