Ναι, βεβαια, θα μπορούσε.
Θα μπορούσε να μείνει δεύτερος και να μην ρισκάρει, αφού ο (θεωρητικός) του αντίπαλος ήταν έξη μήνες πίσω και το Πρωτάθλημα τον περίμενε χαμογελώντας λίγους γύρους πιο κάτω.
Αλλά από τους δύο τρόπους που υπάρχουν να γιορτάσεις ένα τίτλο στο ΜοtoGP, τον «βαθμοθηρικό» και τον νικηφόρο, σίγουρα ο πιο γλυκός είναι ο δεύτερος!
Και παρ΄ότι το Πρωτάθλημα είναι πάντα ένα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ακόμα πιο άξιος Πρωταθλητής είναι αυτός που θα ρισκάρει να πάει ΚΑΙ για τη νίκη, ρισκάροντας το σίγουρο στέμμα (ή καθυστερώντας το αν η διαφορά του σε βαθμούς είναι μεγάλη, όπως στην φετινή περίπτωση).
Παρακολουθώντας τον Μαρκ Μαρκέθ στον πανηγυρικό του γύρο μετά τον τερματισμό, είχαμε την αίσθηση ότι όντως «συμβάλλουμε» (σαν θεατές και σαν φίλαθλοι) στην δημιουργία, στο γράψιμο, της Ιστορίας.
Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ
Γιατί στον αγώνα αυτόν, που ήταν και το πρώτο φετινό match point, «του έτυχε» ένας πολύ δυνατός και πολύ δύσκολος αντίπαλος, που έπιασε τον κόσμο του MotoGP κυριολεκτικά «στον ύπνο» και που είναι ίσως ο μόνος (με την τωρινή ισορροπία δυνάμεων ανθρώπων και μηχανών), που μπορεί να ακολουθήσει τον «απάνθρωπα γρήγορο» ρυθμό του Μαρκ Μαρκέθ.
Ο Φαμπιό Κουαρταραρό, με την γενικά βελτιωμένη και ειδικά πιο γρήγορη (σ’ αυτόν τον αγώνα) Yamaha του, δεν θα είχε καμμία δυσκολία στο να κατακτήσει θριαμβευτικά την πρώτη του νίκη στην Ταϋλάνδη, αν στη θέση του Μαρκέθ βρισκόταν κάποιος άλλος, κάποιος που θα έθετε την κατάκτηση του Πρωταθλήματος ψηλότερα από το γόητρο της νίκης.
Αλλά όποιος και να βρισκόταν μπροστά στον Μαρκέθ στον αγώνα του Μπουριράμ, το ίδιο θα έκανε, το ίδιο θα γινόταν: Θα προσπαθούσε να πάει για τη νίκη, αν είχε έστω και μία πιθανότητα να την διεκδικήσει.
Ενας ξεχωριστός οδηγός, που έρχεται να δημιουργήσει τον δικό του θρύλο των 8 τίτλων, ακριβώς τις μέρες που ένας άλλος θρύλος γέρνει προς την δύση της τεράστιας καρριέρας του, και ένας νεοφερμένος εικοσάχρονος φαίνεται ικανός (και ανυπόμονος) να πάρει την σκυτάλη και από τους δύο!
Μεγάλες στιγμές για το MotoGP…
ΑΠΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΤΣΑΛΙ!
Την Παρασκευή το πρωϊ, ένα λάθος στο FP1 έφερε μια ξαφνική πτώση, που ήταν τόσο βίαιη (26,14g δέχτηκε η φόρμα σύμφωνα με τους σένσορες της Alpine Stars, και 7g έφτασαν στο σώμα του Μαρκέθ όταν χτύπησε στην άσφαλτο) ώστε φάνηκε αρχικά ότι ο αγώνας είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει. Αλλά ο άνθρωπος αυτός έχει λαστιχένιο σώμα και ατσάλινη ψυχή (ο τρόπος που πάλεψε να σηκωθεί έγινε πρώτο θέμα στα παγκόσμια Μέσα), και δύο ώρες αργότερα στο FP2 επέστρεψε κατ΄ευθείαν απο το νοσοκομείο κάνοντας προσομοίωση αγώνα, ενώ το Σάββατο και πάλι έψαχνε τα όρια (έχοντας και μια ανώδυνη πτωση) μαζί με μια θέση στην πρώτη σειρά της εκκίνησης.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, και κανείς δεν ξέρει πόση δουλειά και μελέτη κρύβεται πίσω απο το, κάποτε αυθόρμητο και κάποτε τυποποιημένο, χαμόγελο του 26άχρονου «φαινόμενου», που έχει σφραγίσει το MotoGP της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα και σίγουρα έχει πολλά αποθέματα και για την τρίτη, που ξεκινάει σε λίγους μήνες, το 2020.
