Το “νέο” για την υπογραφή του Άλεξ Μαρκέθ στην Repsol Honda, είχε γίνει “παλιό” απο τη στιγμή που ο Μαρκ Μαρκέθ δήλωσε ότι πολύ θα ήθελε τον αδελφό του στην ομάδα. Και αυτή την περίοδο, η Honda με τίποτα δεν θα ήθελε να “δυσαρεστήσει” τον άνθρωπο που της έφερε ΜΟΝΟΣ του τρείς παγκόσμιους τίτλους καταρρίπτοντας συνεχώς ιστορικά ρεκόρ, και δείχνοντας ικανός να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό για τα επόμενα χρόνια, χωρίς ορατό αντίπαλο τίτλου (ο Κουαρταραρό βρίσκεται ψηλά σε φυσική ταχύτητα αλλά πολύ χαμηλότερα σε εμπειρία, χωρίς βέβαια να ξεχναμε ότι πολλά εξαρτώνται απο την “ισορροπία” των μοτοσυκλετών τη νέα σαιζόν).
Οταν λοιπόν η Honda αυτές τις μέρες συζητάει με τον Μαρκ Μαρκέθ την ανανέωση του συμβολαίου του για το 2021-22, και με δεδομένο το ότι τα χρήματα δεν έχουν πια καμμία σημασία γι’ αυτόν (γιατί έχει δεχτεί κολοσσιαίες προσφορές), αυτό που πρέπει να κάνει είναι να ικανοποιήσει όλες τις επιθυμίες του, αρχίζοντας απο το να υπογράψει με τον αδελφό του για το 2020 (μια “ασφαλής” απόφαση, γιατί αν ο μικρός Μαρκέθ δεν τα πάει καλά, θα γίνει διαφορετική επιλογή για το 2021-22, ανάλογα βέβαια και με τα νεαρά ταλέντα που θα είναι ελεύθερα, μια και ο Πουίγκ αποκλείεται να επαναλάβει το πείραμα Λορένθο και θα επιλέξει σίγουρα πιτσιρικά).
Ο Αλεξ Μαρκέθ ανήκει στη γενιά του Αλεξ Ρινς και του Τζακ Μίλλερ, με τους οποίους έτρεξε στα 125 και στην Moto 3 (και έχασε). Ξεκίνησε στο MotoGP το 2013 και πήρε τον τίτλο της Moto3 το 2014, χωρίς να εντυπωσιάσει με τον αριθμό νικών που πέτυχε, αλλά περισσότερο με σταθερή απόδοση. Το 2015 πέρασε στη Μοτο2 (με Kalex), όπου επίσης δεν εντυπωσίασε, γιατί βρέθηκε απέναντι σε μεγάλα ονόματα της κατηγορίας, όπως ο Ζαρκό, ο Μορμπιντέλλι και ο Μπανιάϊα, που πήραν τους τίτλους μεταξύ 2015 και 2018. Φέτος, είχε σταθερή απόδοση αλλά και νίκες, φτάνοντας μετά από προσπάθεια πέντε ολόκληρων χρόνων στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, έναν αγώνα πριν το τέλος. Στις πρώτες δοκιμές της Βαλένθια για το 2020, Τρίτη και Τετάρτη, μάλλον θα χρησιμοποιήσει μοτοσυκλέτα της ομάδας LCR με μαύρα πλαστικά, γιατί στην Repsol το πιθανότερο είναι ότι θα συνεχίσει τις δοκιμές του μοντέλου του 2020 ο Στέφαν Μπραντλ. Σε λίγο πάντως θα ξέρουμε.
Κάτι άλλο που θα μάθουμε (επιβεβαιώσουμε) σε λίγο, είναι η υπογραφή του Γιοάν Ζαρκό στην Avinthia Ducati, η οποία απο χτες (Δευτέρα 18/11) το βράδυ είναι επίσημη δορυφορική ομάδα της Ducati και όχι πλέον “ανεξάρτητη”. Η συμφωνία κλείστηκε μεταξύ του Πάολο Τσιαμπιάτι και του CEO της Avinthia Ραούλ Ρομέρο (οι δύο άνδρες στην φωτογραφία σφραγίζουν το deal με χειραψία) και αυτό που αλλάζει είναι ότι η Αvinthia θα πλέον είναι άμεσα συνδεδεμένη με την Ducati Corse, σε τεχνικό και ενημερωτικό επίπεδο (μηχανικοί, data, αναβαθμίσεις), και θα έχει τις μοτοσυκλέτες του 2019. Είχε προηγηθεί συνάντηση των δύο με τον Ζαρκό, στον οποίο υποσχέθηκαν ότι θα έχει εργοστασιακή υποστήριξη, και σίγουρα άφησαν ανοιχτό το ενδεχόμενο υπογραφής του στο εργοστάσιο για το 2021-22 (αφου “παίζονται” και οι δύο θέσεις, του Πετρούτσι αλλά και του Ντοβιτσιόζο, που του χρόνου θα είναι 35, και αν υπογράψει θα δεσμεύσει την Ducati ότι θα τρέχει μέχρι τα 37 του χρόνια!).
Ο Ζαρκό μάλλον θα τους είπε ότι “περιμένει επίσημη επιβεαίωση”, κι έτσι αργά το βράδυ η Ducati εξέδωσε την επίσημη ανακοίνωση της δορυφορικής (άμεσης) σύνδεσής της με την Αvinthia.
Είχαμε γράψει χτες ότι η Ducati χρειάζεται επειγόντως έναν ακόμα γρήγορο αναβάτη για το 2020, και παρ’ ότι δεν είναι καθόλου βέβαιο αν θα μπορέσει να έχει απόδοση κορυφής ο Ζαρκό με την GP19, ήταν ο μοναδικός ελεύθερος και αποδεδειγμένα ικανός για διάκριση οδηγός, οπότε έγινε στα γρήγορα η διαδικασία, και ο Κάρελ Αμπραχαμ ψαχνει για νέα καρριέρα!
Τέλος, αν όλα αυτά αποδειχθούν σωστά, ο Ζαρκό θα έχει μια μεγάλη ευκαιρία να παραμείνει στο MotoGP με μια μοτοσυκλέτα που φέτος κέρδισε τρείς φορές και ήρθε δεύτερη και στους τρείς τίτλους! Και αυτή η επιλογή είναι απείρως προτιμότερη απο το να επιστρέψει στιη “ζούγκλα” της Moto2, και να αναζητά στα 31 του σέλλα για να γυρίσει στη μεγάλη κατηγορία το 2021 (που δεν θα βρίσκει).
Ας περιμένουμε λοιπόν και αυτή την ανακοίνωση!