Ετσι δείχνει το πράγμα, και οι προσπάθειες των διάφορων παραγόντων (και δημοσιογράφων) να δημιουργήσουν σασπένς και να δώσουν ενδιαφέρον στην μάχη κάθε αγώνα για τη νίκη (μια και το Πρωτάθλημα σφραγίστηκε πρόωρα), συνήθως τελειώνουν και διαψεύδονται στον τελευταίο γύρο.
Και τι δεν ειπώθηκε και γράφτηκε το τριήμερο του αγώνα της Αυστραλίας στο Phillip Island, όπου οι περίεργες καιρικές συνθήκες και ιδίως οι πολύ δυνατοί και απο διάφορες διευθύνσεις άνεμοι έγιναν αιτία να ματαιωθούν οι κατατακτήριες του Σαββάτου, και να γίνουν (κανονικά) το πρωϊ της Κυριακής μετά το warm up. Μέχρι τότε, ήδη είχε πέσει με ελαφρύ τραυματισμό ο Κουαρταραρό την Παρασκευή (λόγω υγρού οδοστρώματος), και ο Ολιβέϊρα το Σάββατο (απο τον αέρα, με πολλά χιλιόμετρα), ο οποίος ευτυχώς δεν είχε κάποιο κάταγμα αλλά χτύπησε και στα δύο χέρια με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να τρέξει την Κυριακή (ο πρώτος αγώνας που χάνει φέτος).
Η ματαίωση των δοκιμών του Σαββάτου έγινε με απόφαση των οδηγών, μετά απο ψηφοφορία, με αποτέλεσμα 19 υπέρ (της ματαίωσης) και 3 κατά (ήθελαν την συνέχεια των δοκιμών). Στη συνέχεια οργίασαν οι διάφορες συζητήσεις σχετικά με το ποιός πρότεινε τι, αλλά φυσικά δεν έχουν απολύτως καμμία σημασία (ούτε καν δημοσιογραφικό ενδιαφέρον) αφού η πλειοψηφία είχε αποφασίσει, και ακόμη και αυτοί που ήταν εναντίον της ματαίωσης, συμφώνησαν στο ότι η πίστα ήταν επικίνδυνη και η απόφαση η σωστή! (Κουβέντα να γίνεται δηλαδή, για δημιουργία εντυπώσεων).
Στο μεταξύ, μέχρι τότε σε κάθε session επικρατούσε ο Βινιάλες με άνεση, ο οποίος λόγω αυτής της υπεροχής τελικά θα έπαιρνε και την pole position με διαφορά 0’’.7 απο τον Μαρκέθ, που ήταν μεν τρίτος αλλά παρέμενε στην πρώτη σειρά εκκίνησης.
ΟΙ ΚΑΤΑΤΑΚΤΗΡΙΕΣ Q1 – Q2
Στο Q1 το πρωϊ της Κυριακής, οι δύο αναβάτες που προκρίθηκαν για το Q2 ήταν ο (για μια φορά ακόμα εντυπωσιακός) Κουαρταραρό, και ο Ιαννόνε με την Aprilia, ο οποίος αγαπάει ιδιαίτερα το Phillip Island, λόγω των πολλών γρήγορων στροφών με τις υψομετρικές διαφορές. Ακολούθησαν οι Μιρ, Ζαρκό και Μπανιάϊα, ενώ ο Λορένθο ήταν στην συνηθισμένη παρέα των τριών τελευταίων μαζί με τους Ραμπάτ και Συαρίν, πάνω απο 1’’ πιο αργός απο τον Ζαρκό (και αυτό έχει την σημασία του για το μέλλον).
Στο Q2, με τον καιρό να είναι πολύ καλός και πραγματικά ανοιξιάτικος (αλλά και τον αέρα να μην έχει σταματήσει εντελώς), ο Βινιάλες ήταν ξανά άπιαστος, με τον Κουαρταραρό να αποδεικνύει ότι αν έχεις μεγάλο ταλέντο παραμένεις παντού και πάντα γρήγορος, με το να παίρνει την δεύτερη θεση (αλλά μισό δευτερόλεπτο πίσω). Τρίτος με 0’’7 διαφορά ήταν ο Μαρκέθ, και με τον ίδιο σχεδόν ταχύτερο γύρο ακολούθησε τέταρτος ο Βαλεντίνο Ρόσσι, στην δεύτερη σειρά μαζί με τους Πετρούτσι και Κράτσλοου.
Η απόδοση του Ρόσσι, που στο δεύτερο μισό της φετινής χρονιάς είναι σταθερά καθοδική, χρησιμεύει σαν «βαρόμετρο» για να κριθεί η θέση των Yamaha σε κάθε πίστα. Δηλαδή, αν ο Κουαρταραρό βρίσκεται ψηλά στις δοκιμές, αυτό εύκολα μπορεί να αποδοθεί στο ταλέντο του (και στην περίοδο φόρμας του Βινιάλες), σε συνδυασμό βέβαια με την ορατή βελτίωση της Yamaha, κυρίως έναντι της Ducati. Αν όμως ο Ρόσσι στις δοκιμές βρεθεί ψηλά, όπως έγινε στο δύστροπο και απαιτητικό Phillip Island, τότε χωρίς αμφιβολία η Yamaha M1 βρίσκεται σε επίπεδο ικανό να ανταγωνιστεί τον καλύτερο (που για φέτος, είναι πάντα και μόνο ο Μαρκέθ).
