ΠΡΟΕΔΡΟΣ HONDA: ΣΗΜΕΡΑ ΘΕΛΩ TON TITΛΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΩΝ
MARC MARQUEZ: NO PROBLEM!
Ενα μάτσο σημειώσεις για την εξέλιξη του αγώνα, ακολούθησαν στο καλάθι των αχρήστων την ατέλειωτη εικοτολογία για τα «αν», «ίσως» και «μπορεί» σχετικά με τον νικητή της Ιαπωνίας, όταν στον 10 γύρο ο Μαρκέθ αποφάσισε να χαιρετήσει τους διεκδικητές και να απομακρυνθεί ΜΟΝΟΣ και κυρίαρχος προς την 10η νίκη της χρονιάς, χαρίζοντας με μεγαλόπρεπο τρόπο έναν (ακόμα) Τίτλο Κατασκευαστών στην Honda, «μέσα στο σπίτι της».
Γιατί στην πίστα έτρεχαν πολλοί, αλλά υπήρχε ένας. Ο Μαρκ Μαρκέθ.
Η δουλειά και του δημοσιογράφου αλλά και του θεατή-φιλάθλου γίνεται δύσκολη σε τέτοιες (σπάνιες) περιπτώσεις απόλυτης και διαρκούς υπεροχής ενός αθλητή, γιατί οι έπαινοι και τα υπερθετικά περισσεύουν και κουράζει η επανάληψή τους, ενώ πρέπει να βρεθούν, να ειπωθούν ή και να επινοηθουν, κάποια θετικά λόγια και για τα άλλα ονόματα, τα περισσότερο ή λιγότερο διάσημα, που ακολουθούν.
Τότε ο θεατής πρέπει να δείξει πραγματικά φίλαθλο πνεύμα και ευρεία αντίληψη, «κλείνοντας την ψυχή του» στις παλιές αγάπες και στις πρόσφατες συμπάθειες (που φυσικά επιβάλλεται να έχει), και αναγνωρίζοντας την ανωτερότητα του νικητή. Ενός νικητή, που είτε τον ξέρεις, είτε περιμένεις την σταδιακή άνοδό του επειδη έχει ήδη ξεχωρίσει το ταλέντο του, ή που τέλος σε ξαφνιάζει με την μετεωρική του ανάδειξη σε πρωταγωνιστή. Τότε συνεχίζεις και λατρεύεις τον αγαπημένο σου Πρωταθλητή, το «τσαμπιόνι της καρδιάς σου», αλλά έχεις χώρο εκτίμησης και για τον επόμενο, και μετά απο αυτόν, για τον άλλο «επόμενο». Γιατί έτσι γίνεται πάντα στα Σπορ, και αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του Θεατή-φιλάθλου: Μένει πάντα «νέος», με κοφτερή αντίληψη και γνώσεις που συνεχώς αυξάνονται, ενώ γύρω του γίνεται κοσμογονία μέσα στα χρόνια και στις δεκαετίες, καθώς τεχνολογίες αλλάζουν, ονόματα έρχονται, γερνούν και φεύγουν, οδηγοί αστράφτουν και σβήνουν, εργοστάσια ανεβαίνουν στον ουρανό και βυθίζονται στις τελευταίες θέσεις ή υποχωρούν σε κατώτερα πρωταθλήματα, μια ατέλειωτη σειρά γεγονότων απλώνεται μπροστά στον θεατή, που θα συνεχίσει να κρίνει, να διακρίνει και να ξεχωρίζει σε ποιούς θα δώσει την αγάπη του και ποιοί αξίζουν (μόνο) την εκτίμησή του.