ΤΟ ΤΕΜΠΕΣΙΡΙ…
Μια απόδειξη της σιδερένιας πειθαρχίας και της «ρομποτικής» αντιμετώπισης ΟΛΩΝ των θεμάτων, μας έδωσε ο Μαρκ Μαρκέθ στο show που είχε στηθεί για την κατάκτηση του τίτλου, με το μπιλιάρδο πάνω στο βάθρο και την μαύρη μπίλλια με τον αριθμό 8: Ο παρουσιαστής του έδωσε τη στέκα αφού της είχε βάλει κιμωλία, αλλά ο Μαρκέθ όταν την πήρε, της έριξε πρώτα μια γρήγορη εξεταστική ματιά για να βεβαιωθεί ότι το τεμπεσίρι είχε μπει σωστά, πριν προχωρήσει στο τραπέζι για το επιτυχημένο (εύκολο) χτύπημα!
Αυτή η κίνηση, που σίγουρα δεν διέφυγε απο τους έμπειρους θεατές, δείχνει ότι ο άνθρωπος αυτός δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και θέλει να εξετάζει τα πάντα για να είναι σίγουρος ότι η (όποια) κίνησή του θα είναι επιτυχημένη. Αλλά είναι πράγματι αξιοπερίεργο όσο και αξιοθαύμαστο, ότι μετά απο 26 σκληρούς γύρους μέσα σε ημιτροπική ατμόσφαιρα, και παρά την μέθη ευτυχίας και τους ποταμούς αδρεναλίνης από την νίκη και τον τίτλο που μόλις είχε κατακτήσει, ο Μαρκέθ είχε την πειθαρχία και πήρε τον χρόνο να εξετάσει το τεμπεσίρι της στέκας, για να μην ρισκάρει ένα αποτυχημένο χτύπημα της μπίλιας. Ούτε σε αυτό «δεν επιτρέπει» στον εαυτό του να αποτύχει. Και αν αυτό δεν τα λέει όλα για τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή MotoGP του 2013, 2014, 2016, 2017, 2018 και 2019, τότε δεν ξέρουμε τι άλλη απόδειξη μπορεί να υπάρξει.
Ο ΑΓΩΝΑΣ
Πολλά γράφτηκαν και πολλά ειπωθηκαν πριν απο αυτόν τον αγώνα, και ο λόγος ήταν η «νευρικότητα» που επικρατούσε σε όλες τις κορυφαίες ομάδες, για διαφορετικους λόγους βεβαια: Η Honda βρισκόταν «μια ανάσα» (ή δύο βαθμούς!) από την κατάκτηση του τέταρτου συνεχόμενου τίτλου οδηγών, τέσσερις αγώνες πριν λήξει η σαιζόν (κάτι που δεν κατάφερε ο Μαρκέθ ούτε το 2014 με τις 10 συνεχόμενες νίκες), και αυτό της δίνει το δικαίωμα να ισχυριστεί ότι είναι ΑΝΩΤΕΡΗ απο τις ανταγωνίστριες εταιρείες, μια και ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε την άμεση σύνδεση των αγώνων με τις πωλήσεις. Και αυτές οι ανταγωνίστριες εταιρείες, δύσκολα θα δέχονταν αυτή την απόλυτη επικράτηση της Honda που μοιάζει σαν να τις “ακυρώνει”, με δεδομένο το ότι η «υπεροχή» του big H οφειλόταν καθαρά και αποκλειστικά σε έναν αναβάτη! Σίγουρα και οι ομάδες έχουν μεγάλη συνεισφορά σε κάθε επιτυχία, αλλά η ίδια ομάδα (Repsol Honda) έχει έναν Λορένθο στις τελευταίες θέσεις, και το HRC έχει επίσης στην LCR Honda έναν Κράτσλοου που δεν έχει σταματήσει να παραπονείται για την μοτοσυκλέτα. Αρα, ο θρίαμβος του Μαρκέθ και της Honda έπρεπε –τουλάχιστον- να «καθυστερήσει», και τα αντίπαλα εργοστάσια έριξαν στην μάχη κάθε όπλο που μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν, από τις συνεχείς «ασυνήθιστες» δηλώσεις του Ντοβιτσιόζο για τον αντίπαλό του, μέχρι τις 500 σ.α.λ. στην Yamaha του Κουαρταραρό!
Καλά… Μόλις έσβησαν τα φώτα, ο Κουαρταραρό έφυγε τέλεια και ο Μαρκέθ εκμεταλλεύτηκε την ελάχιστη υπεροχή του στο αρχικό πέταγμα απο τον Βινιάλες, για να ακολουθήσει δεύτερος. Ο Βινιάλες προσπάθησε να περάσει στην στροφή 1, αλλά ανοίχτηκε και έμεινε τρίτος. Ατυχώς, ο Μίλλερ ήταν εκτός μάχης γιατί έσβησε τον κινητήρα του πατώντας κατά λάθος το Kill switch αντί του Launch control και ξεκίνησε απο τα πιτς αφού είχε περάσει και ο τελευταίος, αλλά ο Ντοβιτσιόζο έκανε πολύ καλή εκκίνηση και βρέθηκε τέταρτος, έχοντας πίσω του τους Μιρ, Ρινς, Ρόσσι και Πετρούτσι. Και πριν περάσουν δύο γύροι, είχε γίνει σαφές ότι ο αγώνας θα ηταν υπόθεση των δύο ταχύτερων αναβατων (αυτή τη στιγμή) στο MotoGP, του Κουαρταραρό και του Μαρκέθ, που αρχίζουν να απομακρύνονται δίνοντας 0’’.479 στον Βινιάλες στον τρίτο γύρο. Μια ακόμα απόδειξη του ότι όταν ο άλλος είναι μακράν πιο γρήγορος, ό,τι κι αν κάνεις δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις παρά μόνο με ένα τρόπο: Να βρείς κάποιον εξ’ ίσου γρήγορο (και να μην επιμένεις με το γνωστό σου υλικό πάνω απο ένα χρόνο).
