Γιορτές έφτασαν, καινούργιος χρόνος μπαίνει και το αρχείο του MOTOSPORT (επαγγελματικό και προσωπικό, που καταλαμβάνει χώρο αποθήκευσης 350 τετ.μ.!) για μια ακόμα φορά “τακτοποιείται”, αλλά για πολύ καλό λόγο: Το 2020 αλλάζει η εταιρεία μας των “ψηφιακών εκδόσεων”, και ολοκληρώνεται η ανανέωση του site (περισσότερα προσεχώς).
Το υλικό των αρχείων μας, σε Ελληνικό και Παγκόσμιο επίπεδο, ξεκινάει από το 1970-71, μαζί με την αγωνιστική δίτροχη καρριέρα του υπογράφοντος.
Εκείνη την εποχή, υπήρχε μόνο ΜΙΑ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑ, και αν “έτρεχες στους αγώνες”, φυσικά δεν έκανες διαχωρισμό σε είδη και κατηγορίες. Δηλαδή, ένας καλός οδηγός έπρεπε να είναι γρήγορος και ικανός παντού, στην πίστα (Τατόϊ), στα βουνά (αναβάσεις), και στο χώμα (Moto Cross). Σίγουρα κάποιοι πήγαιναν καλύτερα στο ένα και κάποιοι στο άλλο, αλλά μέχρι εκεί. Δεν υπήρχε ούτε διαχωρισμός, ούτε και η αντίληψη της εξειδίκευσης. Ολοι, με όλα, και παντού. Και όλοι τα έδιναν όλα, πήγαιναν γρήγορα παντού, και διεκδικούσαν θέσεις και Πρωταθλήματα!
Ιδού λοιπόν μια φωτογραφία απο τις μέρες μου στο Moto Cross (το Πρωτάθλημα της ΕΛΠΑ μόλις είχε αρχίσει, γιατί το ΜΧ επίσης ήταν κάτι καινούργιο στη χώρα μας !!!), και τότε οι αγώνες γίνονταν στις Αφίδνες, στην όλο πέτρα “πίστα” της περιοχής Πετσαγκουράκη. Δεν χρειάζεται σύσταση η μοτοσυκλέτα, η CZ 250 της επίσημης αντιπροσωπείας Αφων Ρωμανού, με τα χρώματα της Παπαστράτος, μια και η ΡΗΓΑΣ JAWA ΠΑΠΑΣΤΡΑΤΟΣ υπήρξε η πρώτη χορηγία μεγάλης καπνοβιομηχανίας σε αντιπροσωπεία δικύκλων για αγώνες μοτοσυκλετών στην Ελλάδα (έτσι ξεκίνησε να γράφεται η Ιστορία πριν απο σαράντα τόσα χρόνια!).
Για τα υπόλοιπα, τα ρούχα, τα “προστατευτικά”, τις “μπότες” (!) κτλ., τα λόγια περιττεύουν. Ετσι ήταν η ζωή τότε. Αυτά υπήρχαν (ή μάλλον δεν υπήρχαν), μ’ αυτά τρέχαμε. Στην “επίσημη” ομάδα, μαζί με τον φίλο μου Ανέστη Μερεμετσάκη, και τον κορυφαίο, αξέχαστο μηχανικό και team manager Γιάννη Πολυχρονάκη, που είχε τις μοτοσυκλέτες του πάντα στην εντέλεια, και εφάρμοζε πρόγραμμα σκληρών προπονήσεων, από τα χαράματα με circle training, στα πρότυπα των Ανατολικών (αλλά εμείς δεν το ξέραμε αυτό, φυσικά).
Και συνεχίστηκε αυτό, για αρκετά χρόνια, με πoλλούς αγώνες κάθε χρόνο, ακολουθώντας τα πρωταθλήματα Moto Cross, Αναβάσεων (σε δύο Κατηγορίες) και Ταχύτητας (επίσης σε δύο Κατηγορίες). Μιά όμορφη τρέλλα 15, 20 ή και 25 αγώνων σε όλη την Ελλάδα απο Φεβρουάριο μέχρι Δεκέμβριο κάθε χρονιάς, που σιγά σιγά έδωσε τη θέση της στην πολιτική ορθότητα της εξειδίκευσης, και ο καθένας διάλεξε αυτό που του πήγαινε περισσότερο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τα κατάφερνε και στο άλλο!
Και μετά… Μετά ήρθε η δεκαετία του ’80 και οι συμμετοχές στα GP 500, μια δύσκολη και “δυνάμει θανατηφόρα” περίοδος με ατίθασα τετρακύλινδρα δίχρονα, που εξελίχθηκε σε αυτό που οι σημερινοί μας φίλοι γνωρίζουν σαν MotoGP.
Ας είναι. Μια άλλη φορά θα μιλήσουμε και γι’ αυτό. Η σημερινή φωτογραφία, είναι αφιερωμένη στους φίλους τους παλιούς από τα χώματα του Πετσαγκουράκη, τότε που τα οδηγούσαμε όλα, και έπρεπε να τα οδηγούμε και καλά! (Το λογότυπο στη μπλούζα είναι αυτό του περιοδικού Πίστες & Δρόμοι των Α. Σταθάκη και Γιάννη Παγώνη, στο οποίο πήρα και μια άλλη “εκκίνηση”, αυτή της δημοσιογραφίας μοτοσυκλέτας). Those were the days my friend, και συνεχίζουμε δυνατά! Δ.Π.