EDITORIAL:MILANO EICMA – 2015 MODELS
JACK ME UP BABY!
«ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΕΣ PLAYSTATION»; Ή ΜΗΠΩΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΑ;
Του Δημήτρη Παπανδρέου
Για να μην σας κουράζω, ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ! Ανεξάρτητα με την δύναμη και την ταχύτητα στην ευθεία (όπου μόνο κουλοί και η θεία μου δεν μπορούν να ανοίξουν το γκάζι), η διαφορά στους χρόνους σε μία δεδομένη διαδρομή που περιλαμβάνει και ΣΤΡΟΦΕΣ, έρχεται από το φρενάρισμα και –κυρίως– από το πόσο γρήγορα μπορείς να επιταχύνεις στην έξοδο. Από το πόσο νωρίς μπορείς να ανοίξεις το γκάζι. Από το αν μπορείς να γκαζώσεις όσο ακόμα βρίσκεσαι (αρκετά) γυρμένος. Αν σου «υποσχεθούν» ότι όσο «βαθειά» και να μπεις φρεναριστός, και όσο «άγρια» και να επιταχύνεις στην έξοδο ΔΕΝ θα πέσεις από το γλύστρημα εμπρός (racing ABS) και ΔΕΝ θα πέσεις από highsiding (racing traction control), θα πρέπει πρώτα να το πιστέψεις και κατόπιν να αρχίσεις διστακτικά να το δοκιμάζεις. Στην αρχή, θα είσαι αργός. Κι αυτό γιατί δεν θα κάνεις αυτό που ξέρεις, ούτε όμως και θα τολμάς αυτό που σου «υποσχέθηκαν». Στην συνέχεια, αν αρχίσεις τα ξαφνικά και «άγαρμπα» για να «τσεκάρεις» το σύστημα, τότε θα αργήσεις ακόμα περισσότερο, μια και ο «εγκέφαλος» της μοτοσυκλέττας (που λαμβάνει δεδομένα 125 φορές το δευτερόλεπτο!) θα υποθέσει ότι στη σέλλα του βρίσκεται κάποιος «άσχετος» και θα του κόψει τα πάντα (φρένα-γκάζια) για να τον εμποδίσει να κάνει κακό στον εαυτό του! Τέλος, αν αρχίσεις να οδηγείς πραγματικά ΓΡΗΓΟΡΑ, πλησιάζοντας τα όριά σου, τότε το σύστημα θα αρχίσει πραγματικά να δουλεύει, βοηθώντας σε να τα ξεπεράσεις (γιατί είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι μια μοτοσυκλέττα σαν την νεα R1, την Panigale 1299, την Aprilia RSV 4, ή –πόσω μάλλον– την Kawasaki H2, έχει πολύ ΥΨΗΛΟΤΕΡΑ ΟΡΙΑ από ΟΛΟΥΣ τους αναβάτες της, μερικών «παγκόσμιων» συμπεριλαμβανομένων. Άρα, τα ηλεκτρονικά συστήματα (που δεν είναι κάτι ιδιαίτερο για την ψηφιακή επικοινωνία αλλά φυσικά αποκτούν τεράστια σημασία λόγω της εφαρμογής τους στις μοτοσυκλέττες), έχουν διπλό ρόλο: Πρώτον, το να κάνουν τις supersport και superbike των 190-210 ίππων οδηγήσιμες και αξιοποιήσιμες, και δεύτερον το να βοηθήσουν τον αναβάτη να κάνει ταχύτερους γύρους στην πίστα. Προσωπικά, δεν τα βλέπω σαν «επέμβαση» που θα «περιορίσει την συμμετοχή και το ταλέντο του αναβάτη», αλλά σαν μια τεχνολογική εξέλιξη που θα τον κάνει πιο γρήγορο, και που «πηγαίνει πακέτο» με την –συνεχώς απαιτητή– αύξηση της δύναμης. Κάτι δηλαδή σαν την βελτίωση των φρένων, των πλαισίων και των αναρτήσεων που σταδιακά είχαμε τις δύο προηγούμενες δεκαετίες.
