Η φωτογραφία αυτή πλησιάζει τα 30 χρόνια από τη μέρα που τραβήχτηκε: Ήταν στην εκδήλωση του περιοδικού MOTOSPORT “ΧΡΥΣΟ ΚΡΑΝΟΣ” του 1990, με βραβεύσεις όλων των Πρωταθλητών, των διακριθέντων, των αντιπροσώπων που συμμετείχαν αλλά και των χορηγών που βοήθησαν την “Ελληνική Ταχύτητα” να μπει στη “χρυσή εποχή” της και να φτάσει στο ψηλότερο σημείο της Ιστορίας της, παρ΄ ότι δεν υπήρχαν ούτε τα Μέγαρα ούτε οι Σέρρες, παρά μόνο τα αεροδρόμια! Και αυτό είναι μια απόδειξη ότι η πρόοδος του αθλήματος δεν εξαρτάται απόλυτα απο τις πίστες και τα τεχνικά μέσα, αλλά από την διάθεση των ανθρώπων της μοτοσυκλέτας για αγώνες και φυσικά την οικονομική τους κατάσταση. Με λίγα λόγια, το πνεύμα πρόθυμο αλλά η σαρξ ασθενής, και αυτό σημαίνει ότι χωρίς μεγάλους χορηγούς θα βλέπουμε μικρά πρωταθλήματα.
Πίσω όμως στη φωτογραφία μας του 1990, όπου απεικονίζεται ο Γιάννης Τζωρτζόπουλος, τότε νέος αναβάτης, να βραβεύεται απο τον Δ. Παπανδρέου (στη μέση, καθιστοί, οι Σ. Σταυρουλάκης και Γ. Μπουρνιάς). Τριάντα χρόνια αργότερα, στις 16 Φεβρουαρίου του 2019 στην συγκέντρωση της κοπής της πίτας του Συνδέσμου Οδηγών Αγώνων Μοτοσυκλέτας, ο Πρόεδρος του Σ.Ο.Α.Μ. Γιάννης Τζωρτζόπουλος απένειμε «τιμητικό μετάλλιο» στον Δ. Παπανδρέου (που ήταν ο ιδρυτής και πρώτος Πρόεδρος του Σ.Ο.Α.Μ. το ΠΟΛΥ μακρινό 1978!).
Πέρα όμως από την «τιμητική διάκριση» στο MOTOSPORT (με χρονική απόσταση 41 ετών!) για τα περσινά άρθρα του σχετικά με το Π.Π.Τ., η συγκέντρωση του Σ.Ο.Α.Μ. στο Δημαρχείο Γαλατσίου, εκτός απο την κοπή της πίτας και την «απονομή» στους πρωταθλητές του 2018 (μια και ουσιαστικά απονομή «δεν έγινε» πέρυσι, με την μάλλον ατυχή και βιαστική απόφαση της Ομοσπονδίας να απονείμει τους τίτλους στο φτωχό περιβάλλον των Μεγάρων με τους αναβάτες κατάκοπους μετά απο τον αγώνα και με τον κόσμο προ πολλού φευγάτο), ήταν ιδιαίτερα σημαντική μια και θα ενημέρωνε τους αναβάτες για την τύχη του Πρωταθλήματος του 2019, αφού μέχρι τότε η Ομοσπονδία τους έμενε σιωπηλή, και κανείς δεν ήξερε αν θα γίνουν αγώνες και πότε θα ξεκινήσουν!
Να ξεκαθαρίσουμε εδώ, ότι αν δεν έχεις το πρόγραμμα αγώνων της επόμενης χρονιάς απο τον Νοέμβριο ΤΟ ΑΡΓΟΤΕΡΟ, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να εξασφαλίσουν, ούτε οι οδηγοί ούτε το ίδιο το Πρωτάθλημα, χορηγία απο μεγάλες εταιρείες. Κι όμως, πέρασε ο Δεκέμβριος, ήρθε και πέρασε ο Ιανουάριος, και παρά λίγο να βγεί και ο κουτσοφλέβαρος, πριν υπάρξει δημόσια ενημέρωση! Αλλά και αυτή η ενημέρωση δεν ήταν επίσημη, γιατί αφορούσε τις προσπάθειες και τις προτάσεις του Σ.Ο.Α.Μ. πρός την ΑΜΟΤΟΕ, η οποία ουσιαστικά «είχε σηκώσει τα χέρια ψηλά», και αν δεν επαιρναν οι αναβάτες την κατάσταση στα χέρια τους, αγώνες ταχύτητας δεν θα υπήρχαν το 2019.