Οι τελευταίοι αγώνες του 2019, φανερώνουν ακριβώς αυτό, την αλλαγή φρουράς που είχαμε επισημάνει στα άρθρα μας πριν κάποιους μήνες. Και να: Πριν καλά καλά χωνέψει ο κόσμος ότι οι δυσκολίες των πρώην πρωταθλητών τείνουν να γίνουν μόνιμες, σημαίνοντας τα προειδοποιητικά καμπανάκια της αποχώρησης, εμφανίζεται σχεδόν απο το πουθενά ο «διάβολος» (El Diablo), πάνω σε μια Yamaha, μεταμορφωμένος σε εικοσάχρονο Γάλλο, και απειλώντας ευθέως την κυριαρχία του «φαινομένου Μαρκέθ», που ξεκίνησε επίσης σαν χαμογελαστός πιτσιρικάς και έχει εξελιχθεί σε μορφή της Ιστορίας του Μοτοσυκλετισμού, παρ’ ότι είναι ακόμα 26 χρονών. Σεβασμός και εκτίμηση.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Εξατμίστηκε σαν την υγρασία πανω απο την πίστα του Motegi η υποτιθέμενη «αμφισβήτηση» της νίκης του Μαρκέθ απο τον Κουαρταραρό, με την οποία έπαιζαν τις τελευταίες εβδομάδες οι (μάλλον απογοητευτικοί) δημοσιογράφοι του παγκοσμίου στερεώματος, λησμονώντας ότι το MotoGP είναι απόλυτα εξειδικευμένο Σπορ και οι θεατές του μπορούν στην μεγάλη πλειοψηφία τους και να καταλάβουν και να κρίνουν. Δηλαδή, δεν είναι τηλεοπτικό reality, όπου μπορείς με την ίντριγκα να αυξήσεις την θεαματικότητα. Οι μεγάλες οδηγικές αξίες ΔΕΝ ΧΑΝΟΝΤΑΙ παρά μόνο για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι αν περάσουν τα χρόνια και αυξηθεί ο ανταγωνισμός (κάτι που βλέπουμε με τον Ρόσσι), και ο δεύτερος αν υπάρξει κάποιο σοβαρό σοκ τραυματισμού (ναι, σωστά υποθέσατε, περίπτωση Λορένθο). Αρα, δεν μπορεί μέσα σε δυό τρείς αγώνες να αρχίσει να χάνει ο Μαρκέθ (που ακόμα ΔΕΝ έχει καν πλησιάσει την ακμή της καρριέρας του) απο τον νεαρό rookie, όσο γρήγορος κι αν είναι. Ουτε και ο Ντοβιτσιόζο που τα προηγούμενα δύο χρόνια κυνηγούσε γερά στη βαθμολογία τον τίτλο, μπορεί να πέφτει τόσο πίσω στις δοκιμές και να παλεύει όλο τον αγώνα για βάθρο. Πάντα «κάτι έχει συμβεί» σε αυτές τις περιπτώσεις, και εδώ συγκεκριμένα έχουμε την άνοδο της Yamaha και την στασιμότητα της Ducati, που παρ΄ότι συνεχίζει να έχει πλεονέκτημα τελικής (ο Μαρκέθ ήταν εκ των τελευταίων με 304 χ.α.ω., ο Κουαρταραρό τελευταίος με 299 χ.α.ω. και ο Ντοβιτσιόζο πρώτος σε τελική ταχύτητα με 311 χ.α.ω.), έχει χάσει κάπως την υπεροχή σε εκρηκτικές επιταχύνσεις και στο δυνατό φρενάρισμα, γιατί έχουν πλησιάσει οι άλλοι σε αυτούς τους τομείς. Και σαν απόδειξη των παραπάνω μπορεί να θεωρηθεί η απόδοση του Πετρούτσι, ο οποίος δεν είναι απαραίτητο να περνάει φάση οδηγικής κάμψης (δεν είμαστε και ψυχολόγοι του βέβαια), αλλά μπορεί να μην έχει πια το πλεονέκτημα της μοτοσυκλέτας, και μέχρι εκεί να μπορεί να τον πάει η ικανότητά του.
Ο καιρός στο Motegi ήταν αποφασιστικός παράγοντας για την αντοχή των ελαστικών. Και εδώ ο Μαρκέθ κατάφερε να κάνει την σωστή επιλογή, περιμένοντας μέχρι την τελευταία στιγμή για να αλλάξει την μαλακή που φορούσε πίσω, σε μεσαία (όλοι είχαν μεσαία γόμμα εμπρός, ο Κουαρταραρό ξεκίνησε με μαλακή γόμμα πίσω, και ο Ντοβιτσιόζο έβαλε μεσαία στην Ducati του, ακολουθώντας τον Μαρκέθ).