Δύσκολα μπορεί να πάει το ενδιαφέρον του θεατή στις πίσω θέσεις, τη στιγμή που μπροστά γίνεται επική μάχη: Ο Κουαρταραρό δείχνει ικανός για νίκη με ταχύτατο ρυθμό και αλάνθαστη οδήγηση, και ο Μαρκέθ στον τροχό του έχει να διαλέξει μεταξύ συντήρησης για τον τίτλο, ή επίθεσης («όπως κάνουν οι μεγάλοι πρωταθλητές», κατά το κλισέ) για την πρώτη θέση. Είναι αρχή ακόμα, όμως οι γύροι φεύγουν γρήγορα, κάθε ενάμιση λεπτό περίπου παρά το μήκος των 4.550 μέτρων, γιατί η πίστα Τσανγκ έχει μια απλή σχεδίαση με τέσσερις ευθείες (η μεγαλύτερη στα 1000 μέτρα είναι η τέταρτη μακρύτερη του πρωταθλήματος), που ενώνονται απο 12 στροφές, ή πιο σωστά απο 9 κανονικές στροφές και μία φουρκέτα (την 3), γιατί οι Νο 2 και Νο 11 ουσιαστικά είναι μέρος των ευθειών.
Πίσω λοιπόν, ο Ρόσσι περνάει γρήγορα τους Ρινς και Μιρ ανεβαίνοντας έκτος, πίσω απο τον Μορμπιντέλλι, αλλά χωρίς τάσεις για κάτι καλύτερο. Ενώ όλοι φορούν ακριβώς ίδιες γόμμες, δηλαδή σκληρή μπροστά και μαλακή πίσω, η συμπεριφορά τους δεν είναι ίδια, και ο Ρόσσι (κατά δήλωσή του) αρχίζει σχεδόν αμέσως να γλυστράει πίσω. Στον τεταρτο γύρο πεφτει ο 36άχρονος Μίκα Κάλιο με την εργοστασιακή ΚΤΜ, ενώ ο Πολ Εσπαργκαρό τρέχει με μεταλλική πλάκα στο χέρι μετά την εγχείρηση απο την πτώση της Αραγκον που έκανε πριν απο 13 μόλις μέρες. Στον 3ο και στον 5ο γύρο ο Κουαρταραρό κανει απανωτά ταχύτερους χρόνους, για να απαντήσει αμέσως ο Μαρκεθ, ενώ απομακρύνονται κι άλλο απο τον Βινιάλες (του έχουν δώσει 1’’ στον 6ο γύρο), με τον Ντοβιτσιόζο να μένει όλο και πιο πίσω, ενώ ο Πετρούτσι προσπαθεί να μείνει μπροστά απο την Aprilia του Α. Εσπαργκαρό, ο Κράτσλοου δεν θυμίζει σε τίποτα τον καλό εαυτό του πίσω απο τον Νακαγκάμι και εκτός βαθμών, και ο Λορένθο συνεχίζει τις ταπεινωτικές (για τον ίδιο και για την Honda) εμφανίσεις, που δεν σώζονται βέβαια από τις απίστευτες δηλώσεις του τύπου «εσείς απ’ έξω μπορεί να μην το βλέπετε, αλλά υπάρχει βελτίωση στην απόδοσή μου» που έκανε μετά την 19η θέση (στους 22) στις δοκιμές!
