Αυτά τα τρία ονόματα ανήκουν στους πρωταγωνιστές της Ιαπωνίας, όσο τουλάχιστον αφορά το ενδιαφέρον του κοινού και του Τύπου. Γιατί, σχετικά με τον Κουαρταραρό, όλοι περιμένουν την πρώτη νίκη του, και τον ενθαρρύνουν φανατικά, με τον τρόπο που το (πάντα σκληρό) κοινό, ακολουθώντας την ψυχολογία της μάζας, ικανοποιείται όταν βλέπει τον (εκάστοτε) «βασιλιά» να αποκαθηλώνεται, ψάχνοντας συνεχώς για νέα είδωλα.
O FAΒIO QUARTARARO KAI H ΥΑΜΑΗΑ Μ1
Η δική μας άποψη είναι πιο απλή, αντικειμενική, και «πραγματιστική»: Πρώτον και κύριον, αν δεν έχεις εξώκοσμο ταλέντο και αν δεν «σου ταιριάζουν» τα γκάζια και οι ταχύτητες των μοτοσυκλετών του MotoGP, δεν βλέπεις ούτε δεκαπεντάδα. Δεύτερον, αν η μοτοσυκλέτα σου δεν είναι εξόχως ανταγωνιστική, έχοντας λύσει όλα τα μικρά θέματα που δημιουργούν τις διαφορές των δεκάτων και διαχωρίζουν τον καλό χρόνο απο την επίσκεψη στο νοσοκομείο της πίστας, τότε όσο ταλέντο κι αν υπάρχει, μπορεί να εντυπωσιάσει, αλλά δεν θα πάρει την θέση που του αξίζει στην κατάταξη. Και τρίτον, αν υπάρχουν τα δύο παραπάνω, τότε…ο ταχύτερος ας κερδίσει, γιατί μιλάμε για ΑΓΩΝΕΣ, όπου ο νικητής είναι αυτός που περνάει πρώτος την γραμμή τερματισμού, είτε είναι 8 φορές πρωταθλητής, είτε «ψάρακας» που μόλις ξεκινάει την καρριέρα του.
Αρα, πέρα απο τα αδιαμφισβήτητο ταλέντο του Κουαρταραρό στην μοτοσυκλέτα γενικά και στο MotoGP ειδικά (κάτι που απο την πρώτη στιγμή επισημάναμε στα άρθρα μας), έχει την τύχη να βρεθεί πάνω σε μια μοτοσυκλέτα που εκτός των γενικά αναγνωρισμένων χαρακτηριστικών της φιλικότητας και της ισορροπημένης συμπεριφοράς (αλλά και της ικανότητας μεταφοράς μεγάλης ταχύτητας στη διάρκεια των στροφών), έχει φτάσει εδώ και λίγο καιρό στην κορυφή του «ετήσιου κύκλου» εξέλιξής της. Ετσι, οι Υamaha M1 τακτικά τοποθετούνται μπροστά απο τα Ducati, και το μόνο που τις χωρίζει απο τη νίκη είναι ο Μαρκ Μαρκέθ με την Honda του (και όχι αντίστροφα). Ο Κουαρταραρό είναι συχνά ο ταχύτερος (poleman), οι επισκέψεις του στο βάθρο έχουν γίνει σχεδόν μόνιμες, και δύο φορές προηγήθηκε σε όλο τον αγώνα για να χάσει στην τελευταία στροφή (ούτε καν στον τελευταίο γύρο!).