Στην εκκινηση ο Κουαρταραρό φάνηκε να πετάγεται μπροστα, με τον Μαρκέθ να φεύγει το ίδιο καλά αλλά ίσως να καθυστερεί ελάχιστα ελέγχοντας μια μικρη σούζα, όμως στην πρώτη στροφή έστριψε μπροστά η Honda. O Κουαρταραρό προσπάθησε να περάσει, αλλά μέσα στον ίδιο γύρο ο Μαρκεθ αποφασιστικά ξαναπήρε την πρώτη θέση. Τρίτος είχε τοποθετηθεί ο Μίλλερ, τέταρτος ο Μορμπιντέλλι και ακολουθούν οι Κράτσλοου, Βινιάλες και Ντοβιτσιόζο (μετά απο ακόμα μία τέλεια εκκίνηση, χάρις και στο σύστημα της Ducati που «κλειδώνει» την πίσω ανάρτηση). Πάντα στον ίδιο γύρο, ο Μορμπιντέλλι αμφισβητεί τον Μίλλερ και στον δεύτερο γύρο πλησιάζει τον Κουαρταραρό, ενώ ο Μαρκέθ απομακρύνεται λίγο για να μην τους έχει στον τροχό του. Ο Ντοβιτσιόζο έχει περάσει τον Κράτσλοου και βρισκεται πέμπτος, ενώ πιο πίσω ο Ρόσσι έχει κάνει άσχημη εκκίνηση και έχει πέσει στην 14η θέση.
Αλλά ο Μαρκέθ ουσιαστικά φαίνεται ότι «τελειώνει» τον αγώνα, κάνοντας 0’’.866 διαφορά, που στιν ΙΔΙΟ γύρο (μόλις τον 2ο), αυξανεται σε 1’’.039 και αμέσως σε 1’’.253, φυσικά απο τον Κουαρταραρό, ο οποίος με τη σειρά του δεν απειλείται (και ξεφεύγει) απο τους πίσω του. Μαύρη εικόνα στον διαφαινόμενο θρίαμβο της Honda είναι ο Χόρχε Λορένθο, που επιμένει να εκθέτει το (σπουδαίο) όνομά του και να ντροπιάζει την εταιρεία, γυρίζοντας στην 19η και προτελευταία θέση.
Είναι όμως αρχή του αγώνα, και κανείς δεν ξέρει αν ο Κουαρταραρό έχει αποθέματα και μπορεί να πλησιάσει και πάλι τον Μαρκέθ. Και με αυτή την απορία θα μείνουμε (σαν θεατές) για τους επόμενους δέκα γύρους, καθώς η διαφορά των δύο πρώτων «παίζει» λίγο πάνω και λίγο κάτω απο το δευτερόλεπτο! Και αυτό είτε σημαίνει ότι ο Κουαρταραρό «έχει» την ταχύτητα αλλά αυτή τη φορά προτιμάει να ακολουθεί για να επιτεθεί στο τέλος, είτε ότι ο Μαρκέθ ελέγχει την διαφορά και είναι έτοιμος να την αυξήσει αν και όποτε χρειαστεί: ‘Εχουμε λοιπόν, +1’’.175 στον τέταρτο γύρο, που γίνεται 0’’.880 στον πέμπτο, αυξάνεται πάλι στο 1’’.324 στον έκτο όπου ο Μαρκέθ κάνει τον ταχύτερο γύρο του αγώνα με 1’.45’’.766 (αλλά μένει δύο δέκατα πάνω από το ρεκόρ του Λορένθο τo 2015 με Yamaha), και αφού μειωθεί στο 0’’.948 στον όγδοο και 0’’.819 στον ένατο, ανεβαίνει ξανά πάνω απο 1’’, αφηνοντας τον κόσμο να απορεί για το ποιός εκ των δύο έχει την υπεροχή.
Στο μεταξύ, πίσω απο τον Κουαρταραρό για την τρίτη θεση μάχονται οι Μίλλερ, Μορμπιντέλλι και Ντοβιτσιόζο, με τον Βινιάλες να περνάει τον Κράτσλοου για την έκτη θέση, τον Πετρούτσι πίσω να μην κάνει κάτι σημαντικό, τον Ρόσσι να έχει ανέβει 13ος (!) περνώντας το ΚΤΜ του Μίκα Κάλιο, και τον Λορένθο 19ο να έχει μείνει πίσω και απο το ΚΤΜ του Συαρίν. Στον ένατο γύρο πέφτει ο Ιαννόνε, αλλά και ο Νακαγκάμι δεν μπορεί να σταθεί καλά και χάνει έδαφος.