Στον 8ο γύρο οι δύο πρώτοι ανοίγουν την διαφορά τους στα 2’’ από τον Βινιάλες, στον 9ο στα 2’’.262 και στον 10ο ο Κουαρταραρό κανει τον ταχύτερο γύρο του με νέο ρεκόρ αγωνα ξεφέυγοντας για πρωτη φορά πάνω απο μισό δευτερόλεπτο απο τον Μαρκέθ (0’’ 641). Η διαφορά τους ανοίγει στιγμιαία μέχρι τα 0’’.707, και όλοι νιώθουν ότι αυτή είναι η πιο κρίσιμη στιγμή για το τελικό αποτέλεσμα: Θα απαντήσει ο Μαρκέθ, σαφώς ρισκάροντας (αφού οι χρόνοι τους είναι ήδη στο 1’.31’’ χαμηλό), ή θα αφήσει τον εντυπωσιακό rookie να πάρει τη νίκη, σιγουρεύοντας το δικό του «όγδοο»;
Η απαντηση έρχεται στον 11ο γύρο όπου ο Μαρκέθ κάνει νέο ρεκόρ, και στον 12ο βρίσκεται ξανα στον τροχό της Yamaha, ακολουθώντας την ίδια συνταγή με το Misano, δηλαδή δοκιμάζοντας το γκάζι του στις ευθείες και μελετώντας τα σημεία που είναι πιο δυνατός ο αντίπαλός του. Φαίνεται ότι στις στροφές 5 και 6 η Honda δεν πιάνεται, ενώ στον συνδυασμό των στροφών 8, 9 και 10 ο Κουαρταραρό είναι πιο γρήγορος. Οσο για τις ευθείες, ο Μαρκεθ έκανε μια δοκιμή και έπιασε αμέσως την Μ1, μη θέλοντας όμως να την προσπεράσει (το μοναδικό δοκιμαστικό «παραλίγο προσπέρασμα» θα γινόταν στον 23ο γύρο).
Πίσω, ο Ρόσσι χάνει έδαφος και τον περνά ξανά ο Ρινς, και (στον 12ο γύρο) ακολουθεί ο Μιρ. Βρίσκεται πλέον 8ος μπροστά απο τον Πετρούτσι, και είναι αδύνατον να πιστέψει κανείς ότι έχει την ίδια μοτοσυκλέτα με τον πρώτο, αν και εκείνη τη στιγμή σκεφτήκαμε ότι σίγουρα μετά τον αγώνα θα πει ότι είχε πρόβλημα με το πίσω λάστιχο, κάτι φυσικα που είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε (ίσως γιατί και ο Μορμπιντέλλι έχει πρόβλημα κρατήματος, χάνοντας την 5η θέση απο τον Ρινς). Ο Βινιάλες έχει πια μείνει μόνος τρίτος αλλά πολύ μακριά (2’.675’’ πίσω) απο τον Μαρκέθ, αρχίζοντας ωστόσο να «ξυπνάει» μετά την μέση του αγώνα (απο τον 14ο γύρο και μετά). Στον 18ο γύρο ο Α. Εσπαργκαρό εγκαταλείπει απο τεχνικό πρόβλημα, ο Μίλλερ έχει περάσει τον δραματικά βραδυπορούντα (γυρίζει 2’’ πιο αργά απο τους πρώτους) Λορένθο αλλά χωρίς ελπίδες για άνοδο, και όσο ο αγώνας πλησιάζει στο τέλος οι δεκάδες χιλιάδες Ταϋλανδοί θεατές δείχνουν την προτίμησή τους στο δίδυμο Μαρκέθ – Honda, με ουρανομήκεις ζητωκραυγές και ιαχές κάθε φορά που περνάει απο τις κερκίδες.
Είμαστε πια 5 γύρους πριν το τέλος, και τα συναισθήματα των τηλεθεατών-φιλάθλων μάλλον είναι μοιρασμένα, μεταξύ της επιθυμίας για νίκη του νεαρού Γάλλου (έτσι, για την ευπρόσδεκτη και επιθυμητή ανανέωση αλλά και για την ανταμοιβή του νέου ταλέντου) και του ανυπόκριτου θαυμασμού για τον Μαρκέθ, που έχει βάλει τον τίτλο στο pause και πηγαίνει «ρισκάροντας» για νίκη, με ένα τρομερό σύστημα που εξοντώνει τον (πανάξιο, γιατί δεν ξεχνάμε ότι είναι εντελώς «νέος») αντίπαλο.
Τέσσερις γύροι απομένουν, και το ότι ο Βινιάλες πλησιάζει στο 1”.9 δεν απασχολεί κανεναν, γιατί ο Μαρκεθ κάνει την πρώτη κανονική δοκιμή “προσπεράσματος ισχύος” στην μεγάλη ευθεία: Περνάει εύκολα τον Κουαρταραρό στην ευθεία απο εξωτερική, φτάνει πρώτος στην δεξιά στροφή 1, και ο νεαρός Γάλλος φαίνεται σαν «να κόβει» περιμένοντας ότι θα περάσει (ίσως και προτιμώντας να ακολουθήσει και να επιτεθεί αυτός στο τέλος για να μην πάθει ό,τι στο Misano), αλλά…
…Αλλά ο Μαρκέθ ΔΕΝ θέλει να περάσει, γι’ αυτό ανοίγεται, χάνει έδαφος (από την λήψη του ελικοπτέρου μοιάζει σαν να το κάνει επίτηδες) και ακολουθεί δεύτερος. Εχει δει αυτό που ήθελε και περιμένει τον τελευταίο γύρο, ενώ και ο Κουαρταραρό επίσης “τον” περιμένει, γιατί όπως είπαμε τώρα υπάρχει η εμπειρία του Misano και έχει σχέδιο αντίδρασης στην αναμενόμενη επίθεση.
Ή έτσι νομίζει.
