Το γράψαμε αμέσως μετά την απόφαση του Ζαρκό να μην συνεχίσει στην ΚΤΜ το 2020, και το ξαναγράψαμε μετά την απόφαση της ΚΤΜ να τον διώξει απο την ομάδα άμεσα, παρ΄ότι συνέχισε να τον πληρώνει και του έδωσε το ελευθέρας να τρέξει με ό,τι θέλει, όποτε θέλει, ακόμα και πριν τελειώσει το 2019!
Και αυτό που γράψαμε, ήταν ότι ένας επαγγελματίας superstar του MotoGP δεν αφήνει εργοστασιακό συμβόλαιο για να πάει σπίτι του, ή για να γίνει…δοκιμαστής σε άλλη ομάδα και να επανέλθει στους αγώνες το 2021, χωρίς να έχει φροντίσει να κάνει άλλες, κρυφές, συμφωνίες. Γιατί μετά απο δύο χρόνια, ο Ζαρκό θα είναι 31 ετών και θα πρέπει να κάνει μια νέα αρχή, με μια νέα μοτοσυκλέτα, έχοντας μείνει και ένα χρόνο εκτός αγώνων. Ποιό εργοστάσιο θα τον πάρει, τη στιγμή που ένα πλήθος νεαρών ταλέντων απο την Moto3 και Moto2 στριμώχνονται έξω απο τις πόρτες των ομάδων, έχοντας ελάχιστες οικονομικές απαιτήσεις, και θέλοντας να γίνουν “οι επόμενοι Κουαρταραρό”;
Απάντηση: Κανείς! Αρα; Αρα, ο Ζαρκό είχε ήδη κάνει κάποιες συμφωνίες με άλλον/αλλους κατασκευαστή/ές πριν πάει μισοκλαίγοντας στα αφεντικά της ΚΤΜ να παρακαλέσει να διακόψει το συμβόλαιό του για το 2020 ΧΩΡΙΣ να πληρώσει ρήτρα (γιατί ΑΝ ήθελε η ΚΤΜ τον άφηνε, αν δεν ήθελε τον κρατούσε, ή ζητούσε την ανάλογη ποινική ρήτρα για να σπάσει το συμβόλαιο. Απλά πράγματα).
Οπως έχουμε ξαναγράψει, καμμία τέτοιου τύπου συμφωνία δεν γίνεται γνωστή απο “διαρροές”, παρά μόνο αφού ολοκληρωθεί. Και μια απόδειξη ότι ο Ζαρκό ήταν σε συζητήσεις με άλλους κατασκευαστές ΠΡΙΝ πάρει την απόφαση να διακόψει το συμβόλαιό του, ήταν η απόφαση της ΚΤΜ να τον διώξει πρόωρα απο την ομάδα της, για να μην οδηγήσει την μοτοσυκλέτα της με τις συνεχείς αναβαθμίσεις και τις μεταφέρει στον ανταγωνιστή. “Κάτι” είχε πληροφορηθεί, και κάτι είχε μάθει η ηγεσία της ΚΤΜ, για να αποφασίσει να πετάξει ουσιαστικά μια χρονιά εξέλιξης, μένοντας χωρίς αναβάτες, δηλαδή με τον απροπόνητο 36άχρονο Μικα Κάλιο και τον φιλότιμο Πολ Εσπαργκαρό, που το παλεύει αλλά όλο τσακίζεται απο την υπερπροσπάθεια.
Αυτό το “κάτι”, όπως πλέον έγινε φανερό, δεν ήταν φυσικά το να πάει για …δοκιμαστής στην Yamaha (άλλο το ότι “τσίμπησε” ο Βινιάλες που διαδίδει ότι θα πάει στην Ducati, και δήλωσε “τι ωραία που θα ήταν να είχαμε τον Γιοάν για δοκιμαστή μας”, λησμονώντας ότι ο Γιοάν συχνά του έδειχνε τον δρόμο το 2017 και 2018). Οχι, αυτό που γινόταν, ήταν οι διαπραγματεύσεις του Ζαρκό με το HRC για το 2020, στην περίπτωση που αδειάσει μια θέση στην LCR Honda αν ο Κράτσλοου κάνει τα παράπονα και την γκρίνια του πράξη και αποφασίσει να σταματήσει, ή στην Repsol Honda αν ο Λορένθο δεν καταφέρει “να πάει” την RC 213 V στους τέσσερις αγώνες που απομένουν (που ΔΕΝ θα τα καταφέρει).