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να κάνουμε δυό τρείς βασικές παρατηρήσεις. Η πρώτη, και η πιο οφθαλμοφανής, είναι ότι στους τελευταίους αγώνες ο Κουαρταραρό εμφανίζεται σαφώς ταχύτερος όλων (των υπολοίπων), με την έννοια ότι μόνο αυτός φτάνει τόσο κοντά στον Μαρκέθ. Η δεύτερη, είναι ότι ο Μαρκέθ κάθε άλλο παρά «ανίκητος» έχει εμφανιστεί φέτος: Γρήγορος ναι, πολυνίκης ναι, συστηματικός ναι, με στρατηγική τίτλου ναι, πιο ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΣ όλων ναι, αλλά έχει χάσει δύο φορές απο τον Ντοβιτσιόζο, άλλες δύο φορές απο τον Ρινς και από μία απο τους Πετρούτσι και Βινιάλες. Εχει χάσει 6 φορές, από τέσσερις διαφορετικούς αναβάτες, από όλες τις μάρκες, δηλαδή Ducati, Suzuki και Yamaha, και σε διαφορετικές πίστες (σαν μορφολογία και σχεδιασμό), με τις δύο ήττες του να έρχονται στην τελευταία στροφή (!), άρα μπορεί να ξαναχάσει. Οι μόνες «100% σίγουρες» πίστες του ήταν το Austin, η Motorland (Άραγκον) και το Σάσσενρινγκ, και όντως ήταν άπιαστος και στις τρείς αλλά κέρδισε μόνο στις δύο.
Αυτό λοιπόν που είναι το ενδιαφέρον σε αυτή την τελευταία φάση της σαιζόν, δεν είναι αν θα χάσει έναν αγώνα ο (ήδη Πρωταθλητής) Μαρκέθ, αλλά απο ΠΟΙΟΝ θα χάσει. Ναι, μπορεί να τον κερδίσει ο Κουαρταραρό, και επειδή είναι rookie, αυτό θεωρείται (και είναι) πιο σημαντικό απο μια (ακόμα) νίκη του Βινιάλες ή του Ντοβιτσιόζο. Δεν θα έχει όμως την «καθοριστική» σημασία για το μέλλον που δίνει μερίδα του Τύπου σε μια ενδεχόμενη νίκη του νεαρού Γάλλου, γιατί το 2020 θα είναι μια καινούργια χρονιά, και με την τεράστια σημασία που έχουν οι μοτοσυκλέτες στο τελικό αποτέλεσμα, είναι αδύνατον να γίνουν προβλέψεις βασει φετινών αποτελεσμάτων. Γιατί και ο Μαρκέθ σαν rookie σάρωσε το 2013 και το επανέλαβε το 2014, αλλά όταν η Honda του έχασε ένα απο τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά της (το seamless κιβώτιο ταχυτήτων που το απέκτησαν και οι άλλοι), έχασε τον τίτλο παρ΄ότι αναντίρρητα παρέμενε ο πιο γρήγορος και ταλαντούχος οδηγός ΚΑΙ το 2015. Το πως θα απέδιδε φέτος, και που θα βρισκόταν ο Κουαρταραρό αν η Yamaha ΔΕΝ είχε καταφέρει να βελτιωθεί και βρισκόταν στο επίπεδο του 2018, δεν το γνωρίζουμε, αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ με μια κατώτερη και προβληματική (στο set up) μοτοσυκλέτα, δεν θα το πάλευε στα ίσια για τη νίκη με τον Μαρκέθ! Θαύματα στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού δεν γίνονται, πάει και τελείωσε.
Ο ΜΑΡΚ ΜΑΡΚΕΘ (ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΕΞΙΧΝΙΑΣΤΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ)
Δεν άφησε θετικές εντυπώσεις και δεν άρεσε γενικότερα η εικόνα του Κουαρταραρό να χτυπιέται κυριολεκτικά πάνω στη μοτοσυκλέτα, τη στιγμή που έχασε «στο νήμα» από τον Μαρκέθ στην Ταϋλάνδη, αλλά και όταν «έκανε πως δεν τον έβλεπε» στα πιτς, με αποτέλεσμα να πάει ο Μαρκέθ να του δώσει συγχαρητήρια! Να το αποδώσουμε στην ηλικία και στον ενθουσιασμό; ΟΚ, για μια φορά συγχωρείται, παρ΄ότι έχουμε δει τους γίγαντες της μοτοσυκλέτας να σπεύδουν να συγχαρούν τους αντιπάλους τους αναγνωρίζοντας την ανωτερότητά τους όταν χάνουν, σύμφωνα με το παλιό ρητό, ότι «για να μάθεις να κερδίζεις πρέπει πρώτα να μάθεις να χάνεις»! Και όλα αυτά τα λέμε γιατί το να χάνεις στην τελευταία στροφή απο τον Μαρκέθ, είναι «τίτλος τιμής», γιατί δείχνει το πόσο σε υπολογίζει, ιδίως αν έχει πει μόνο καλά λόγια για την ταχύτητά σου, την απόδοσή σου και το μέλλον σου.