Στον τελευταίο γύρο λοιπόν. Η Honda περνάει στην μεγάλη ευθεία, όχι με slip streaming αλλά εύκολα, και έχοντας ανοιχτεί αριστερά, όλα αυτά για να μην της «κόψει» τον αέρα η Yamaha και δεν προλάβουν να κρυώσουν τα φρένα, γιατί ο Μαρκέθ έχει αποφασίσει να προσπεράσει φρενάροντας δυνατά στην φουρκέτα Νο 3, έχοντας τις «καλές του στροφές» 5 και 6 μπροστά του, έτσι ώστε να φτιάξει μια διαφορά και να μην τον φτάσει ο Γάλλος στις δικές του «καλές» 8, 9 και 10. Και το σχέδιο πετυχαίνει, απόλυτα σχεδόν: Ο Μαρκέθ περνάει στην ευθεία απο εξωτερική, στριβει άψογα την (δεξιά) φουρκέτα 3, επιταχύνει, φτάνει στις 5 και 6 και βγαίνει με καλή διαφορά απο τον Κουαρταραρό, πανω απο πέντε μήκη! Ο Κουαρταραρό όμως, στο τελευταίο τμήμα της πίστας καλύπτει γρήγορα την απόσταση και φτάνει στον τροχό της Honda στην έξοδο της στροφής 10, αλλά η RC 213 V με καλύτερη επιταχυνση φαίνεται να κερδίζει μέτρα στην τελευταία ευθεία με την καμπή 11 (δείτε το σχήμα). Μένει μόνο η τελευταία κλειστή («γωνιώδης») και αργή στροφή 12, όπου η ταχύτητα εισόδου είναι δεδομένη, γιατί αν είναι μεγαλύτερη θα χαθεί το apex. Και ακριβώς εκεί ο Κουαρταραρό κάνει (ως όφειλε) μια τελευταία προσπάθεια, μπαίνοντας απο το κέντρο της πίστας ελαφρώς απο εσωτερική ΣΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ Ο Ο ΙΔΙΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΕ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΓΥΡΟ (δείτε το video στο τέλος της παραγ\γράφου)και αργώντας όσο μπορούσε τα φρένα, ώστε να μπει μπροστά και να «κλείσει» την γραμμή για τον Μαρκέθ (ένα block pass, καθ΄όλα νόμιμο και παραδεκτό, εφ’ όσον ο αναβάτης που το κάνει έχει ήδη περάσει πρώτος και η στροφή «του ανήκει»).
Ολίγη απλοποιημένη “πρακτική θεωρία” εδώ: Στις αργές και κλειστές στροφές αυτού του τύπου (άνω των 110 μοιρών), θεωρήστε υποθετικά ότι το άθροισμα α) των φρένων και β) της ταχύτητας που επιτρέπει το στρίψιμο (και όχι την πτώση ή την έξοδο), είναι το 10. Δηλαδή, φρενάρεις 5, στρίβεις με 5. Ή φρενάρεις (αργοπορημένα) με 7, και στρίβεις με 3, γιατί έχεις αναγκαστεί να μειώσεις πολύ την ταχύτητά σου. Η φρενάρεις με 4 (νωρίς) και στρίβεις με 6 (πιο γρήγορα, γιατί έχεις πάρει την σωστή γραμμή), παντα για άθροισμα 10. Αλλά ας αφήσουμε εδώ την εικόνα να μιλήσει, για την τελευταία συγκλονιστική φάση:https://www.youtube.com/watch?v=N88AFkGpVK0
Τι είδαμε λοιπόν; Τον Φαμπιό Κουαρταραρό να «υποτάσσεται στον κανόνα του 10», γιατί ήρθε από δεξιά και καθυστέρησε πολύ το φρενάρισμα, περνώντας έτσι στο τέλος της ευθείας τον Μαρκέθ ο οποίος ήδη φρενάριζε με τον πίσω τροχό στον αέρα και με ανάποδο τιμόνι! Αποτέλεσμα, ότι ο Γάλλος δεν κατάφερε να βρεί το εσωτερικό κέντρο της στροφής (για να «κλείσει» το πέρασμα), αλλά ταυτόχρονα αναγκάστηκε να μειώσει την ταχύτητά του στην έξοδο, για να μην βρεθεί εκτός πίστας. Με απλά λόγια, φρενάρισε με 8 και έστριψε (πρώτος) με 2. Ενώ ο Μαρκέθ, φρενάρισε στο 5 αλλά βγήκε και με 5, έχοντας την απόλυτα σωστή γραμμή ΠΑΝΩ ΣΤΟ APEX για πρόωρο άνοιγμα του γκαζιού, περνώντας εύκολα στην έξοδο την Yamaha και κατακτώντας νίκη και τίτλο σε μια πραγματικά συγκλονιστική φάση, όχι μόνο για το θέαμα αλλά και για την σημασία της. Aς απολαύσουμε πάλι:https://www.youtube.com/watch?v=aZqs8j9zpGA