OI ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ
Με τρείς Μ1 στις πρώτες τέσσερις θέσεις και τον Βινιάλες να πετάει (ήταν ο νικητής του Phillip Island πέρυσι, σε μια νίκη-λύτρωση για την Yamaha), αν προστεθεί ο διψασμένος για την πρώτη του νίκη Κουαρταραρό και σε συνδυασμό με την σταθερή υστέρηση του Μαρκέθ σε ταχύτερο γύρο ( για την Αυστραλία μιλάμε), η μάχη της πρώτης θέσης θα είχε εξασφαλισμένο ενδιαφέρον, μόνο που τα «προγνωστικά» πάντα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψιν και άλλες παραμέτρους.
Η βασικότερη είναι ο ρυθμός αγώνα, που καμμία σχέση δεν έχει με τον ταχύτερο γύρο των δοκιμών. Εξ’ άλλου όλοι έμειναν μακριά απο τα ρεκόρ του Phillip Island, που είχε θέσει το μακρινό 2013 ο Χόρχε Λορένθο με την Μ1 στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τον πρωτοεμφανιζόμενο νεαρό σίφουνα Μαρκέθ και να διατηρήσει τον τίτλο του (από το 2012): Ο Λορένθο είχε την pole (και το all time record) με 1’.27’’.899, ήταν δηλαδή πάνω απο μισό δευτερόλεπτο ταχύτερος απο τον πρώτο χρόνο που θα έκανε ο Βινιάλες σήμερα, ΕΞΗ χρόνια αργότερα!
Δεύτερη παράμετρος (και βασικότατη για την εξέλιξη του αγώνα), είναι η επιλογή των ελαστικών. Και εδώ έγινε «μύλος», γιατί κανείς δεν είχε την ευκαιρία να κάνει προσομοίωση αγώνα, λόγω της αλλαγής του προγράμματος δοκιμών αλλά και των διαφορετικών συνθηκών που επικρατούσαν την κάθε μία απο τις τρείς μέρες. Την Κυριακή, μέρα του αγώνα, λόγω της ηλιοφάνειας η θερμοκρασία περιβάλλοντος ήταν 17 βαθμοί και ασφάλτου 30, αλλά υπήρχε και μια πιθανότητα συννεφιάς (ίσως και βροχής), που θα άλλαζε πολύ γρήγορα τα δεδομένα. Ετσι ο κάθε ένας τοποθέτησε τις γόμμες που πίστευε ότι θα τον βοηθούσαν, και οι περισσότεροι είχαν soft πίσω, αλλά δεν έλειψαν και τα σκληρά και μεσαία. Πάντως, μόνο τρείς αναβάτες είχαν τοποθετήσει σκληρή (hard) γόμμα εμπρός, και αυτοί ήταν ο Μαρκέθ (με soft πίσω), ο Κράτσλοου (με hard πίσω), και ο Ιαννόνε (με soft πίσω).
Η τρίτη παράμετρος, είναι το αγωνιστικό συμβάν, απο ένα «μπέρδεμα» στην εκκίνηση μέχρι το λάθος ενός αναβάτη, που μπορεί να στερήσει τον τερματισμό μόνο στον ίδιο, ή να πάρει κι άλλους μαζί του.
Η τέταρτη παράμετρος, είναι η διαφορά σε τελική ταχύτητα, ανάλογα όμως με την σχεδίαση της κάθε πίστας. Αν οι ευθείες είναι μεγάλες, αν η έξοδος σε αυτές γίνεται με πολλά χιλιόμετρα, ή αν η στροφή που ακολουθεί στο τέλος τους είναι αργή ή γρήγορη.
Και η πέμπτη παράμετρος, για να μην μετατρέψουμε το άρθρο σε tutorial αγωνιστικής οδήγησης και να παραμείνουμε στην περιγραφή του αγώνα, ονομάζεται (τουλάχιστον στο MotoGP του 2019), Μαρκ Μαρκέθ. Ο οποίος Μαρκέθ δεν ρισκάρισε στις δοκιμές, είχε σαφώς υψηλότερη τελική απο τα Yamaha, και διάλεξε soft πίσω γόμμα, κατι που σήμαινε ότι η στρατηγική του θα του επέτρεπε να την διατηρήσει μέχρι το τέλος (άρα, μάλλον δεν σχεδίαζε επίθεση απο την αρχή).
Ο Μαρκέθ σίγουρα άκουγε τους διάφορους να μιλούν για την «σίγουρη» νικη του Βινιάλες, όπως τους άκουγε να λένε τα ίδια για τον Κουαρταραρό στην Ταϋλάνδη και στην Ιαπωνία. Προφανώς ο Τύπος πρέπει να δημιουργεί προοπτικές για (όλα) τα μεγάλα ονόματα ώστε να διατηρήσει το ενδιαφέρον του κόσμου, και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι είναι «σίγουρη» η νίκη του εμφανώς κορυφαίου οδηγού, γιατί στους αγώνες όλα μπορεί να συμβούν, ακόμα και σε κάποιον που έχει αποδείξει την υπεροχή του με μια σειρά τίτλων, και φέτος βρίσκεται στην απολύτως καλύτερη χρονιά της καρριέρας του. ΟΚ λοιπόν, να μην «τελειώνουμε» τους αγώνες πριν καν εκκινήσουν, αλλά απο την άλλη να μην βιαζόμαστε να ανακηρύσσουμε νικητές όσους καταφέρουν να πάρουν μια pole, ενώ η νεαρή, γρήγορη αλλά και έμπειρη αλεπού βρίσκεται ΜΕΣΑ στο κοτέτσι!