Ο Μαρκ Μαρκέθ, κατά γενική ομολογία, εκτός απο γρήγορος έχει αποδείξει ότι είναι και εξαιρετικά έξυπνος, κάτι που φαίνεται όλο και περισσότερο τώρα που η τεράστια εμπειρία του προστίθεται στο εξωγήϊνο ταλέντο του. Όποιος, οδηγός, κατασκευαστής ή ομάδα, πιστέψει ότι είναι αρκετός ένας γρήγορος χρόνος και μια καλή μοτοσυκλέτα για να τον αντιμετωπίσει, θα κάνει ένα πολύ μεγάλο λάθος: Ο Μαρκ Μαρκέθ μπορεί να χάσει ένα, δύο ή τρείς αγώνες, όταν ΟΛΕΣ οι παράμετροι είναι αρνητικές ή «ειδικές» γι’ αυτόν (πίστα, σετάρισμα μοτοσυκλέτας, πτώσεις δοκιμών, περίοδος συγκομιδής βαθμών), αλλά και τότε και πάλι θα τερματίσει στο βάθρο. Εφ’ όσον έχασε απο τον Ρινς, ναι μπορεί να χάσει και απο τον Κουαρταραρό, που αυτή την περίοδο είναι πιο φορμαρισμένος (όπως και η Yamaha του) απο τον οδηγό της Suzuki. Aλλο όμως ένας αγώνας, κι άλλο ένα πρωτάθλημα, και ο Μαρκέθ ήδη δοκιμάζει πράγματα για το 2020.
Η Honda του οφείλει πολλά την τελευτάια δεκαετία, γιατί μετά τον Στόνερ δεν υπήρξε άλλος τόσο ταλαντούχος αναβάτης να την στείλει και να την εγκαταστήσει στην κορυφή. Γι’ αυτό και η το HRC έχει βάλει στον πάγο την πραγματικά απογοητευτική (έως σοκαριστική) περίπτωση Λορένθο, μη θέλοντας εν μέσω σαιζόν να αποπροσανατολίσει με αλλαγές την ομάδα Repsol. Μόλις οι δύο σημαντικοί τίτλοι κατακτήθηκαν στην Ταϋλάνδη, ξεκίνησαν οι κινήσεις για το 2020, με πρώτη φυσικά την «δοκιμή» του Ζαρκό πάνω στην RCV, στη θέση του Νακαγκάμι για τρείς αγώνες ( λόγω τραυματισμού, γιατί το συμβόλαιο του Ιάπωνα ανανεώθηκε για ένα χρόνο, για το 2020, χρονιά που λήγει και το συμβόλαιο του Κράτσλοου. Ετσι, η LCR Honda που έχει άμεση σχέση με το HRC, θα είναι ελεύθερη να κάνει τις επιλογές της για το 2021-2022, όπου λήγουν σχεδόν ΟΛΑ τα συμβόλαια του MotoGP!).