«Μεθυσμένοι» από το θέαμα και την μάχη των τελευταίων μέτρων (γιατί ο τερματισμός ήταν αμέσως μετά την έξοδο της 12), οι θεατές δεν είχαν τον χρόνο να εκτιμήσουν τις προσπάθειες των άλλων αναβατών, παρ΄ότι ο Βινιάλες που πανηγύριζε με σούζες ήταν ο μόνος που «διεσώθη» στην τρίτη θέση του βάθρου, κλείνοντας την διαφορά απο τον νικητή στο αξιοπρεπές 1’’.38. Ο Ντοβιτσιόζο έμεινε (παρά τις αχρείαστες δηλώσεις) τέταρτος, πάνω απο 11’’ πίσω. Βέβαια, παρά την ομολογημένη στενοχώρια του (επειδή ίσως πιστεύει ότι είναι καλύτερος απο ότι πράγματι είναι) έδωσε συγχαρητήρια στον Μαρκέθ όπως ήταν και οι δύο πάνω στις μοτοσυκλέτες (και αργότερα είπε ότι “ο Μαρκ φέτος μας διέλυσε”!), ενώ την ίδια στιγμή οι κάμερες και οι γιγαντοοθόνες έδειχναν την έκφραση του Νταλ’ Ίνια στα πιτ της Ducati, που ήταν αγέλαστη και κυριολεκτικά «σκοτεινή» και ανεξιχνίαστη ως προς τις σκέψεις του (γιατί προφανώς δεν ήθελε με τίποτα να χάσει τον τίτλο το Ιταλικό εργοστάσιο τόσο νωρίς και με την κολοσσιαία διαφορά των 110 βαθμών! Τώρα με ποιόν τα έχει, άλλο θέμα. Ανεξιχνίαστο!).
Άραγε, πέρα απο τη συμπάθεια που φυσιολογικά δείχνει ο κόσμος σε κάθε διεκδικητή, πόσω μάλλον αν αυτός είναι ένας γελαστός, άνετος και όμορφος εικοσάχρονος rookie με εξώκοσμο ταλέντο, είναι έτοιμος και να δεχτεί το κρανοχτύπημα και τις εκφράσεις απελπισίας του Κουαρταραρό μετά τον τερματισμό, επειδή «έχασε τη νίκη»; Από ποιόν την έχασε, δεν μετράει; Αλλίμονο αν τα πράγματα ήταν τόσο απλά και τόσο εύκολα. Ας αποδείξει στους επόμενους αγώνες που ο Μαρκέθ δεν θα έχει το ψυχολογικό βάρος του τίτλου, αν μπορεί να επαναλάβει το ίδιο. Αλλά ας μην χτυπιέται. Ας μην “μουτρώνει”. Ας νιώθει υπερήφανος και τυχερός που στην απόλυτη αρχή της καρριέρας του το ταλέντο του έχει ΗΔΗ αναγνωριστεί, το κασέ του έχει εκτιναχτεί, και έχει την ευκαιρία να διδαχτεί απο τον καλύτερο.
Και, άραγε, ήταν σωστό το ότι ο Κουαρταραρό όπως και όλη η ομάδα του ήταν εμφανώς στενοχωρημένοι στον τερματισμό, σε σημείο που ούτε να χαμογελάσουν δεν μπορούσαν; Ηταν σωστό ότι μόλις επέστρεψε ο Μαρκέθ απο τους πανηγυρισμούς του, ο Φαμπιό τον αγνόησε εντελώς και δεν του έριξε ούτε μια ματιά επειδή φαινόταν πολύ απασχολημένος στο να μιλάει με την ομάδα του, και πήγε ΑΥΤΟΣ (ο Μαρκέθ, ενθουσιασμένος απο τον θρίαμβο) στον Γάλλο για να τον συγχαρεί, και μάλιστα τον αγκάλιασε και τον φίλησε; Δεν είναι πολύ νωρίς για τέτοιου τύπου βεντετιλίκια (οι κάμερες γράφουν και καταγράφουν τα πάντα); Να λοιπόν κάτι ακόμα που μπορεί να διδαχτεί απο τον 8 φορές Παγκόσμιο πρωταθλητή: Ταπεινότητα και ιπποτισμό στην ήττα.
Τέλος, όταν ο Μαρκ Μαρκέθ δηλώνει ότι “νίκησε χρησιμοποιώντας την δύναμη της μοτοσυκλέτας του” (δείχνοντας ταπεινότητα ως προς τις δικές του ικανότητες και υποβαθμίζοντας το τελέντο του για να μην φανεί ούτε στο παραμικρό προκλητικός και επιδεικτικός), και όταν ανεβάζει και τιμά τον (πανάξιο) νεαρό αντίπαλό του λέγοντας α) ότι του θυμίζει τον Χόρχε Λορένθο στα καλύτερά του πάνω στην Yamaha, και β) ότι το 2020 θα είναι ένας απο τους αντιπάλους του για τον τίτλο, τι «αντιδηλώνει» ο rookie – παιδί θαύμα; ‘Οτι θα κάνει το παν «για να περάσει αυτόν τον τύπο», ότι θέλει «να πάρει οπωσδήποτε μια νίκη φέτος», και ότι «θέλει να πάρει το πρωτάθλημα του χρόνου»!