Αυτή την πραγματικότητα τόνισε ο θρύλος Τζιακομο Αγκοστίνι (που βρισκόταν όλο το τριήμερο στην πίστα) απαντώντας σε όσους τον ρωτούσαν για τις πιθανότητες νίκης των Yamaha. Χαμογελούσε, και έλεγε με νόημα: «Ναι, καλά πηγαίνουν, αλλά ο 93 είναι ικανός για όλα»! Και τον Τζιάκομο Αγκοστίνι (που μας κάνει την τιμή να μας επισκέπτεται κάθε χρόνο αλλά είμαστε αρκετά αδιάφοροι και «ανιστόρητοι» ώστε να μην εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία να τον συναντήσουμε στην πίστα, – και προς αποφυγήν παρεξηγησεων, αναφερόμαστε αποκλειστικά σε όσους “αδιάφορους” Ελληνες θέλουν να αυτοαποκαλούνται μοτοσυκλετιστές χωρίς να ξέρουν, ούτε να θέλουν να μάθουν, τι θα πει μοτοσυκλέτα), πρέπει να τον ακούει κανείς, με ευλάβεια. Γιατί; Οχι μόνο επειδή είναι ο Μεγαλύτερος όλων των Εποχών ως προς τους τίτλους και τις νίκες (με ακατάρριπτα ρεκόρ 15 τίτλων και 122 νικών GP), αλλά και επειδή απο το 1982 μέχρι το 1995 έκανε μια δεύτερη καρριέρα σαν team manager, κατακτώντας τρεις τίτλους στα 500 με την Υamaha Marlboro, οδηγώντας την γενναία προσπάθεια της Cagiva στα 500, και αναδεικνύοντας αναβάτες σαν τον Λούκα Κανταλόρα και τον Ντοριάνο Ρομπόνι με Yamaha και Honda αντίστοιχα, στα 250 c.c. Οταν λοιπόν ο ζωντανός θρύλος «δείχνει» Μαρκέθ, δεν το κάνει απο συμπάθεια αλλά επειδή «ξέρει» και «βλέπει» καλύτερα απο όλους εμάς.
Ο ΑΓΩΝΑΣ
Στην εκκίνηση έφυγε καλά ο Βινιάλες, μέτρια ο Μαρκέθ (πάλι με «μικροσούζα»), δυνατά πρώτος αλλά στη συνέχεια αργοπόρησε ο Κουαρταραρό, και καλύτερα απο όλους ο Βαλεντίνο Ρόσσι που στην αριστερή στροφή πήρε την πρώτη θέση και έκανε αμέσως διαφορά!
Πριν προλάβουμε να δούμε τους αναβάτες που ακολουθούν, ήρθε η φάση που έθεσε εκτός έναν απο τους διεκδικητές του βάθρου: Ο Κουαρταραρό έχει χάσει θέσεις στην επιτάχυνση, και στην πρώτη δεξιά (αυτή η στροφή ονομάζεται Doohan) βρίσκεται στη μέση της πίστας, όπως οι οδηγοί πλησιάζουν την δεύτερη στροφή, την αριστερή ανοιχτή φουρκέτα southern loop. Εκεί ο Φαμπιό έχει ένα μικρό γλύστρημα του πίσω τροχού και ανοίγεται προς το εξωτερικό της στροφής (υπήρχε και η πιθανότητα να έβγαινε στο γρασίδι στην έξοδό της). Αλλά δεν προλαβαίνει, γιατί πιο πίσω ο Πετρούτσι προσπαθεί να περάσει απο …εξωτερική τον Μαρκέθ (!), στην ίδια αριστερή στροφή. Ο Μαρκέθ φυσικά δεν κλείνει ούτε και κόβει όπως ο Ιταλός έρχεται επάνω του, με αποτέλεσμα o Πετρούτσι να ανοίξει λίγο την γραμμή του, όπως επιταχύνει «βλέποντας» την έξοδο. Αποτέλεσμα, ένα άμεσο high siding, που έστειλε την Ducati στο χώμα και τον Ντανίλο στον αέρα, να προσγειώνεται πάνω στην Υamaha του Κουαρταραρό, που βρισκόταν στο εξωτερικό σημείο της πίστας και προσπαθούσε να μην βγεί στο γρασίδι. Ολα αυτά έγιναν με μεγάλη ταχύτητα, αλλά μπορείτε να τα δείτε εδώ:
H ΠΤΩΣΗ ΠΕΤΡΟΥΤΣΙ ΚΑΙ ΚΟΥΑΡΤΑΡΑΡΟ: https://www.youtube.com/watch?v=ZvOmz5Qod0s
Mε έναν εκ των διεκδικητών εκτός μάχης (με την εγκατάλειψη του καϋμένου του Πετρούτσι λίγοι ασχολήθηκαν γιατί δεν πρωταγωνιστεί τελευταία), η συνέχεια ήταν αρκετά συναρπαστική ώστε να μην γίνει αισθητή η απουσία του. Πίσω απο τον Ρόσσι, που ξεκίνησε με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο την 400ή (αν είναι δυνατόν, τι άπιαστο ρεκόρ είναι αυτό;!) συμμετοχή του σε αγώνα Grand Prix, τοποθετήθηκε ο Κράτσλοου και ακολούθησε η «έκπληξη» της εκκίνησης, ο Ιαννόνε! Πίσω του στην τέταρτη θέση ήταν ο Μαρκέθ, μαζί σχεδόν με τους Α. Εσπαργκαρό, Βινιάλες (που έχασε έδαφος, ως συνήθως, στον πρώτο γύρο), Μίλλερ (από ένατος στην εκκίνηση), Ντοβιτσιόζο, Ρινς, Πολ Εσπαργκαρό και Ζαρκό. Στον δεύτερο γύρο ο Μαρκεθ περνάει δεύτερος, αλλά χάνει ξανά τη θέση απο τον θαυμάσιο Ιαννόνε. Στον τρίτο γύρο οι Κράτσλοου και Ιαννόνε περνούν τον Ρόσσι (τόσο μπόρεσε να μείνει στην κορυφή), ενώ ο Μαρκέθ είναι τέταρτος και έχει πίσω του τώρα τον Βινιάλες που ανεβαίνει. Οσο για την μάχη των πίσω θέσεων, ο Ζαρκό είναι 12ος ξεκινώντας την μάχη του με το ΚΤΜ του Π. Εσπαργκαρό, και ο Λορένθο γυρίζει απίστευτα αργά, στην 18η θέση.