Μετά απο μια χρονιά όλο ένταση που καταλήγει στην ανακούφιση και στους πανηγυρισμούς του τίτλου ΤΕΣΣΕΡΙΣ αγώνες πριν το τέλος, ένας αναβάτης φυσιολογικά θα θελήσει «να πάρει μια ανάσα», και να διασκεδάσει τους τελευταίους αγώνες χωρίς την πίεση της νίκης, ταυτόχρονα με την υποχρέωση της συγκομιδής βαθμών. (Αυτό φάινεται να μην συνδυάζεται, αλλά το κατάφερε ο Μαρκέθ, που κέρδιζε δημιουργώντας ταυτόχρονα διαφορά 110 βαθμών). Τώρα, το αν θα «χαλαρώσει» και θα χαρεί τον αγώνα του όπως θα έκανε ένας φυσιολογικός άνθρωπος, ή θα θελήσει να σβήσει κάθε αμφισβήτηση για το ποιός είναι ο κορυφαίος οδηγός της εποχής μας, θα το δούμε την Κυριακή. Επί του παρόντος, η ομάδα διάλεξε την μέση οδό, δηλώνοντας ότι “ο Μαρκέθ θα δοκιμάσει διάφορα πραγματα για το 2020” (άρα αν κάτι δεν αποδειχθεί σωστό, θα υπάρχει αιτιολογία για μια ενδεχόμενη ήττα). Απο την άλλη μεριά, ο ίδιος δηλώνει ότι θέλει (μόνος του απέναντι σε Ντόβι και Πετρούτσι!) να καλύψει την διαφορά στη βαθμολογία του πρωταθλήματος Ομάδων απο την Ducati που προηγείται, για να δώσει στη Honda το Triple Crown, αρχίζοντας τις νίκες μέσα στην πίστα της. Σε κάθε περίπτωση, κερδίσει ή χάσει, ο Μαρκ δεν θα μας αφήσει να «πλήξουμε» την Κυριακή στις 09:00 ώρα Ελλάδος που θα δοθεί η εκκίνηση!
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΟΡΕΝΘΟ
Δεν θυμόμαστε στα Παγκόσμια χρονικά άλλη περίπτωση τέτοιας ολοκληρωτικής καθίζησης αναβάτη με πέντε παγκόσμιους τίτλους στη ζώνη, και σε δυναμική ηλικία που συνδυάζει ταχύτητα, εμπειρία και ωριμότητα! Ούτε καν σε περιπτώσεις επιστροφής απο ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΥΣ τραυματισμούς δεν είχαμε τέτοια εικόνα, αφού ο Λορένθο ουσιαστικά παίρνει τις τελευταίες θέσεις της κατάταξης σε δοκιμές και αγώνες, περνώντας μόνο δύο-τρείς ανεξάρτητους, τερματίζοντας απο μισό μέχρι σχεδόν ένα λεπτό πίσω απο τον νικητή, και κάνοντας χρόνους που σε τίποτα δεν θυμίζουν τον μόλις ΠΕΡΣΙΝΟ εαυτό του. Φυσικά αυτό δεν θα συνεχιστεί για το 2020, οπότε είναι βέβαιο ότι βλέπουμε τις τελευταίες εικόνες του Λορένθο πάνω στην Ηοnda, εκτός αν κάνει κάποια υπεράνθρωπη υπέρβαση και φτάσει στο βάθρο (όχι στη δεκάδα, όπου δεν έχει μπει όλο το χρόνο) στους τέσσερις αγώνες που απομένουν.
Το γιατί ένα τέτοιο ταλέντο, που έχει γράψει Ιστορία και μας έχει χαρίσει αλησμόνητες στιγμές με την «θεϊκή» οδήγησή του πάνω στην Μ1 (δεν μιλάμε για χαρακτήρα, δηλώσεις, φυσιογνωμία και συμπεριφορά αλλά μόνο για καβάλα) εξευτελίζεται κυριολεκτικά με τις φετινές εμφανίσεις του, αλλά και την επιμονή του να επαναλαμβάνει μονότονα ότι έχει ένα ακόμα χρόνο συμβόλαιο και σκοπεύει να τρέξει και το 2020 με την Honda, μπορεί να εξηγηθεί εύκολα. Και η εξήγηση αυτή αρχίζει ένα χρόνο πριν, στην Αραγκον τον Σεπτέμβριο του 2018, όπου φρέσκος απο τις δύο νίκες του με την Ducati αλλά και με την υπογραφή (από τον Ιούνιο) του συμβολαίου του με την Ηonda, θέλει να δείξει στον Μαρκέθ «τι έρχεται» το 2019, με αποτέλεσμα να του συμβεί αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=UWbcaHpWRUs