Από τον 10ο γύρο η κατάσταση αρχίζει να αλλάζει: Ο Μορμπιντέλλι ανεβαίνει τρίτος περνώντας τον Μίλλερ, και στον επόμενο γύρο θα ανέβει τέταρτος ο Ντοβιτσιόζο, ενώ πιο πίσω ο Ρόσσι έχει περασει τον Πετρουτσι και βρίσκεται 11ος. Ο Μαρκεθ όμως αποφασίζει να απομακρυνθεί, αποδεικνύοντας το ποιός είχε τελικά την ταχύτητα και το «πάνω χέρι»: Από 1’’.175 στον 11ο, ανοίγει στο 1’’.201 στον επόμενο γύρο, και μπαίνοντας στον 13ο γύρο «εξαφανίζεται» κυριολεκτικά, και χάνεται απο το οπτικό πεδίο του Κουαρταραρό (τον βλέπει μόνο στς ευθείες), αυξάνοντας σε ΕΝΑ γύρο την διαφορά απο 1’’.423 σε 1’’.829, και αμέσως μετά σε 2’’.066!
Ε, κάπου εκεί, η «αναμενόμενη και πολυδιαφημισμένη» μάχη για τη νίκη» τελείωσε, και ο αγώνας μετατράπηκε σε διαδικαστικό θεμα μέχρι τον τερματισμό. Αλλά φυσικά, ο κόσμος δεν μπορούσε να ξέρει ότι επειδή στο Motegi σημειώνονται οι υψηλότερες καταναλώσεις, ο Μαρκέθ έπρεπε να αλλάζει τους χάρτες διαχείρισης και να κόβει δύναμη απο το μοτέρ του, όταν δε πλησίαζε κάπως ο Γάλλος «έδινε» πάλι και αύξανε την διαφορά!
Στον 15ο γύρο, με τον Μαρκέθ να ελέγχει την διαφορά που είχε πάει πάνω απο 2’’, ο Βινιάλες περνάει τον Μορμπιντέλλι και ανεβαίνει τέταρτος κυνηγώντας τον Ντοβιτσιόζο, ο Μίλλερ πέφτει όλο και πιο πίσω απο φθορά ελαστικου (είχε επιλέξει soft), ο Νακαγκάμι εγκαταλείπει την προσπάθεια και μένει 17ος, ο Κράτσλοου κυνηγάει τον Μορμπιντέλλι και ο Ρινς έχει ανέβει 6ος δείχνοντας (ξανά) τις δυνατότητές του, που όμως στο Motegi δεν μπόρεσαν να αναπτυχθουν πλήρως. Ο Πετρούτσι είναι άφαντος στις πίσω θέσεις σε ένα «υπηρεσιακό» αγώνα, αλλά μέχρι το τέλος θα φανεί τυχερός γιστί θα “κερδίσει” δύο θέσεις απο τα προβλήματα των εμπρός του.
Ο Μαρκεθ τώρα αλλάζει τον “γρήγορο” χάρτη διαχείρισης της RC 213 V, και επτά γύρους πριν το τέλος ανεβάζει την διαφορά στα 2’’.639 απο τον Κουαρταραρό, που είναι επίσης μόνος του μέχρι στιγμής, έχοντας δημιουργήσει μια διαφορά ασφαλείας 3’’.2 απο τον τρίτο Ντοβιτσιόζο! Αλλά πλησιάζοντας προς το τέλος τα πράγματα αρχιζουν να αλλάζουν, καθώς οι μαλακές γόμμες εξαντλούνται, και όσοι τις έχουν επιλέξει κόβουν ρυθμό ή χάνουν θέσεις. Ο πρώτος που υποχωρεί είναι ο Μίλλερ, που σταδιακά θα βρεθεί δέκατος (εκεί που μαχόταν για το βάθρο!), ενώ έχει κόψει κάπως ρυθμό και το ζευγάρι της κορυφής, ο μεν Μαρκέθ για οικονομία καυσίμου, ο δε Κουαρταραρό λόγω φθοράς του πίσω ελαστικού. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Ντοβιτσιόζο με την μεσαία πίσω γόμμα αρχίζει να πλησιάζει τον Γάλλο, ενώ το κοινό σοκάρεται από την πτώση του Ρόσσι μόλις τέσσερις γύρους πριν το τέλος, ενώ βρισκόταν στην 10η θέση (η πίεση είναι πάντα ίδια, όπου και αν είσαι, αν μάχεσαι, μολονότι κάποιες φορές πρέπει να πάρεις σκληρές αποφάσεις για να προστατέψεις την Ιστορία σου).