Πριν κλείσει ο γύρος ο Ιαννόνε γεύεται μια στιγμή δόξας περνώντας τον Κράτσλοου για την προσωρινή πρώτη θέση, αλλά ο Εγγλέζος περνάει ξανά και τίθεται για μερικούς γύρους επικεφαλής. Ο Βινιάλες περνάει τον Ρόσσι, ο οποίος κατρακυλάει θέσεις γρήγορα και βρίσκεται 6ος, αφού τον περνάει και η Aprilia του Α. Εσπαργκαρό. Και επειδή αυτά συμβαίνουν μόλις στον τέταρτο γύρο και όχι σε κάποιο προχωρημένο σημείο του αγώνα που μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι έμεινε απο λάστιχο κτλ., οι δικαιολογίες που και πάλι είχε ο Ρόσσι μετά τον τερματισμό, θα πρέπει να γίνουν πιο ρεαλιστικές. Πολύ απλά, δεν μπορεί να κρατήσει τον ρυθμό της κορυφής, όσον αφορά τη νίκη και το βάθρο, και οι θέσεις του πλέον βρίσκονται από την πεντάδα και πίσω. Κανένα πρόβλημα. Αλλά μέχρι να το ξεπεράσει και να επανέλθει (αν μπορέσει), θα πρέπει να το αποδεχθεί.
Στον πέμπτο και στον έκτο γύρο ο Κράτσλοου συνεχίζει να προηγείται, ενώ ο Ιαννόνε ξαναπερνάει τον Μαρκέθ για την δεύτερη θέση. Τέταρτος και πολύ δυνατά πηγαίνει ο Βινιάλες, ενώ ο Ρόσσι χάνει άλλη μια θέση απο τον Ρινς και είναι 7ος μπροστά απο τους Ντοβιτσιόζο και Μίλλερ. Στον έβδομο γύρο τα δύο Honda προηγούνται, με τρίτο τώρα πίσω απο τον Μαρκέθ τον Βινιάλες, και τον Ρόσσι όγδοο πίσω απο τον Ντοβιτσιόζο, που όμως δεν δείχνει να μπορεί να ανέβει όσο γρήγορα χρειάζεται για να μην χαθεί η επαφή με την κορυφή.
Στον όγδοο γύρο δεν αλλάζουν πολλά, αλλά στον ένατο ο Βινιάλες περνάει τον Μαρκέθ και αμέσως μετά και τον Κράτσλοου, έτσι ώστε στον 10ο γύρο βρίσκεται πρώτος, με τον ταχύτερο χρόνο μέχρι στιγμής, στο 1’.29’’.715.
Ο Μαρκέθ ξέρει ότι δεν πρέπει να τον αφήσει να ξεφύγει, και αμέσως κάνει ένα τρομερό προσπέρασμα επί του Κράτσλοου απο εσωτερική σε αριστερή στροφή, που αναγκάζει τον Βρεττανό να «ανασηκώσει» την μοτοσυκλέτα και λόγω αυτού να τον περάσει και ο Ιαννόνε για την τρίτη θέση, που όμως θα ανακτήσει αμέσως. Από αυτό το σημείο και για τους επόμενους επτά-οκτώ γύρους, ξεκινάει μια μάχη ικανοτήτων και «νεύρων» για τη νίκη, ενώ μια δεύτερη εξελίσσεται στο γκρουπ που ακολουθεί. Μπροστά λοιπόν είναι ο Βινιάλες, ο Μαρκέθ τον ακολουθεί και στον 11ο γύρο «απαντά» με τον ταχύτερο χρόνο (1’.29’’.409), ενώ ο Κράτσλοου «σφραγίζει» την τρίτη θέση, δημιουργώντας απόσταση απο τον τέταρτο. Και ποιός είναι αυτός; Επικεφαλής του γκρουπ των ΟΚΤΩ οδηγών που βρίσκονται πολύ κοντά και μάχονται για τις θέσεις απο την τέταρτη και πίσω, τίθεται ο Ρινς. Ο Ρόσσι όμως επανέρχεται περνώντας Α. Εσπαργκαρό, Ντοβιτσιόζο και Ιαννόνε, για να ανέβει τέταρτος τελικά, ενώ ο Μιρ είναι 11ος. Στον 13ο γύρο ο Βινιάλες «δίνει ρέστα» κάνοντας τον ταχύτερο χρόνο του αγώνα με 1’.29’’.322, στην προσπάθειά του να αφήσει πίσω τον Μαρκέθ, ο οποίος, όπως δήλωσε μετά, ακολούθησε αλλά με ρίσκο, γιατί οι χρόνοι του χαμηλού 1’.29’’ που κράταγε ο Βινιάλες, ήταν αυτοί που έκανε ο ίδιος στην μάχη για την pole position, δηλαδή οριακοί.