Εχοντας ένα μικρό κάταγμα στο πόδι που τον κάνει να κουτσαίνει ελαφρά, πηγαίνει τον Οκτώβριο στην Ταϋλάνδη, όπου στις δοκιμές η Ducati του «τον τσακίζει» από ένα τεχνικό πρόβλημα (που δεν έχουν μέχρι σήμερα εξηγήσει από το εργοστάσιο), και είτε «κολλάει» το μοτέρ είτε κάτι συμβαίνει με το φρένο κινητήρα, οπότε ο Χόρχε παθαίνει αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=B9A0gWgYnKY
Η ζημιά είναι αρκετά σοβαρή σε πόδι και χέρι, αλλά παρ’ όλα αυτά ο Λορένθο κάνει τις πρώτες δοκιμές με την Honda μετά τον τελευταίο αγώνα στη Βαλένθια τον Νοέμβριο, και την βρίσκει πολύ «βολική» για το στυλ του, αλλά οδηγεί το μοντέλο του 2018 και ΟΧΙ την πιο δυνατή έκδοση του 2019, που θα παρουσιαζόταν στις πρώτες επίσημες δοκιμές στην Σεπανγκ στις 6-8 Φεβρουαρίου. Ατυχώς όμως, τον Ιανουάριο ο Χόρχε Λορένθο είχε ένα ατύχημα στην Ιταλία κάνοντας προπόνηση flat track, και έπαθε κάταγμα σκαφοειδούς. Μπήκε στο χειρουργείο στις 21 Ιανουαρίου, έχασε το τεστ της Σεπάνγκ, και πρωτοκαβάλησε «το θηρίο» RC 213 V του 2019 στις 23 Φεβρουαρίου στις δοκιμές του Κατάρ, δύο εβδομάδες πριν τον πρώτο αγώνα και με το χέρι να μην έχει αποθεραπευθεί πλήρως. Στους πρώτους επτά αγωνες η απόδοσή του είναι 15άδας, πολύ κάτω του αναμενόμενου δηλαδή, ενώ έχει δύο εγκαταλείψεις: Η πρώτη στην Αμερική απο τεχνικό πρόβλημα, και η δεύτερη στην Καταλωνία, όπου προσπαθώντας να κάνει μια δυνατή εμφάνιση, κατέστρεψε τον αγώνα τριών ακόμα σημαντικών αναβατών, επειδή έκανε ένα λάθος στα φρένα και του συνέβη αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=EC3DxrKe2IA
Την επόμενη μέρα (Δευτέρα), όπου στην ίδια πίστα οι ομάδες του MotoGP είχαν δοκιμές, πέφτει και πάλι, αλλά με τόσα χιλιόμετρα (στροφή 9), που η μοτοσυκλέτα βρέθηκε πάνω στον φράχτη ασφαλείας και οι δοκιμές διακόπηκαν με κόκκινη σημαία μέχρι να την κατεβάσουν!
Ο επόμενος αγώνας είναι στο Ασσεν τον Ιούνιο, όπου και πάλι πέφτει σχεδόν αμέσως μόλις μπαίνει στην πίστα (στις πρώτες δοκιμές, FP1), και η πτώση είναι τόσο άσχημη ώστε μετά βίας μπορεί να σταθεί όρθιος μετά, αφού έχει χτυπήσει στην σπονδυλική στήλη και έχει υποστεί δύο κατάγματα σπονδύλων: https://www.youtube.com/watch?v=g0jFd_HFt30
Ο Χόρχε Λορένθο μένει εκτός για δύο μήνες χάνοντας τρείς αγώνες, και επιστρέφει στα τέλη Αυγούστου στην Αγγλία, χωρίς να έχει αποθεραπευθεί εντελώς, αλλά και πραγματική «σκιά του εαυτού του» αγωνιστικά. Οι θέσεις του είναι και πάλι στην δεκαπεντάδα στους δύο πρώτους αγώνες, αλλά στην Αραγκον και στην Ταϋλάνδη (όπου είχαν ξεκινήσει οι περσινοί τραυματισμοί του), η απόδοση και η εικόνα του ήταν πραγματικά θλιβερές, με μια 18η και μια 20ή θέση, τη στιγμή που ο Μαρκέθ με την ίδια μοτοσυκλέτα θριάμβευε με νίκη και τίτλο. Δύσκολο να διαχειριστείς μια τέτοια περίπτωση, είτε είσαι ο οδηγός, είτε η ομάδα του! Και ακόμα πιο δύσκολο το κάνει ο ίδιος, μιλώντας για «πρόοδο, την οποία όμως μόνο ο ίδιος βλέπει», βάζοντας στόχους την 12η θέση (και χάνοντάς τους), και δηλώνοντας συνεχώς ότι σκοπεύει να είναι στην Honda και το 2020 γιατί έχει συμβόλαιο!