Σιγά σιγά mon ami. Oλα στον καιρό τους. Ο Μαρκέθ ποτέ δεν θεώρησε σαν “δεδομένο” κανέναν αντίπαλο δηλώνοντας ότι “θα τον περάσει”, ούτε και ο Ρόσσι, αλλά ούτε και ο Λορένθο, ο Πεντρόθα ή ο Ντοβιτσιόζο, για να μείνουμε στους νικητές των τελευταίων χρόνων. Το MotoGP δεν είναι Αμερικάνικο μποξ, όπου οι μποξέρ βγαίνουν στις συνεντεύξεις και απειλούν ότι θα φάνε ζωντανό ο ένας τον άλλον. Συμπερασματικά, προτιμάμε να βλέπουμε (και να θαυμάζουμε) τον Κουαρταραρό να οδηγεί, παρά να κάνει δηλώσεις που αν μη τι άλλο δεν δείχνουν την ταπεινότητα που οφείλει να έχει κάθε μεγάλος αθλητής. Και επειδή η ηλικία δεν αποτελεί ούτςε ελαφρυντικό ούτε και δικαιολογία (οι χαρακτήρες φαίνονται από νωρίς), ελπίζουμε οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω του να τον προσγειώσουν, εκτός αν στην Μαλαισία απο όπου προέρχεται η ομάδα του, ισχύουν και επικρατούν άλλα ήθη.
ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ
Ναι, όπως είπε on camera ο Λιν Τζάρβις, το 2015 η Yamaha είχε συζητήσει με τον Μαρκέθ, ο οποίος όμως θεωρείται απίθανο να αλλάξει κατασκευαστή το 2021, παρ΄ότι έχει κυκλοφορήσει το νούμερο των 15 εκατομμυρίων Ευρώ μαζί με το όνομα της Ducati. Το πραγματικό ερωτηματικό για την Honda, είναι το τι θα γίνει με τον Λορένθο, ο οποίος τερμάτισε σχεδόν ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ της ώρας πίσω απο τον Μαρκέθ, χωρίς ούτε αυτή τη φορά να δείχνει σημεία βελτίωσης, αλλά μάλλον επιδείνωσης στην απόδοσή του.
Ναι, η Yamaha θα κάνει το παν για να κρατήσει τον Κουαρταραρό το 2021 (το ότι του χρόνου θα έχει φουλ εργοστασιακή μοτοσυκλέτα είναι δεδομένο), ενώ ήδη του έχει κάνει κρούση και η Ducati.
Ναι, ο Ρόσσι αλλάζει μηχανικό για το 2020 (φέρνει τον Munoz από την ομάδα της VR46 στην Moto2), αλλά δεν είναι γνωστό το τι θα αποφασίσει για τη συνέχεια της καρριέρας του αν συνεχίσει να τερματίζει όχι μόνο εκτός βάθρου, αλλά συχνά και εκτός πεντάδας. Πιθανόν ο Κουαρταραρό με την εκθαμβωτική του απόδοση (που εκθέτει τους εργοστασιακούς αναβάτες), να επιταχύνει κι άλλα πράγματα εκτός απο την βελτίωση της Μ1!
Και ναι, οι δηλώσεις του Ρόσσι για τον Μαρκ Μαρκέθ, είναι αυτές της αναγνώρισης, του θαυμασμού και της εκτίμησης για τις οδηγικές του ικανότητες. Είπε ότι είναι “ανίκητος” και ότι “κυριαρχεί” στο MotoGP όπως έκανε ο ίδιος την εποχή της ακμής του, ότι θα συνεχίσει να βελτιώνεται, ότι είχε την σχεδόν τέλεια χρονιά φέτος, ότι δεν θα έχει δυσκολία να πάρει τον τίτλο του χρόνου, και ότι «φοβάται ότι θα τον περάσει σε Πρωταθλήματα» (επειδή ο ίδιος «πέταξε» δύο τίτλους από λάθη και «έχασε» έναν –εννοώντας το 2015-, σύνολο τρείς). Kαι ο Ρόσσι ξέρει τι είναι ο Μαρκέθ, όπως ξέρει και ο Μαρκέθ τι είναι ο Κουαρταραρό, με την έννοια ότι οι Μεγάλοι “αναγνωρίζονται” μεταξύ τους, ανεξάρτητα απο το ποιά περίοδο προέρχονται ή σε ποιά κατευθύνονται.