Εδώ θα αναφέρουμε τα όσα δήλωσε ο Μαρκεθ μετά τον τερματισμό, σχετικά με την κατανάλωση: Είπε ότι ενάμιση γύρο πριν το τέλος άναψε η προειδοποιητική λυχνία, που δείχνει ότι έχει ακόμα τρείς γύρους πριν μείνει απο βενζίνη (με τον χάρτη διαχείρισης και με τον ρυθμό που πήγαινε εκείνη τη στιγμή). Εμείς απ’ έξω, βλέπαμε τη διαφορά του απο τον Κουαρταραρό να μειώνεται απο το 1’’.864 του προτελευταίου γύρου στο 1’’. 184 όταν μπήκαν στον τελευταίο, αλλά την ίδια στιγμή ο Ντοβιτσιόζο πλησίαζε με καταιγιστικό ρυθμό τον Κουαρταραρό, έχοντας όμως αργήσει κατά ένα γύρο να εξαπολύσει την επίθεσή του: Μέσα σε πέντε γύρους εχει μειώσει απο τα 3’’.2 σε κάτω απο 1’’, και στον τελευταίο γύρο, ενώ ο Μαρκέθ παίρνει θριαμβευτικά την 10η φετινή του νίκη, ο Ντόβι μειώνει σε 0’’.810, σε 0’’ 767 και τελικά σε 0’’.564, που του δίνουν την τρίτη θέση γιατί ποτέ δεν πλησίασε αρκετά κοντά ώστε να κάνει επίθεση στον (για μια ακόμα φορά «καλύτερο όλων των άλλων», το “best of the rest” που λέμε στην περήφανη Ελληνική επαρχία), Φαμπιό Κουαρταραρό. Ο Βινιάλες ήταν τέταρτος (συνεχίζοντας να μελετάει τα βράδυα το πως τα καταφέρνει ο Κουαρταραρό!), και ο Κράτσλοου ήρθε ανέλπιστα αλλά δυναμικά πέμπτος, όταν εκμεταλλεύτηκε μια στιγμιαία αργοπορία του Μορμπιντέλλι απο ένα κοσκίνισμα της Yamaha στην έξοδο της τελευταίας στροφής, και τον πέρασε στην ευθεία του τερματισμού!
Εξη στροφές μετά τον τερματισμό και πάνω στους πανηγυρισμούς του, η Ηonda του Μαρκέθ μένει από βενζίνη, και ο Συαρίν φαίνεται και μια φορά χρήσιμος κάνοντας κάτι σωστό (εκτός απο το να ταλαιπωρεί την ΚΤΜ), με το να σπρώξει την μοτοσυκλέτα μέχρι τα box, πότε με το πόδι και πότε με το να «κρατιέται» ο Μαρκέθ με το χέρι. Ο Κουαρταραρό, πανηγυρίζοντας και σταματώντας να φορέσει την μπλούζα του Rookie of The Year, περνάει πλάϊ στον Μαρκέθ και του δίνει συγχαρητήρια. Στα πιτ, η κορυφή της Honda, ο Πρόεδρος της Honda Motor Corporation Τακαχίρο Χατσίγκο, πανηγυρίζει την κατάκτηση του Πρωταθλήματος Κατασκευαστών με 356 βαθμούς έναντι 270 της Ducati. Kαι ο Μαρκέθ δηλώνει ότι θα προσπαθήσει να πάρει και τον Τίτλο των Ομάδων για την Repsol Honda, που είναι δεύτερη, 17 βαθμούς πίσω απο την Ducati Corse. Μικρή λεπτομέρεια: Αυτούς τους βαθμούς πρέπει να τους καλύψει μόνος του, παίρνοντας στους τρείς τελευταίους αγώνες 18 (17+1) βαθμούς περισσότερους απ΄όσους οι Ντοβιτσιόζο και Πετρούτσι μαζί. Δύσκολο, εκτός αν βαθμολογηθεί και ο Λορένθο, κάτι που φαίνεται ακόμα πιο δύσκολο, αφού για μια ακόμα φορά ο Χόρχε τερμάτισε εκτός βαθμολογούμενης δεκαπεντάδας, στην 17η θέση και 40’’ πίσω απο τον νικητή.