Ετσι, οι ιθυνοντες του HRC είπαν στον Τακαάκι Νακαγκάμι να τρέξει την Κυριακή στο Motegi που είναι η έδρα του και “το σπίτι” της Honda, και μετά να πάρει τρείς μήνες άδεια για να κάνει μια εγχείρηση στην ωμοπλάτη για να διορθώσει το πρόβλημα χαλάρωσης των συνδέσμων και εξάρθρωσης που έχει (όμοια με αυτή που έκανε ο Μαρκέθ). Και τη θέση του στην LCR Honda για τους τρείς τελευταίους αγώνες της χρονιάς σε Αυστραλία, Μαλαισία και Βαλένθια, θα την πάρει ποιός; Μα ποιός άλλος απο τον Ζαρκό! Ο οποίος έτσι θα κάνει μια τέλεια “δοκιμή διαρκείας” σε αγωνιστικό περιβάλλον, για να διαπιστώσουν όλοι (ο ίδιος αλλά και το HRC) αν μπορεί να πάει την μοτοσυκλέτα, για να μην έχουν μια δεύτερη περίπτωση Λορένθο.
Ιδού λοιπόν: Οι απορίες λύθηκαν. Γιατί οι αναβάτες κορυφής (και ο Ζαρκό θεωρείται, και ίσως και να είναι, τέτοιος), έχουν πίσω τους ένα μεγάλο μηχανισμό και μια “αυλή” από μάνατζερς, λογιστές, δικηγόρους, φροντιστές κτλ., μια και τα χρήματα από τα εργοστάσια και τους χορηγούς είναι πολλά και υπάρχουν αντίστοιχα συμβόλαια που προβλέπουν τα πάντα. Συγκεκριμένα, ένας αναβάτης δεν μπορεί ένα πρωϊ να σηκωθεί και να πάει για μπάνιο ή να μετράει πρόβατα στο βουνό εγκαταλείποντας τους πάντες σύξυλους, εκτός αν τραυματιστεί, ή αν έχει πρόβλημα υγείας (βλέπε Φόλγκερ), ή αν έχει πρόβλημα ψυχολογίας και είναι και παγκόσμιος πρωταθλητής (αλλά και ένα απο τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ιστορίας, οπότε δεν του μιλάει κανείς, βλέπε Στόνερ).
Ο Ζαρκό αμοίφθηκε με δύο εκατομμύρια Ευρώ το 2018, την δεύτερη χρονιά του στο MotoGP με την Yamaha Tech3, και υπέγραψε στην ΚΤΜ με αμοιβή 2.200.000 Ευρώ για το 2019 (με αύξηση για το 2020, ενώ ο Πολ Εσπαργκαρό παίρνει 860.000), συν βέβαια τα χρήματα των ανεξάρτητων, προσωπικών, χορηγών. Οπως απεδείχθη, παρά τα δάκρυα προς τους διευθυντες της ΚΤΜ, ο Γάλλος δεν είχε ποτέ την πρόθεση να εγκαταλείψει τους αγώνες για ένα χρόνο, ή να γίνει ο …δοκιμαστής του Βινιάλες! Αυτό που ήθελε ήταν να σπάσει το συμβόλαιό του με τους Αυστριακούς χωρίς κόστος, για να πάει σε ένα εργοστάσιο και σε μια μοτοσυκλέτα που -κατά την γνώμη του- θα τον βοηθούσε να φέρει αποτελέσματα. Και τα κατάφερε.
Τώρα, είναι πραγματικά στο χέρι του να αποδείξει την αξία του, πάνω σε μια μοτοσυκλέτα δύσκολη, αλλά και έξη φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια μέσα σε επτά χρόνια! Και μετά απο το δακρύβρεκτο σκηνικό που έχει προηγηθεί, όλος ο κόσμος από το Motegi και μετά θα τον παρακολουθεί με περιέργεια, με ενδιαφέρον, αλλά και με ανάμικτα συναισθήματα σχετικά με το τι μπορεί να θεωρηθεί σαν επαγγελματική συμπεριφορά και τι όχι, ανεξάρτητα απο την οδηγική αξία του καθενός.