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Πρώτον: Ο Χόρχε Λορένθο δεν πρόκειται να πάει γρήγορα με την συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα, όχι φέτος τουλάχιστον (το τι, και αν, θα κάνει στο μέλλον, άλλο θέμα). Και ο λόγος που θα συνεχίσει να γυρίζει σε θέσεις κατώτερες και προσβλητικές για την μεγάλη αξία του, είναι ότι έχει υποστεί μετατραυματικό σοκ, και φοβάται. Δηλαδή, δεν είναι το πρόβλημα η «δύσκολη» μοτοσυκλέτα, την οποία οι τεχνικοί του HRC έχουν κάνει το παν για να φέρουν στα μέτρα του, φτάνοντας στο σημείο να τοποθετήσουν στην Ιαπωνία το πλαίσιο του 2018, μήπως και του δώσει περισσότερη εμπιστοσύνη! Αυτό είναι κάτι αδιανόητο για την Ηοnda, που ποτέ δεν επιστρέφει σε περασμένες λύσεις. Και σύμφωνα με πληροφορίες δημοσιογράφων, μέσα στους 8 μήνες του 2019 η Honda έχει κάνει ειδικά και αποκλειστικά στην μοτοσυκλέτα του Λορενθο περισσότερες αλλαγές και βελτιώσεις απο όσες έκανε για τον Πεντρόθα σε …δώδεκα χρόνια!
Δεύτερον, η Honda βοηθάει τόσο πολύ τον Λορένθο μόνο και μόνο για να μην μείνει «με το στίγμα» της δύσκολης μοτοσυκλέτας. Ολα όμως έχουν ενα όριο, και στην περίπτωση αυτή το όριο έχει ξεπεραστεί: Ο Χόρχε Λορένθο δεν θα παραμείνει στην Honda to 2020, συμβόλαιο ή όχι συμβόλαιο.
Τρίτον: Αν ο Λορένθο προσπαθήσει να πάει τόσο γρήγορα όσο να ακολουθήσει τους αναβάτες της κορυφής, θα πέσει οπωσδήποτε. Και αν έχει μια ακόμα άσχημη πτώση, τότε δεν θα τελειώσει μόνο η συνεργασία του με την Honda, αλλά μπορεί να μπει και πρόωρο τέλος στην καρριέρα του (στην περίπτωση ενός ακόμα τραυματισμού).
Τέταρτον: Οι λόγοι που ο Λορένθο επιμένει ότι θέλει να συνεχίσει με την Honda το 2020 σαν να μην συμβαίνει τίποτα, είναι δύο: Ο πρώτος, και ο πιό σίγουρος, ότι έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και πιστεύει ότι θα ξεπεράσει το ψυχολογικό του πρόβλημα που τον κάνει τόσο αργό (λόγω του «φόβου» της πτώσης και όχι λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στην μοτοσυκλέτα). Ετσι του χρόνου, μετά την χειμερινή διακοπή, με την πλήρη αποθεραπεία και την σκληρή προπόνηση, θα επανέλθει στην καλή του φόρμα. Εξ’ άλλου, έχει δίκιο όταν δηλώνει ότι «έχει το ίδιο ταλέντο με αυτό που είχε όταν έπαιρνε τους τίτλους». Σωστά: Το ταλέντο δεν χανεται. Η ταχύτητα όμως μειώνεται απο το «ψυχολογικό φρένο».