Το «χρονικό της αποτυχίας» έχει ως εξής: Η ΑΜΟΤΟΕ, δηλώνοντας αδυναμία να διοργανώσει τους φετινούς αγώνες (τους έκανε η ίδια πέρυσι, επειδή δεν υπήρχε δυνατότητα διοργάνωσης απο Λέσχες-Σωματεία), έκανε πρόσκληση προς τα ενδιαφερόμενα μέρη, οργανωτές και promoters, το περασμένο φθινόπωρο, με μέτρια αποτελέσματα. Σύμφωνα με πληροφορίες, παρουσιάστηκε τελικά ένας “promoter” (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό!), που «διαβεβαίωσε» τους υπευθύνους της Ομοσπονδίας ότι μπορούσε να καλύψει (σαν κόστος) το Π.Π.Τ. του 2019. Άγνωστο το αν έδωσε κάποιες «εγγυήσεις» (έτσι γίνεται στις αναθέσεις, υπογράφονται συμβάσεις με ποινικές ρήτρες), γεγονός όμως είναι ότι η ΑΜΟΤΟΕ «επαναπαύθηκε», αλλά ο promoter «εξαφανίστηκε» αφήνοντάς την να περιμένει στο ακουστικό της!
Οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί εκ μέρους των αρμοδίων, τους οδήγησαν σε ένα ακόμα σφάλμα: Στην απουσία ενημέρωσης του κόσμου, των άμεσα ενδιαφερόμενων, δηλαδή των αναβατών και των μικρών (ή μεγαλύτερων) ατομικών χορηγών τους. Μπορεί να γίνονταν “εσωτερικά” προσπάθειες και συζητήσεις, αλλά έμεναν σε ένα κλειστό κύκλο και ποτέ δεν υπήρξε επίσημη ενημέρωση.
Ο Σ.Ο.Α.Μ. πρότεινε τελικά ένα σχέδιο «πρωταθλήματος» τεσσάρων ημερομηνιών με δύο μονούς και δύο διπλούς αγώνες, το οποίο φυσικά και έκανε δεκτό η Ομοσπονδία, που δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλιώς αφού τρία μέλη του Δ.Σ. του Σ.Ο.Α.Μ. είναι ταυτόχρονα μέλη της …τριμελούς επιτροπής Ταχύτητας της ΑΜΟΤΟΕ! (Αυτό είναι ένα «κλασσικό» σφάλμα τακτικής, γιατί η ευθύνη των αποφάσεων έτσι μεταφέρεται αυτούσια στους αναβάτες, οι οποίοι «ενσωματώνονται» στη διοίκηση του Σπορ και δεν μπορούν να έχουν απαιτήσεις και παράπονα απο την Ομοσπονδία τους. Όπως πράττει ο έμπειρος Σ.Ο.Α.Α. -Σύνδεσμος Οδηγών Αγώνων Αυτοκινήτου, το πολύ ΕΝΑ μέλος του Συνδέσμου Οδηγών πρέπει να παρακολουθεί τις Επιτροπές της Ομοσπονδίας, χωρίς δικαίωμα ψήφου αλλά με συμβουλευτικό-ενημερωτικό ρόλο, έτσι ώστε ΟΛΗ η ευθύνη για τα κακώς κείμενα σαν τα φετινά να ανήκει και να πέφτει εκεί που πρέπει, δηλαδή στην διοίκηση της Αρχής του αθλήματος, και όχι να μοιράζεται με τους αναβάτες).