«Υπερβολές»; Δεν νομίζω. «Gadgets»; Πολλά, αλλά ΟΛΟΙ (άντε, να πω «οι περισσότεροι») και τα γουστάρουν και θα τα χρησιμοποιήσουν. Γιατί δηλαδή να μην έχει «έτοιμη» τηλεμετρία ο αναβάτης που θα μπει στην πίστα για trackday, και γιατί να μην ρυθμίζει «ηλεκτρονικά» τις παραμέτρους της μοτοσυκλέττας του ο ιδιώτης; Μιλάμε για κορυφαίο επίπεδο (και υψηλό κόστος), οπότε γιατί όχι; (Αφήστε δε που τα περιοδικά –όσα έχουν μείνει– και γενικά η δημοσιογραφική δουλειά των μετρήσεων θα γίνεται πλέον από το smartphone του συντάκτη αλλά και του ιδιοκτήτη! Ο οποίος συντάκτης, παρακαλώ, δεν θα μπορεί πλέον να λέει ό,τι θέλει ως μόνος κάτοχος της γνώσης του V-Box, που κι αυτό οδεύει προς τον κάλαθον της ιστορίας!).
Δεν θα αναλύσω εδώ τα συστήματα των εργοστασίων. Γενικά, έχουν όλοι εξελιγμένα ABS, και traction control, wheelie control, launch control και quick shifters που αποτελούν ΟΝΕΙΡΟ, που είναι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ στο ΓΚΑΡΑΖ σας (τι έφτιαξε η Tuono με την σύνδεση με το GPS του κινητού μας!) και μάλιστα από μοτοσυκλέττες παραγωγής!
Πρέπει, ωστόσο, να σταθώ κάπου. Και αρχικά (γιατί θα έχουμε συνέχεια σε άλλο άρθρο), επιλέγω ΔΥΟ μοντέλα: Το πρώτο, φυσικά, είναι η Η2 της Kawasaki. Που παρά τους 200 (210 με ramair) ίππους «που είναι όσοι και των άλλων», λόγω του υπερσυμπιεστή θα δίνει ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΗ, συνεχή, γραμμική επιτάχυνση μέχρι την τελική της. Αλλά ας πούμε ότι και αυτό (η επιτάχυνση) δεν είναι το παν. Η τεχνολογία της όμως, είναι! Γιατί παρά το ότι υπήρξαν μοτοσυκλέττες με turbo στο παρελθόν (υπερσυμπιεστή καυσαερίων) που δεν είχαν συνέχεια και «πάγωσαν» την δίτροχη υπερσυμπίεση για δυόμιση δεκαετίες, σήμερα η H2 είναι Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΕΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, που μένει φυσικά να αποδείξει την αξία και την βιωσιμότητά της, ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΣΕ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ Ο,ΤΙ ΤΑ ΧΙΛΙΑΡΙΑ ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΕΘΟΣ (Ο turbo κινητήρας Ecoboost 1000 των 125 ίππων της Ford, έχει ροπή ΔΙΛΙΤΡΟΥ ατμοσφαιρικού από το ρελαντί!).
Η δεύτερη μοτοσυκλέττα, είναι η Yamaha R1 και η R1 Μ. Και, όσο κι αν σας φανεί παράξενο, δεν θα σταθώ στο εξαιρετικό πλαίσιο, στο δυνατό μοτέρ, στην ομοιότητα με την Μ1 του MotoGP και στα εξελιγμένα ηλεκτρονικά (η YZF R1 M είναι η μόνη που διαθέτει τηλεμετρία με δικό της GPS), αλλά στο… «μούτρο»! Ναι, είναι η απολύτως ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ που ένας κατασκευαστής τολμά κάτι τέτοιο σ’ αυτή την κατηγορία: Να καταργήσει τους προβολείς (που λίγο-πολύ έδιναν την «προσωπικότητα» κάθε μοντέλου και ήταν το σχεδιαστικό focalpoint) και να αφήσει μια λευκή, γυμνή περιοχή (για το αγωνιστικό «νούμερο»), τονίζοντας την ομοιότητα με την Μ1 αλλά ουσιαστικά κάνοντας μετά από πολλά χρόνια την πρώτη «διαφορετική» κίνηση στον τομέα της εμφάνισης (μια θαρραλέα απάντηση στον –δίκαιο– ισχυρισμό ότι όλες οι superbike είναι όμοιες).
Ένας υπερσυμπιεστής, ένα «γυμνό» (χωρίς προβολείς) «φαίρινγκ», αλλά και μία έκρηξη χρωμάτων, μοντέλων ιπποδυνάμεων και ηλεκτρονικών, ναι, το 2015 η Μοτοσυκλέττα μοιάζει σαν να παίρνει νέα εκκίνηση! Δ.Π.