Και ο δεύτερος λόγος, τον οποίο πολλοί άρχισαν πλέον να θεωρούν σαν βασικό, βλέποντας ότι παρά τα άσχημα αποτελέσματα και τους αργούς χρόνους ο Λορένθο συνεχίζει να μιλάει για «βελτίωση» και για συμβόλαια, είναι τα χρήματα! Η αμοιβή του για το 2019 απο την Ηonda είναι 4,7 εκατομμύρια δολλάρια ΗΠΑ, και σε αυτή πρέπει να προστεθούν τα ποσά από τους προσωπικούς χορηγούς. Ιδια είναι τα νούμερα και για το 2020, και αν δεν υπάρχουν όροι κακής απόδοσης σαν αιτία ακύρωσης του συμβολαίου (αλλά μόνο σαν έξτρα πριμ), τότε η Ηonda θα είναι υποχρεωμένη όχι μόνο να τον πληρώσει, αλλά και να τον διατηρήσει στην ομάδα (ή να του καταβάλλει ρήτρα). Ισως γι’ αυτό ο Λορένθο επαναλαμβάνει μονότονα «έχω συμβόλαιο για το 2020 με την Honda και θα τρέξω το 2020 με την Honda», ενώ ολος ο κόσμος απορεί.
Πέμπτον: Μπορεί ο Λορένθο να επιστρέψει στην κορυφή; Βεβαίως, εάν δεν του συμβεί τίποτε άλλο φέτος, και αν βρεθεί σε μια μοτοσυκλέτα που ταιριάζει στο στύλ του. Δηλαδή, την Yamaha Μ1, ή την ολοκαίνουργια Ducati GP20, που ο Νταλ’ Ίνια μόλις ανακοίνωσε ότι θα δούμε στο τεστ μετά την Βαλένθια! (Περισσότερα, μετά τις δοκιμές και βέβαια μετά τον αγώνα).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ FP2
1 20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 302.5 1’44.764
2 12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 305.9 1’45.085 0.321 / 0.321
3 93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 308.5 1’45.100 0.336 / 0.015
4 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Ducati Team Ducati 309.4 1’45.414 0.650 / 0.314
5 46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 305.0 1’45.466 0.702 / 0.052
6 21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 302.5 1’45.562 0.798 / 0.096
7 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 311.2 1’45.577 0.813 / 0.015
8 9 Danilo PETRUCCI ITA Ducati Team Ducati 308.5 1’45.619 0.855 / 0.042
9 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 308.5 1’45.641 0.877 / 0.022
10 41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 306.8 1’45.721 0.957 / 0.080
11 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 309.4 1’45.730 0.966 / 0.009
12 35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 308.5 1’45.804 1.040 / 0.074
13 44 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory Racing KTM 310.3 1’46.020 1.256 / 0.216
14 63 Francesco BAGNAIA ITA Pramac Racing Ducati 309.4 1’46.330 1.566 / 0.310
15 30 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU Honda 304.2 1’46.557 1.793 / 0.227
16 17 Karel ABRAHAM CZE Reale Avintia Racing Ducati 306.8 1’46.576 1.812 / 0.019
17 99 Jorge LORENZO SPA Repsol Honda Team Honda 305.9 1’46.661 1.897 / 0.085
18 88 Miguel OLIVEIRA POR Red Bull KTM Tech 3 KTM 305.0 1’46.800 2.036 / 0.139
19 50 Sylvain GUINTOLI FRA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 307.6 1’46.803 2.039 / 0.003
20 29 Andrea IANNONE ITA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 303.3 1’46.969 2.205 / 0.166
21 53 Tito RABAT SPA Reale Avintia Racing Ducati 307.6 1’47.158 2.394 / 0.189
22 82 Mika KALLIO FIN Red Bull KTM Factory Racing KTM 306.8 1’47.312 2.548 / 0.154
23 55 Hafizh SYAHRIN MAL Red Bull KTM Tech 3 KTM 302.5 1’47.974 3.210 / 0.662