Δηλώσεις, εικασίες, προετοιμασίες, δοκιμές, συζητήσεις, κουτσομπολιά, δημοσιεύσεις, μεταγραφές, ερωτήσεις-παγίδες και απαντήσεις-κλισέ, αυτά θα συμβαίνουν στο MotoGP απο τώρα και μέχρι το φινάλε της Βαλένθια, αλλά στο μεταξύ θα απολαύσουμε τέσσερις αγώνες απαλλαγμένους απο το άγχος και το κυνήγι των βαθμών. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσυκλέτας δείχνει ότι έχει πλέον δύο μεγάλα αστέρια (και όχι μόνο ένα), των οποίων το εξαιρετικό ταλέντο καλύπτει τα όποια μειονεκτήματα των μοτοσυκλετών τους και αναδεικνύει τις αρετές τους. Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι βελτιώσεις ή οι “υστερήσεις” που θα δούμε στα μοντέλα του 2021 στις Ηonda, στις Yamaha, στις Ducati και βεβαίως στα Suzuki (δηλαδή στα εργοστάσια που έχουν πάρει νίκες φέτος, και μακάρι σύντομα το ίδιο να γίνει με την ΚΤΜ και την Aprilia αλλά δεν τα πηγαίνουν καλά απο έμψυχο δυναμικό πλην των φιλότιμων Αφων Εσπαργκαρό), θα επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά όλους τους αναβάτες τους, ΠΛΗΝ των Μαρκέθ και Κουαρταραρό. Αυτοί οι δύο θα συνεχίσουν να πρωταγωνιστούν, με χρόνους, με βάθρα και με νίκες, όπου κι αν τοποθετηθούν τεχνολογικά τα μηχανάκια τους του χρόνου, όπως εξ’άλλου απέδειξαν φέτος σε σχέση με τους συναδέλφους τους που είχαν τις ίδιες μοτοσυκλέτες.
Γιατί αυτό, φίλοι μας, είναι το Μεγάλο, Φυσικό, Ταλέντο, και είμαστε τυχεροί που ζούμε την ανανέωση του MotoGP με έντονο συναγωνισμό αναβατών και εργοστασίων, και όχι κάποια απο τις περασμένες εποχές μονοπωλίων.
See you in Japan, στις 20 Οκτωβρίου!
(Αφιερωμένο:https://www.youtube.com/watch?v=tl6u2NASUzU)
Δ.Π.
AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 25 93 Marc MARQUEZ SPA RepsolHondaTeam Honda 179.3 39’36.223
2 20 20 Fabio QUARTARARO FRA PetronasYamahaSRT Yamaha 179.3 +0.171
3 16 12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 179.2 +1.380
4 13 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Ducati Team Ducati 178.5 +11.218
5 11 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 178.5 +11.449
6 10 21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 178.2 +14.466
7 9 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 177.9 +18.729
8 8 46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 177.9 +19.162
9 7 9 Danilo PETRUCCI ITA Ducati Team Ducati 177.6 +23.425
10 6 30 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU Honda 177.1 +29.423
11 5 63 Francesco BAGNAIA ITA Pramac Racing Ducati 177.1 +30.103
12 4 35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 176.9 +33.216
13 3 44 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory Racing KTM 176.7 +35.667
14 2 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 176.4 +39.736
15 1 29 Andrea IANNONE ITA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 176.4 +40.038
16 88 Miguel OLIVEIRA POR Red Bull KTM Tech 3 KTM 176.4 +40.136
17 53 Tito RABAT SPA Reale Avintia Racing Ducati 176.0 +44.589
18 99 Jorge LORENZO SPA Repsol Honda Team Honda 175.3 +54.723
19 17 Karel ABRAHAM CZE Reale Avintia Racing Ducati 175.2 +56.012
20 55 Hafizh SYAHRIN MAL Red Bull KTM Tech 3 KTM 174.8 +1’01.431
Not Classified
41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 174.4 9 Laps
82 Mika KALLIO FIN Red Bull KTM Factory Racing KTM 172.6 23 Laps
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (15 ΑΓΩΝΕΣ- ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΟΝ ΜΑΡΚ ΜΑΡΚΕΘ)
1 Marc MARQUEZ Honda SPA 325
2 Andrea DOVIZIOSO Ducati ITA 215
3 Alex RINS Suzuki SPA 167
4 Maverick VIÑALES Yamaha SPA 163
5 Danilo PETRUCCI Ducati ITA 162
6 Valentino ROSSI Yamaha ITA 145
7 Fabio QUARTARAROYamaha FRA 143
8 Jack MILLER Ducati AUS 119
9 Cal CRUTCHLOW HondaGBR 102
10 Franco MORBIDELLIYamaha ITA 90
11 Pol ESPARGARO KTM SPA 80
12 Takaaki NAKAGAMI Honda JPN 74
13 Joan MIR Suzuki SPA 58
14 Aleix ESPARGARO Aprilia SPA 46
15 Francesco BAGNAIADucati ITA 34
16 Andrea IANNONE Aprilia ITA 33
17 Miguel OLIVEIRA KTM POR 29
18 Johann ZARCO KTM FRA 27
19 Jorge LORENZO HondaSPA 23
20 Tito RABAT Ducati SPA 18
21 Stefan BRADL Honda GER 16
22 Michele PIRRO Ducati ITA 9
23 Sylvain GUINTOLI Suzuki FRA 7
24 Hafizh SYAHRIN KTM MAL 7
25 Karel ABRAHAM Ducati CZE 5
26 Bradley SMITH Aprilia GBR
27 Mika KALLIO KTM FIN