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η αργοπορία των «εσωτερικών διαβουλεύσεων» (που γίνονταν σαφώς με καλή πρόθεση, και κάποιοι άνθρωποι ασχολήθηκαν και κουράστηκαν γι’ αυτό), συνδυάστηκε με την απουσία ενημέρωσης και αυτό «κόστισε» σε κάποιους οδηγούς και ομάδες την απώλεια των χορηγών τους. Μια ανακοίνωση, έστω για τις προσπάθειες και τις προοπτικές της χρονιάς, θα ήταν σημαντική για τους αναβάτες που περίμεναν τις ημερομηνίες των αγώνων για να κανονίσουν τα οικονομικά τους (κυρίως αυτό!). Το να μην έχεις κάτι οριστικό να ανακοινώσεις, δεν σημαίνει ότι πρέπει να κρατάς όλο τον κόσμο στο σκοτάδι. Μια ενημέρωση για τις προσπάθειες που γίνονται, κάνει τους αναβάτες σε όλη τη χώρα να νιώθουν ότι κάποιοι παλεύουν γι’ αυτούς, και σίγουρα δεν δίνει τροφή σε σχόλια για “κλειστά κυκλώματα” και “παρέες” (σχόλια που είναι αλήθεια ότι φέρνουν μεγάλη απογοήτευση σε όποιους ξοδεύουν τον χρόνο τους προσπαθώντας να κρατήσουν τους αγώνες ζωντανούς, αλλά πρέπει να κάνουν ΟΛΟΙ την αυτοκριτική τους).
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΤΩΝ ΕΞΗ ΑΓΩΝΩΝ
Μετά από πολλές προσπάθειες, και με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών, η ΑΜΟΤΟΕ στις αρχές Μαρτίου ανακοίνωσε τις επίσημες ημερομηνίες των αγώνων του 2019 (ένα αρνητικό ρεκόρ καθυστέρησης όλων των εποχών!): Δύο μονοί και δύο διπλοί αγώνες, με τον έναν εκ των οργανωτών να μην έχει βρεθεί ακόμα (!), είναι μια σαφής απόδειξη αποτυχίας και ένα σημάδι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει μετά απο τόοοοσο καιρό «ηγεμονίας» της ίδιας διοικητικής ομάδας, αν μη τι άλλο για να «αποδειχθεί» ότι τα έκαναν όλα καλά. Παράδειγμα, ας πούμε, ότι ο πρώτος (μονός) αγώνας θα γίνει στην Τρίπολη στα αρχές Μαίου απο το Σωματείο Άρης, που τα προηγούμενα χρόνια παραπονείτο έντονα ότι δεν του ανέθεταν τους αγώνες ταχύτητας που ζητούσε, αλλά η ΑΜΟΤΟΕ «παρατύπως» τους διοργάνωνε η ίδια σαν Ομοσπονδία. Ιδού όμως φέτος, που υπήρχε η δυνατότητα διοργάνωσης όλων, ίσως, των αγώνων, το Α.Σ. Αρης με κάποια «δυσκολία» δέχτηκε ένα μόνο αγώνα, που χρειάστηκε και προσπάθεια να γίνει στην Τρίπολη και όχι (και αυτός) στα Μέγαρα, για καθαρά οικονομικούς λόγους.
Άλλο είναι λοιπόν η «ασφαλής» κριτική, και άλλο η πραγματικότητα. Με το ίδιο σκεπτικό, μια αλλαγή στην ηγεσία της ΑΜΟΤΟΕ θα «βοηθούσε» τους παράγοντες που δέχονται σήμερα κριτική για αδράνεια (“ανεπάρκεια” είναι η σωστή λέξη, στο συγκεκριμένο θέμα τουλάχιστον), να αποδείξουν ότι τα είχαν όλα καλώς καμωμένα, στην περίπτωση που ένα νέο Δ.Σ. θα αποδεικνύετο «χειρότερο» απο το «ισόβιο» (αν και δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς πως θα γινόταν αυτό!). Βέβαια, μπορεί ένα νέο Δ.Σ. με ανθρώπους που θα είχαν κέφι, όρεξη και σύγχρονες ιδέες να ήταν και καλύτερο, ποιός το ξέρει, αλλά γεγονός παραμένει ότι για τους ανθρώπους της Ταχύτητας η ΑΜΟΤΟΕ μπαίνει στο στόχαστρο, γιατί ανακοίνωσε ένα κουτσουρεμένο ημερολόγιο αγώνων τον… Μάρτιο, αφήνοντάς τους στο σκοτάδι μέχρι τότε. Πως να σκεφτούν θετικά λοιπόν;
Ιδού το ημερολόγιο του 2019:
5 Μαίου ΤΡΙΠΟΛΗ (Α.Σ. ΑΡΗΣ)
1&2 Ιουνίου ΣΕΡΡΕΣ (διπλός, Λ.Α.Μ.Σερρών)
15 Σεπτεμβρίου ΜΕΓΑΡΑ (Θα Ανακοινωθεί)
12&13 Οκτωβρίου ΜΕΓΑΡΑ (διπλός, Λ.Ε.Μ.Μεγάρων)
ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ: H OPEN ΓΙΝΕΤΑΙ «ΚΥΠΕΛΛΟ»!