Η μάχη μεταξύ Βινιάλες και Μαρκέθ ήταν κάτι που περιμέναμε να δούμε απο το 2017 που ο Βινιάλες πήγε στην Yamaha, αλλά καθυστέρησε λόγω της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της Μ1 (κάτι που δεν εμπόδισε τον νεαρό Ισπανό να της χαρίζει μια νίκη τον χρόνο τουλάχιστον, αφού ο Ρόσσι έχει να κερδίσει εδώ και 44 αγώνες και να ανέβει σε βάθρο εδώ και 14, οπότε ή βελτιώνουν –κι άλλο!- την μοτοσυκλέτα, ή αλλάζουν αναβάτες). Ετσι, τώρα απολαμβάνουμε δύο εξαιρετικούς οδηγούς, που έχουν τέτοια διαφορά απο τους άλλους, ώστε ξεκινούν τον 14ο γύρο με διαφορά 1’’.427 απο τον τρίτο Κράτσλοου, και τον κλείνουν με 2’’, συνεχίζοντας να απομακρύνονται, σε έναν εντελώς δικό τους αγώνα για τη νίκη.
Αρκετά πίσω απο τον τρίτο Κράτσλοου, τέταρτος παραμένει ο Ρόσσι, έχοντας στον τροχό του τους Ντοβιτσιόζο, Ρινς, Μλλερ και Μπανιάϊα, που ξεφεύγουν απο τους Ιαννόνε, Α. Εσπαργκαρό και Μιρ. Πιο πίσω, ο Ζαρκό περνάει για ένα γύρο τον Π.Εσπαργκαρό, αλλά και πάλι χάνει την 13η θέση από τον οδηγό της ΚΤΜ, τον οποίο θα ακολουθήσει μεχρι τον τερματισμό, που θα περάσουν με ένα δέκατο διαφορά.
Οπως προχωράμε στο δεύτερο μισό του αγώνα, ο Μαρκέθ βρίσκεται συνεχώς πολύ κοντά στον Βινιάλες, και στην ευθεία εκκίνησης -τερματισμού τον πλησιάζει πολύ, κάνοντας φανερό ότι «κρατάει» την μοτοσυκλέτα για να μην επιχειρήσει προσπέρασμα. Η τελική της Honda του είναι 342,9 χ.α.ω. και της Yamaha του Βινιάλες 333,4, σχεδόν 10 χ.α.ω διαφοράς! Και να σημειωθεί ότι η Μ1 του Βινιάλες είχε την χαμηλότερη τελική όλων των Yamaha, με αυτές των Μορμπιντέλλι και Ρόσσι στα 338,6 χ.α.ω. (παρ’ όλα αυτά, ο Ρόσσι δήλωσε ότι ο λόγος που σταδιακά έμεινε πίσω ήταν ότι τον περνούσαν όλοι στην ευθεία. Τι να πει δηλαδή ο Βινιάλες, που πήγαινε για νίκη με τελική 6 χ.α.ω. χαμηλότερη απο του Βαλεντίνο; Είπαμε, οι δικαιολογίες έχουν πια περισσέψει…).
Στον 17ο γύρο ο Ντοβιτσιόζο περνάει τέταρτος, ο Μπανιάϊα ανεβαίνει έβδομος μπροστά απο τον Ρινς, και σύντομα ακολουθεί τον Μίλλερ και περνούν τον Ρόσσι, που πλέον πέφτει στην έβδομη θέση. Στην κορυφή, το σενάριο των προηγούμενων αγώνων πηγαίνει για επανάληψη, καθώς ο Μαρκέθ ξεκάθαρα πλέον «παίζει» με τον Βινιάλες, πλησιάζοντας όσο και όποτε θέλει, και δείχνοντας ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να τον «εκτελέσει» στην ευθεία. Οσο κι αν οι θεατές «ελπίζουν» ότι μπορεί και να δουν πραγματική μάχη (το ποιός θα κέρδιζε δεν έχει τόση σημασία), όλοι ξέρουν ότι παρακολουθούν άλλο ένα προσεκτικό «ζύγισμα» του Μαρκέθ στον αντίπαλό του, και όλοι περιμενουν ότι όταν θα έρθει ο τελευταίος γύρος, η επίθεση θα είναι αποφασιστική και απόλυτη, ακριβώς επειδή ήταν τόσο καλά μελετημένη.
Οι Βινιάλες και Μαρκέθ βρίσκονται τώρα 5’’ μπροστά απο τον τρίτο, με τέταρτο τον Μπανιάϊα που έχει κερδίσει 10 θέσεις (ήταν 14ος στην εκκίνηση), και τον Μίλλερ πέμπτο μπροστά απο τον Ντοβιτσιόζο. Στο μεταξύ, μετά τον 21ο γύρο ετοιμάζονται οι δεύτερες μοτοσυκλέτες με βρόχινα λάστιχα στα πιτς, γιατί υπάρχει μια πολύ μικρή πιθανότητα βροχής (που τελικά δεν ήρθε, αλλά και να έβρεχε, όλοι θα συνέχιζαν προσεκτικά με τα σλικς, γιατί αν άλλαζαν θα αργούσαν πολυ περισσότερο). Ενώ μένουν τέσσερις γύροι για τον τερματισμό, ο Μαρκέθ συνεχίζει να δοκιμάζει το γκάζι του στην ευθεία, χωρίς βέβαια να περνάει. Ο Μιρ έχει περάσει τον Ρινς αλλά και τον Ρόσσι, που πλέον έχει οπισθοχωρήσει στην 10η θέση.
