Η «ΛΕΣΧΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ» ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΤΟ 1979, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΤΟ 1978, ΜΕΣΩ ΤΟΥ MOTOSPORT, TOY ΠΡΩΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΑΣ!
*(ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ)
Τι κάνεις αν ζεις στην Ελλάδα του 1978, είσαι ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΗΣ, έχεις Laverda, φοράς πάντα κράνος, σου αρέσουν τα ταξίδια και θέλεις να επικοινωνήσεις με τους (ελάχιστους και διασκορπισμένους) ομοϊδεάτες για την δημιουργία μιάς Λέσχης που θα επιτρέψει σε όλους να χαρούν το χόμπυ τους συνδυάζοντάς το με κοινωνική συναναστροφή;
Είσαι σε μια εποχή που η Αστυνομία σε κυνηγάει (και ενίοτε σε πυροβολεί), το Κράτος δεν σε θέλει, η κοινή γνώμη είναι εχθρική, οι πολίτες «σε φοβούνται» και ο Τύπος προβάλλει επίμονα μια αρνητική εικόνα για το δίκυκλο. Η επικοινωνία είναι πρακτικά αδύνατη, αφού τα κοινωνικά ηλεκτρονικά δίκτυα ήταν ακόμα επιστημονική φαντασία και θα χρειάζονταν καμμιά τριανταριά χρόνια για να εδραιωθούν, και «τα στέκια», συνήθως κάποια συνεργεία και συνοικιακά καφενεία, δεν συγκέντρωναν ακριβώς το «πολιτικώς ορθό» κοινό των αναβατών τουρισμού, που είχαν το τρίπτυχο «κράνος-δίπλωμα –ασφάλεια» σε πρώτη ζήτηση, αφου τότε ήταν δύσκολο ακόμα και το να βγάλεις αριθμό κυκλοφορίας (το τέλος ταξινόμησης δεν ήταν μέσα στην τιμή, κι έτσι πρώτα εύρισκες την προκαταβολή για να αγοράσεις την μοτοσυκλέτα, και αν και όποτε σου περίσσευαν χρήματα απο το γραμμάτιο, έπαιρνες και πινακίδα!).
Τι κάνεις λοιπόν για να βρείς κόσμο με τις ίδιες ανησυχίες και όνειρα με τα δικά σου;
Τον Ιούνιο του 1978 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του περιοδικού MOTOSPORT, που αμέσως έγινε το μοναδικό μέσο επικοινωνίας του χώρου, φτάνοντας σε μερικούς μήνες σε τιράζ 45.000 φύλλων!. Ετσι, γύρω στον Οκτώβριο του ’78, ο εμπνευστής μιάς, ανύπαρκτης ακόμα, «λέσχης τουρισμού» Αρης Κωστάκης (που δεν είναι απο το 2014 μαζί μας, προτιμώντας την αιώνια ζωή, στην οποία άλλωστε και πίστευε), μαζί με λίγους (ΛΙΓΟΥΣ) φίλους, σύνταξε και έστειλε μιά ανακοίνωση πέντε αράδων στο περιοδικό, που δημοσιεύθηκε με μικρά γράμματα πάνω-πάνω στη σελίδα 21 του τεύχους Νο 5 του Νοεμβρίου 1978.
(Παρένθεση: Στην ίδια σελίδα υπήρχε και το «νέο» για το καινούργιο τετρακύλινδρο Βenelli 354, το οποίο είδε ένας νεαρός φοιτητής Οικονομικού στη Θεσσαλονίκη και το αγόρασε. Λίγους μήνες αργότερα, ο 23άχρονος φοιτητής θα ξεκινούσε την δημοσιογραφία μέσα απο το ΜΟΤΟSPORΤ, και επειδή ολόκληρη η Ιστορία της μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα πέρασε μέσα απο αυτό το περιοδικό, ας πούμε το όνομά του: Ήταν ο Θέμος Αναστασιάδης, ένας ακόμα «οριστικώς απών» απο το μοτοσυκλετιστικό προσκλητήριο…).
Και ιδού η Ιστορική ανακοίνωση-πρόσκληση:
“ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΕΣ
Εάν σας ενδιαφέρουν αποκλειστικά τα ταξίδια με μοτοσυκλέτα και θέλετε να αποτελέσετε τον πυρήνα ενός «Γκρουπ Μοτοσυκλετιστών Τουρισμού», τηλεφωνήσατε στους Άρη Κωστάκη (ΤΗΛ. 3222342), 8 π.μ. – 3μ.μ. ή 3464836 6-7μ.μ.) και Δημήτρη Πετρούλια (ΤΗΛ. 4528635, 8π.μ. – 3μ.μ.)”.