Ο Σ.Ο.Α.Μ. ευτυχώς εγκατέλειψε (μαζί με την ΑΜΟΤΟΕ) την «ιδεοληψία» της υποβάθμισης της κατηγορίας Open, η οποία δεν είχε αθλοθέτηση ούτε βαθμολογία παρ΄ότι τα κόστη και οι συνθήκες ήταν ακριβώς ίδιες με των άλλων κατηγοριών. Το σκεπτικό ήταν να αποφευχθεί η είσοδος πολύ γρήγορων (ή έμπειρων) οδηγών στο κυνήγι «εύκολων» νικών και τίτλων, γι’ αυτό και όποιος έκανε στις δοκιμές χρόνο κάτω του 107% σε σχέση με την pole των Supersport ή Superbike, υποχρεωτικώς μεταφερόταν σε αυτές τις κατηγορίες. Ομως, το 2018 οι συμμετοχές της Open μειώθηκαν, κι έτσι φέτος η κατηγορία θα έχει βαθμολογία και αναβαθμίζεται σε Κύπελλο, με κανονικές απονομές επάθλων μετά απο καθε αγώνα. Επίσης, καταργείται η «υποχρεωτική» μεταφορά στις μεγαλύτερες κατηγορίες για όσους βρεθούν μέσα στο 107% της pole των Supersport και Supebike, και γίνεται προαιρετική (δηλαδή αν θέλουν, μετά τις δοκιμές μπορούν να επιλέξουν να εκκινήσουν στις «μεγάλες» κατηγορίες, αν και αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό γιατί θα βρεθούν σε διαφορετικό οδηγικό περιβάλλον απο τη μία μέρα στην άλλη). Σαν «ασφαλιστική δικλείδα» που θα διατηρήσει τον εισαγωγικό χαρακτήρα της Open, δεν μπορούν να συμμετάσχουν όσοι αναβάτες έχουν τρέξει σε οποιαδήποτε Πρωταθληματική Κατηγορία μετά το 2012.
Κατά τα άλλα, παραμένουν ως είχαν τα Πρωταθλήματα Supersport, Superbike, Racing 250 (αν και αυτό θα ήταν πιο σωστό και ακριβές να ονομαστεί Vintage Cup και να είναι Κύπελλο), και Νέων ηλικίας 13- 20 ετών (ή 13-25 ετών για γυναίκες). Η κατηγορία SS 300 είναι Κύπελλο (απο 14 ετών, ενώ στο Παγκόσμιο SS 300 γίνονται δεκτοί αναβάτες από 15 ετών) και θα συνεχίσει να τρέχει μαζί με τα Racing, με χωριστές κατατάξεις βέβαια.
Σημαντική η ανακοίνωση- πρόταση του Σ.Ο.Α.Μ. προς την ΑΜΟΤΟΕ για εφαρμογή των κανονισμών της FIM στα SS 300 αλλά και στους ΝΕΟΥΣ, με διαφορετικά όρια στροφών για κάθε μοτοσυκλέτα προκειμένου να «εξισορροπηθεί η απόδοση» (όπως ασαφώς αναφέρουν οι τεχνικοί κανονισμοί της ΑΜΟΤΟΕ ΝΕΩΝ-SS 300 στο άρθρο 01.16.3). Ο Σ.Ο.Α.Μ. ενημέρωσε για το ηλεκτρονικό σύστημα (module-φις data logger) Fim-Dwo που τοποθετείται στο στάνταρντ ECU κάθε μοτοσυκλέτας, και οι τεχνικοί έφοροι μπορούν και να το αλλάζουν στην αρχή κάθε μέρας για να βεβαιωθούν ότι δεν έχει «επέμβει» η ομάδα. Το module αυτό, που «περιορίζει» τις σ.α.λ. κάθε μοντέλου σύμφωνα με τα όρια που θέτει κάθε χρόνο η FIM, κοστίζει κατά πληροφορίες περί τα 700 Ευρώ (που θα πρέπει να καταβάλλουν οι αναβάτες).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