Η αγωνία κορυφώνεται στον προτελευταίο γύρο, όπου ο Μίλλερ περνάει τέταρτος με τους Μπανιάϊα και Μιρ να ακολουθούν, ο Ιαννόνε παίρνει την έβδομη θέση περνώντας τον Ντοβιτσιόζο και ο Ρόσσι επιβάλλεται του Ρινς, ενώ ο Μαρκέθ έχει πάρει θέση για το τελικό «χτύπημα» (γιατί το σοκ που δέχεσαι όταν προηγείσαι όλο τον αγώνα και ο άλλος σε περνάει στο τέλος, δεν το λες «επίθεση» αλλά δάγκωμα κόμπρας!).
Τελευταίος γύρος: Στην ευθεία ο Μαρκέθ περνάει εύκολα (κάνοντας ελάχιστο slip streaming στην αρχή) και στρίβει πρώτος στην ανοιχτη δεξιά Νο1, (όπου ο Βινιάλες βγαίνει μάταια πλάϊ του απο εξωτερική (και μένει ξανά πίσω). Η Honda πηγαίνει πιο προσεκτικά και «κλειστά» στην «φουρκετοειδή» στροφή διαρκείας Νο 2, όπου η γραμμή είναι συγκεκριμένη και δεν υπάρχει πιθανότητα απάντησης απο τον Βινιάλες. Ετσι ο αναβάτης της Yamaha ακολουθεί, αλλά ο Μαρκέθ οδηγεί γρήγορα και αμυντικά κλείνοντας τις πόρτες, με τον Βινιάλες να μην επιδεικνύει «φαντασία» ούτε και τόλμη στην οδήγησή του: Βρίσκεται σε όλες τις επόμενες στροφές ακριβώς πάνω στο πάτημα του Μαρκέθ, και όπως είπε μετά, περίμενε την στροφή Νο 10 που «ήταν η καλή του» για να δοκιμάσει το τελικό προσπέρασμα.
Η Νο 10 είναι μια κλειστή κατηφορική δεξιά στροφή, όπου φτάνεις και φρενάρεις αμέσως μετά την επιτάχυνση στην έξοδο της αριστερής καμπύλης Νο 9 (Lukey Heights στο σχήμα). Δηλαδή, απο γυρμένος αριστερά αλλάζεις σε ακραία δεξιά κλίση, και αστραπιαία ξανά σε αριστερή για την στροφή 11. Σε αυτή την αλλαγή ποντάριζε ο Βινιάλες, αλλά ένα έμπειρο μάτι θα διέκρινε ότι στις επιταχύνσεις των προηγούμενων στροφών του τελευταίου γύρου η Yamaha του παρουσίαζε ταλαντώσεις σε σχέση με την Honda που προηγείτο. Γιατί συνέβαινε αυτό; Επειδή ο Μαρκέθ οδηγούσε και έστριβε πιο γρήγορα, και ο Βινιάλες αναγκαζόταν να ανοίγει το γκάζι νωρίτερα στις εξόδους για να μένει κοντά του, ενώ φτάνοντας στην 9 έπρεπε και να πλησιάσει πολύ για να επιχειρήσει το προσπέρασμα στην 10.
Ε, δεν τα κατάφερε. Και δεν τα κατάφερε γιατί κανείς δεν μπορεί να οδηγήσει και να ελέγξει μια μοτοσυκλέτα όπως ο Μαρκέθ, ιδίως όταν και οι δύο βρίσκονται με σχεδόν τελειωμένα λάστιχα: Στην έξοδο της αριστερής 9, ο Μαρκέθ πήγαινε πολύ γρήγορα ΚΑΙ σταθερά, ενώ ο Βινιάλες ήταν πίσω του και ελαφρά δεξιά του, με στόχο να επιχειρήσει το αδύνατον, δηλαδή να επιταχύνει και να περάσει στην κατηφόρα, φρενάροντας δυνατά για να μπει πρώτος στην κλειστή δεξιά (10) που ακολουθούσε. Το αποτέλεσμα ήταν να γλυστρήσει ο πίσω τροχός και να πέσει κουτρουβαλώντας και φτάνοντας με τούμπες μέχρι την επόμενη στροφή. Και ο Μαρκέθ πήρε την 11η φετινή του νίκη (σε 17 αγώνες), έχοντας φτάσει τους 375 βαθμούς στο Πρωτάθλημα έναντι «μόλις» 240 του δεύτερου Ντοβιτσιόζο (που τερμάτισε στην, ανεπαρκή και “λίγη” για διεκδικητή τίτλου, 7η θέση), και έχοντας «κλείσει» την διαφορά της Repsol Honda απο την Ducati Corse για το Πρωτάθλημα Oμάδων στον ΕΝΑ βαθμό.