Ο Νοέμβριος του 1978 λοιπόν «είδε» την γέννηση της ΛΕΜΟΤ. Η ανταπόκριση του κόσμου στην ανακοίνωση ήταν μεγάλη, όπως μας διηγούνται οι ίδιοι σε άλλη επιστολή, αλλά οι αρχικές συναντήσεις κάθε άλλο παρά θετικό αποτέλεσμα είχαν, αφού ΠΡΙΝ ακόμα σχηματιστεί η Λέσχη, ξεκίνησαν οι διαφωνίες! Ετσι, τον Δεκέμβριο του 1978 σε μιά επιστολή (οι σελίδες αλληλογραφίας του MOTOSPORT ήταν τότε το ισοδύναμο όλων των σημερινών ιδιωτών, επιχειρήσεων, λεσχών, clubs και forum μαζί, απλά γιατί δεν υπήρχε άλλο μέσο μοτοσυκλετιστικής έκφρασης), ο Ν. Σωτηρόπουλος («ένας παλιός καβαλλάρης», όπως υπέγραφε!), μας δίνει τις αναλυτικές λεπτομέρειες για τις πρώτες συναντήσεις και τους λόγους των διαφωνιών, που τελικά οδήγησαν στην «παρά λίγο» αποχώρηση του εμπνευστή της ιδέας Αρη Κωστάκη απο την προσπάθεια.
Η επιστολή δημοσιεύθηκε στο «διπλό» τεύχος 6-7 του Ιανουαρίου 1979, και ΠΡΕΠΕΙ να την διαβάσετε στην φωτογραφία που αναρτούμε, γιατί είναι κάτι σαν «ιστορικό ντοκουμέντο», για όσους φυσικά ενδιαφέρονται για την ιστορία της μοτοσυκλέτας αλλά και για τις πρώτες μέρες της ΛΕΜΟΤ, τα 40 χρόνια της οποίας θα εορταστούν την Κυριακή 12 Μαϊου το βράδυ στο Le Roi Χαλανδρίου.
Τα πνεύματα στην παρέα των ιδρυτών θα ηρεμούσαν τους επόμενους μήνες και θα βρισκόταν ένα modus vivendi, που δεν ήταν άσχετο με τις «προτιμήσεις» των πιονιέρων εκείνης της εποχής, μεταξύ ασφάλτινου τουρισμού και βολτάδικου ή «αγωνιστικού» χώματος.
Ετσι, στο τεύχος Νο 9 του MOTOSPORT τον Μάρτιο του 1979, δημοσιεύθηκε η «ιδρυτική» επιστολή της Λ.Ε.ΜΟ.Τ. (ΛΕΣΧΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ, και όχι ΛΕΣΧΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΩΝ όπως αποκαλείται η Λ.Ε.ΜΟΤ. σήμερα). Μαζί, δημοσιεύθηκε ο προσωρινός εσωτερικός κανονισμός, καθώς και τα πέντε μέλη της προσωρινής διοικούσας επιτροπής, αφού η Λ.Ε.ΜΟ.Τ. ήταν ακόμα υπό ίδρυση, δηλαδή δεν είχε αποσταλεί για έγκριση το καταστατικό στο Πρωτοδικείο και δεν είχε επίσημη υπόσταση.
Πρώτος (προσωρινά εκλεγμένος) Πρόεδρος ήταν ο Αρης Κωστάκης, Road Captain o Παναγιώτης Καράμπελας, και Μέλη οι Βασίλης Τσάμης, Παναγιώτης Κανιαμός και Νίκος Σωτηρόπουλος.
Διαβάστε την σελίδα του τεύχους MOTOSPORT 6-7 του Μαρτίου 1979 που αναρτούμε, όπου περιγράφεται η «γέννηση» της Λ.Ε.ΜΟ.Τ., ένα ακόμα «ιστορικό ντοκουμέντο».
40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ…
Το 2019, φέτος, κλείνουν 40 χρόνια απο την επίσημη ίδρυση της ΛΕΜΟΤ (ή 41, απο το 1978 που φυτεύτηκε ο σπόρος). Τα γεγονότα, τότε, εξελίχθηκαν γρήγορα: Λίγες εβδομάδες (ή μέρες;) μετά την «ιδρυτική επιστολή» του 1979 που διαβάσατε, ο Αρης Κωστάκης αποχώρησε οριστικά, και το πρώτο επίσημο Δ.Σ. που προέκυψε απο τις αρχαιρεσίες μετά την έγκριση του καταστατικού απο το πρωτοδικείο τον ίδιο χρόνο, είχε επίσης το άξιο Προεδρείο του αρχικού πυρήνα, που καταφέρνει να κρατά δυνατή την Λέσχη μέχρι σήμερα (!), όπως θα δείτε όσοι επισκεφθείτε το cafe Le Roi στο Χαλάνδρι την Κυριακή 12 Μαϊου στις 19:00.