“Καλύτερα λίγοι αγώνες, παρά καθόλου αγώνες;” Μάλλον αυτή είναι η γενική άποψη, χωρίς φυσικά να ξεχνιούνται τα λάθη, οι αβλεψίες, οι παραλείψεις, οι αργοπορίες και πάνω απ΄όλα η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ. Τα δύο τελευταία χρόνια και πάλι έγιναν έξη αγώνες αλλά σε πέντε ημερομηνίες με τον τελευταίο “διπλό”, το 2017 εξ’ αιτίας της απαράδεκτης κατάστασης της πίστας των Μεγάρων με τα νερά, τα ποταμάκια και τα αγείωτα ρεύματα που οδήγησαν σε αναβολή, και το 2018 εξ’ αιτίας της ξαφνικής απόφασης της Λέσχης των Σερρών να αρνηθεί να διοργανώσει τον αγώνα (που η ίδια είχε ζητήσει), λίγες μέρες πριν και μέσα στον Αύγουστο (αδιάφορο για τους αναβάτες τα εσωτερικά προβλήματα που μπορεί να έχουν, και σίγουρα έχουν, τα Σωματεία με την Ομοσπονδία τους). Ακόμα και μετά απο αυτά λοιπόν, δυστυχώς τώρα θα πρέπει να πούμε «κάθε πέρυσι και καλύτερα», γιατί αυτό το αργοπορημένο Πρωτάθλημα των τεσσάρων ημερομηνιών μοιάζει περισσότερο με Trofeo. Όσο για τους υποστηρικτές, και για την φήμη και την προβολή του Σπορ, με τέσσερις “σκόρπιες” ημερομηνίες δεν υπάρχει ενδιαφέρον, «συνέχεια», επανάληψη, και «άπλωμα» μέσα στη χρονιά.
Ποιό μπορεί να είναι «το κέρδος» του αθλήματος απο το “πάθημα-μάθημα” του 2019; Πρώτον και κύριον, το να καταβληθεί κάθε προσπάθεια ώστε αυτοί οι «6 μέσα στους 4» αγώνες να διαφημιστούν έγκαιρα και δυναμικά, να πλαισιωθούν απο παράλληλες εκδηλώσεις, να υπάρξει κινητοποίηση και ενημέρωση για προσέλκυση συμμετοχών και να είναι οργανωτικά ΤΕΛΕΙΟΙ (με την ασφάλεια πρώτο μέλημα).
Δεύτερον, το να συνειδητοποιηθεί η Αρχή του Σπορ, και να μην επαναλάβει ΠΟΤΕ τα φετινά, ετοιμάζοντας το προσωρινό πρόγραμμα του 2020 από τον Οκτώβριο-Νοέμβριο, και ανακοινώνοντας τις (όποιες) αλλαγές στους Κανονισμούς στα τέλη του 2019, για εφαρμογή από το 2021.
Τρίτον, το να πλαισιώσουν οι αναβάτες τον Σύνδεσμό τους και να εκφραστούν μέσα απο αυτόν, προσπαθώντας ενεργά να αλλάξουν ό,τι δεν τους αρέσει (σπάνια τα ανώνυμα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα έφεραν πρακτικό αποτέλεσμα…). Γιατί είναι γεγονός, ότι επειδή ο Σύνδεσμος ενεργοποιήθηκε, πίεσε και προσπάθησε, υπάρχει έστω αυτό το αποτέλεσμα (που είπαμε, είναι καλύτερο απο το «καθόλου αγώνες», ακόμα κι αν το δούμε σαν αθλητική έκφραση τύπου “αγωνιστικού Track day”!). Επίσης, με το ίδιο σκεπτικό, οι αθλητές-αναβάτες-μέλη των Σωματείων/Λεσχών που αποτελούν την ΑΜΟΤΟΕ/ΜΟΤΟΕ και ψηφίζουν τις διοικήσεις της, να φέρουν τα Δ.Σ. (των Σωματείων τους) προ των ευθυνών τους, ΑΝ φυσικά θέλουν να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον τομέα, γιατί η εναλλαγή των προσώπων σε θέσεις ευθύνης και “εξουσίας” είναι απαραίτητη συνθήκη για την ομαλή λειτουργία και την εξέλιξη κάθε θεσμού.
Δεν αδικούμε κανέναν, δεν καταλογίζουμε κακή πρόθεση σε κανέναν, αναγνωρίζουμε ότι έχουν γίνει προσπάθειες, αλλά όπως ξέρουν πολύ καλά οι αγωνιζόμενοι, οι πάντες και τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Καλούς και ασφαλείς αγώνες σε ΟΛΟΥΣ!