Στους πανηγυρισμούς των box πριν την απονομή, ο Κουαρταραρό έδωσε συγχαρητήρια στον Μαρκέθ, αγκαλιάστηκαν, και ο Μαρκέθ (μάλλον) του είπε κάτι σαν: «την επόμενη φορα θα κερδίσεις εσύ», αν καταλάβαμε σωστά την γλώσσα του σώματος και τις χειρονομίες του. Σωστά: Είναι εντελώς ακομπλεξάριστος, επειδή είναι ο ταχύτερος (μόνο την ήττα απο τον Ρινς στην Αγγλία δεν χώνεψε, ούτε και θα τη χωνέψει ποτέ!). Και ο Κουαρταραρό, σαν να απέκτησε ξανά την συμπαθητική παιδικότητά του, σαν να του έφυγε ένα βάρος και μια «υποχρέωση» να περάσει –ποιόν;;;!!!- τον Μαρκέθ, με την οποία πιθανόν να τον είχε φορτώσει ο περίγυρός του, και σίγουρα οι ανόητοι δημοσιογράφοι. Το παιδί είναι ταλέντο μεγάλο, ήδη έχει αναδειχθεί σε Νο 2 του MotoGP έχοντας περάσει με ευκολία τους πάντες εκτός του ενός που κατέκτησε το Πρωτάθλημα, και κατάφερε τον βασικό και αρχικό στόχο της ομάδας, δηλαδή τον τίτλο του Rookie of The Year, τρείς αγώνες πριν το τέλος. Στην δύσκολη και «στρυφνή» Αυστραλία την επόμενη εβδομάδα, θα έχει μια μικρή ευκαιρία, και στην Μαλαισία μια ακόμα μεγαλύτερη, να φτάσει στην πρώτη του νίκη, γιατί αν δεν το καταφέρει εκεί, δύσκολα θα μπορέσει να περάσει κάποιος τον Μαρκέθ στην Ισπανία, μέσα στη Βαλένθια.
Αλλά ποτέ δεν ξέρεις,
Γι’ αυτό μας αρέσει το MotoGP!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 25 93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 161.9 42’41.492
2 20 20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 161.8 +0.870
3 16 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Ducati Team Ducati 161.8 +1.325
4 13 12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 161.7 +2.608
5 11 35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 161.3 +9.140
6 10 21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 161.3 +9.187
7 9 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 161.3 +9.306
8 8 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 161.2 +10.695
9 7 9 Danilo PETRUCCI ITA Ducati Team Ducati 161.0 +14.216
10 6 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 160.7 +18.909
11 5 44 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory Racing KTM 160.3 +25.554
12 4 88 Miguel OLIVEIRA POR Red Bull KTM Tech 3 KTM 160.1 +27.870
13 3 63 Francesco BAGNAIA ITA Pramac Racing Ducati 160.0 +29.983
14 2 82 Mika KALLIO FIN Red Bull KTM Factory Racing KTM 159.9 +31.232
15 1 41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 159.9 +32.546
16 30 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU Honda 159.6 +37.482
17 99 Jorge LORENZO SPA Repsol Honda Team Honda 159.4 +40.410
18 17 Karel ABRAHAM CZE Reale Avintia Racing Ducati 159.2 +43.458
19 55 Hafizh SYAHRIN MAL Red Bull KTM Tech 3 KTM 159.0 +46.206
20 50 Sylvain GUINTOLI FRA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 158.8 +50.235
Not Classified
46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 160.9 4 Laps
29 Andrea IANNONE ITA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 158.5 17 Laps