Η ΛΕΜΟΤ υπήρξε η πρώτη Αθηναϊκή Λέσχη μοτοσυκλέτας και η μεγαλύτερη στην Ελλάδα, και (όχι με την πολιτική έννοια) θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτέλεσε «ένα κόμμα μοτοσυκλέτας με πολλές συνιστώσες». Επειδή τότε τα δίτροχα πράγματα στην Ελλάδα ήταν μικρά και λίγα, στην αρχή όλοι μπορούσαν να βολευτούν κάτω απο την ίδια στέγη. Όσο όμως περνούσε ο καιρός, η «ανάπτυξη» του χώρου και η ανάγκη διαφορετικής έκφρασης, έφερε (θετικές) διασπάσεις, κι έτσι δημιουργήθηκαν κι άλλες Λέσχες με «ειδικότητα» κυρίως στο χώμα.
Αλλά αυτό γίνεται παντού και πάντα, είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση και δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να «σχολιαστεί» αρνητικά (ο «τρόπος» που γίνεται το κάθε τι μετράει, όχι ο ίδιος ο «χωρισμός»).
Αυτό που δεν διαγράφεται, όπως ήδη είπαμε, είναι Η ΙΣΤΟΡΙΑ. Και η Ιστορία της Μοτοσυκλέτας στην Ελλάδα, έχει γράψει ότι η ΛΕΜΟΤ «γέννησε» το Εnduro, η ΛΕΜΟΤ δημιούργησε τις πρώτες «Πανελλήνιες συγκεντρώσεις μοτοσυκλετιστών», μέσα απο την ΛΕΜΟΤ γεννήθηκε η Ομοσπονδία ΜΟΤΟΕ, πρώην μέλη της ΛΕΜΟΤ δημιούργησαν τις περισσότερες Λέσχες (για να την «ανταγωνιστούν» κατά κάποιο τρόπο, αλλά αυτό είναι μέσα στην πραγματικότητα της ζωής), η ΛΕΜΟΤ έκανε τα πρώτα μαθήματα οδικής ασφάλειας για το κοινό (με τα όποια Μέσα της εποχής και την βοήθεια κάποιων εταιριών), η ΛΕΜΟΤ διοργάνωσε πρώτη σεμινάρια κάθε τύπου, στην ΛΕΜΟΤ πρωτοεμφανίστηκαν οι εραστές της κλασσικής μοτοσυκλέτας, και μάλιστα η ΛΕΜΟΤ εξέδωσε πρώτη περιοδικό για τα μέλη της, την ΡΟΔΑ (που ήταν ο πρόγονος του ΜΟΤΟ ΝΕΑ, που εξελίχθηκε στο ΜΟΤΟ το οποίο κυκλοφορεί μέχρι σήμερα).
Μέσα απο πολλά σκαμπανεβάσματα, όπως άλλαζαν τα πράγματα και έφευγαν οι παλαιότερες γενιές χωρίς πάντα να αντικαθίστανται απο νεώτερες, η ΛΕΜΟΤ απέκτησε και ιδιότητα Αθλητικού Σωματείου, διοργανώνοντας τα τελευταία χρόνια και αγώνες ταχύτητας. Η «επικοινωνιακή αποξένωση» που έχουν φέρει στις μέρες μας τα social media, μειώνει σε σημαντικό βαθμό την «φυσική παρουσία» των νέων κυρίως ατόμων ακόμα και σε χώρους που αγαπούν, κι έτσι (και) η ΛΕΜΟΤ έχει συχνά αναγκαστεί να επιστρέψει στις χρυσές, ή και ασημένιες, εφεδρείες της, αναζητώντας πάντα την σύγχρονη συνέχειά της και την ανάπτυξη της δίτροχης ιδέας, στους δύσκολους (και α-μοτοσυκλετιστικούς) καιρούς που περάσαμε και περνάμε.
Ναι, ΚΑΙ εμείς, το ΜΟΤΟSPORΤ που ανήγγειλε και κατέγραψε την γέννηση και την δημιουργία της Λέσχης, θα είμαστε εκεί στις 19:30 την Κυριακή 12 Μαϊου, να γιορτάσουμε τα 40 της χρόνια (ή τα 41, όπως το δει κανείς…). Δ.Π.