Αυτά τα νούμερα, δείχνουν την διαφορά του Μαρκ Μαρκέθ απο τον ανταγωνισμό. Μπορεί όλοι να μιλούν για όλους, μπορεί το «διεθνές στοίχημα» να χρειάζεται περισσότερα απο ένα φαβορί για να λειτουργήσει και οι θεατές-φίλαθλοι περισσότερους απο έναν ήρωες για να ταυτιστούν, μπορεί απο «ευγένεια» να μην λέγονται δημόσια διάφορα πράγματα σχετικά με την ανανέωση του έμψυχου δυναμικού (κάτι που είναι στο μυαλό και στο πρόγραμμα όλων), αλλά όταν παίρνεις τον όγδοο τίτλο σου τέσσερις αγώνες πριν το τέλος και έχεις φτιάξει διαφορά… 135 βαθμών απο τον δεύτερο, σοβαρά τώρα, μπορεί να γίνει συζήτηση για το ποιός είναι ο κορυφαίος;
Bέβαια, ο αγώνας δεν τελείωσε με την μάχη των δύο πρώτων. Γιατί έπαινοι αξίζουν στον 34άχρονο Καλ Κράτσλοου που ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου την ίδια μέρα και στην ίδια πίστα που ακριβώς ένα χρόνο πριν εγχειριζόταν μετά το σοαβαρό του ατύχημα στους αστραγάλους. Και σίγουρα αυγχαρητήρια στον Μίλλερ, που δέχτηκε το ανέλπιστο “δώρο” της τρίτης θέσης μπροστά στο ενθουσιασμένο κοινό του, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν αθλητή απο το να ανεβαίνει στο βάθρο στον αγώνα της πατρίδας του (το ότι το γιόρτασε πίνοντας σαμπάνια απο την ιδρωμένη δερμάτινη μπότα του, είναι δικό του πρόβλημα!!!).
Πίσω από το βάθρο, οι δύο rookies Μπανιάϊα και Μιρ έκαναν τον καλύτερο φετινό τους αγώνα, σε μια πρώτη χρονιά όπου είναι αλήθεια ότι δεν επαλήθευσαν τις προσδοκίες. Μακάρι αυτή η εμφάνιση να τους τονώσει την αυτοπεποίθηση για τετοιες εμφανίσεις στους δύο τελευταίους αγώνες. Και φυσικά η “απόδοση της ημέρας” για τους αναβάτες που δεν ανάβηκαν στο βάθρο, ανήκει στον Αντρέα Ιαννόνε που έγραψε Ιστορία για την Aprilia με το να κάνει μερικούς γύρους στην κορυφή σε αγώνα MotoGP, ενώ με την έκτη θέση του (και την 10η του Α. Εσπαργκαρό) έδωσε στην Aprilia το καλύτερο αποτέλεσμά της σαν Ομάδα.
Η ΠΤΩΣΗ
Ίσως η πιο «δραματική» στιγμή του αγώνα, ήταν η πτώση του Βινιάλες αλλά όχι για τους (ανόητους και ρηχούς) λόγους που ακούμε και διαβάζουμε στον Τύπο. Δηλαδή, ότι δήθεν «ήταν προτιμότερο να πέσει απο το να έρθει δεύτερος» και άλλες ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΕΣ για λαϊκή κατανάλωση, γιατί ΚΑΝΕΙΣ δεν θέλει ούτε και «προτιμά» να πέφτει ηρωϊκά, ξέροντας ότι υπάρχει περίπτωση να μην ξανασηκωθεί. Προς Θεού, δεν πάμε στον πόλεμο, αγώνες μοτοσυκλέτας βλέπουμε!
Γιατί, ο Βινιάλες δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει τον Μαρκέθ. Καμμία απολύτως. Και ο ίδιος ο Μαρκέθ, ξέροντας ότι τελικά πρέπει να «καλύπτει» και να μην φανερώνει την «θεία» και απόλυτη οδηγική υπεροχή του, ήταν (και πάλι) πολύ προσεκτικός και ευγενικός στις δηλώσεις του, τονίζοντας την αξία του αντιπάλου του, λέγοντας ότι ο Βινιάλες ήταν ο πιο γρήγορος αλλά λόγω μεγαλύτερης τελικής της Ηοnda κατάφερε να τον κερδίσει, «φιλοσοφώντας» το θέμα και μειώνοντας ενσυνείδητα τον εαυτό του με κουβέντες όπως «κάποιες φορές δεν κερδίζει ο ταχύτερος, και σήμερα ήταν μία απο αυτές τις φορές», αλλά τελικά λέγοντας ότι «και να περνούσε στην 10 ο Βινιάλες, είχα σχέδιο για μια ακόμα ευκαιρία που θα με έκανε να κερδίσω τον αγώνα»!
Συμπέρασμα: Η ηρωϊκή πτώση του Βινιάλες ήταν, ταυτόχρονα, και μια μάταια πτώση. Γιατί απέδειξε ότι όποιος προσπαθήσει να κερδίσει τον Μαρκέθ χάνει, και αν επιμείνει πέφτει! Και αυτή δεν είναι μια «άποψη συμπαθούντων», αλλά ένα ΑΣΦΑΛΕΣ συμπέρασμα εκ των αποτελεσμάτων.
Τελεία εδώ, και η συνέχεια την επόμενη εβδομάδα στην Σεπάνγκ της Μαλαισίας, την «πατρίδα» της ομάδας του Κουαρταραρό, την έναρξη ενός νέου γύρου αμφισβήτησης της κυριαρχίας Μαρκέθ, αλλά και της προσπάθειας του Μαρκέθ να συνεχίσει να κερδίζει αδιαφορωντας ΕΝΤΕΛΩΣ για το ποιός είναι ο αντίπαλός του την κάθε φορά. Θα είμαστε εδώ, να τα καταγράψουμε όλα! Δ.Π.
ΟΛΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ: https://www.youtube.com/watch?v=ZvOmz5Qod0s
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ «ΔΡΑΜΑ ΛΟΡΕΝΘΟ»
Είναι σκληρό το να βλέπεις τον απόλυτο ρέκορντμαν του Phillip Island να γυρίζει στην απολύτως τελευταία θέση και να τερματίζει ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ (+1’.06’’!!!) πίσω απο τον νικητή, που έχει ακριβώς ίδια μοτοσυκλέτα! Ενας πραγματικός εφιάλτης για τον κολοσσό που λέγεται Honda, του εργοστασίου που πηγαίνει με ΕΝΑΝ αναβάτη για την κατάκτηση της Triple Crown (τίτλους οδηγών, κατασκευαστών και ομάδων) και βλέπει μόνιμα την μία μοτοσυκλέτα της στην πρώτη, και την άλλη στην τελευταία θέση! Και είναι κρίμα για έναν τόσο μεγάλο αθλητή και 5 φορές παγκόσμιο πρωταθλητή, το να δίνει το δικαίωμα στον κάθε έναν, θεατή, αντίπαλο ή δημοσιογράφο, να τον σχολιάζει ειρωνικά. Εκανε διάφορες δηλώσεις, για λάστιχα, έλλειψη εμπιστοσύνης, “κρύα” πίστα κτλ., έφτασε να πει ότι “ο Συαρίν και ο Αμπραχαμ ήταν πολύ πιο γρήγοροι απο μένα” (!), αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμμία λογική, πολύ απλά γιατί αν δεν μπορείς ή αν φοβάσαι να ανοίξεις το γκάζι, δεν συμμετέχεις ή εγκαταλείπεις και μπαίνεις στα πιτς. Η μοναδική εξήγηση του γιατί επιτρέπει στον εαυτό του αυτό το «μαρτύριο» και τον αυτοεξευτελισμό, πρέπει να βρίσκεται στους όρους του συμβολαίου του με την Honda. Θέλει να είναι συνεπής π.χ. σε έναν όρο που μπορεί να λέει ότι πρέπει να ολοκληρώνει τους αγώνες (εκτός των περιπτώσεων πτώσης ή μηχανικής βλάβης), και με την τόσο κακή απόδοσή του, που δεν εξηγείται μόνο από τον φόβο της πτώσης στις γρήγορες στροφές (μια και η πίστα δεν ήταν στην χειρότερη, αλλά στην καλύτερη κατάστασή της) πιθανόν να πιέζει την εταιρεία να τον «αποδεσμεύσει» πρόωρα, πληρώνοντάς του ένα Χ ποσό για το μονομερές σπάσιμο του συμβολαίου του για το 2020. Η πάλι μπορεί να βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις, και εκείνος να θέλει να πληρωθεί κανονικά για το 2020 (πάνω απο 4.000.000 Ευρώ), και η Hοnda να προτείνει λιγότερα, ανάλογα με το αν θα του επιτραπεί ή όχι να πάει σε ανταγωνιστική ομάδα-εργοστάσιο, όχι πλέον για «να μην μεταφερθούν θέματα τεχνολογίας» αλλά καθαρά για οικονομικούς λόγους (πλήρης αποδέσμευση ή με όρους). Πολύ κρίμα πάντως. Πολύ κρίμα, γιατί αυτή η απόδοση/συμπεριφορά/διαπραγμάτευση (ό,τι κι αν είναι) «ρίχνει» το επίπεδο του MotoGP.
AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 25 93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 176.9 40’43.729
2 20 35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 176.0 +11.413
3 16 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 175.8 +14.499
4 13 63 Francesco BAGNAIA ITA Pramac Racing Ducati 175.8 +14.554
5 11 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 175.8 +14.817
6 10 29 Andrea IANNONE ITA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 175.8 +15.280
7 9 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Ducati Team Ducati 175.8 +15.294
8 8 46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 175.7 +15.841
9 7 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 175.7 +16.032
10 6 41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresin Aprilia 175.7 +16.590
11 5 21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 175.1 +24.145
12 4 44 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory Racing KTM 175.0 +26.654
13 3 5 Johann ZARCO FRA LCR Honda IDEMITSU Honda 175.0 +26.758
14 2 17 Karel ABRAHAM CZE Reale Avintia Racing Ducati 173.7 +44.912
15 1 55 Hafizh SYAHRIN MAL Red Bull KTM Tech 3 KTM 173.7 +44.968
16 99 Jorge LORENZO SPA Repsol Honda Team Honda 172.2 +1’06.045
*ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΑΝ
12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 177.0 1 Lap
82 Mika KALLIO FIN Red Bull KTM Factory Racing KTM 173.2 3 Laps
53 Tito RABAT SPA Reale Avintia Racing Ducati 165.9 24 Laps
**ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΑΝ ΠΡΙΝ ΚΛΕΙΣΕΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΓΥΡΟΣ
20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 0 Lap
9 Danilo PETRUCCI ITA Ducati Team Ducati 0 Lap
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Q2 – POLE POSITION
1 12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 339.6 1’28.492
2 20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 337.5 1’29.043 0.551 / 0.551
3 93 Marc MARQUEZ SPA Repsol Honda Team Honda 340.7 1’29.216 0.724 / 0.173
4 46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 338.6 1’29.243 0.751 / 0.027
5 9 Danilo PETRUCCI ITA Ducati Team Ducati 342.9 1’29.339 0.847 / 0.096
6 35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 346.1 1’29.535 1.043 / 0.196
7 41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 341.8 1’29.558 1.066 / 0.023
8 29 Andrea IANNONE ITA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 344.0 1’29.581 1.089 / 0.023
9 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 346.1 1’29.615 1.123 / 0.034
10 4 Andrea DOVIZIOSO ITA Ducati Team Ducati 345.0 1’29.667 1.175 / 0.052
11 21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 336.5 1’29.716 1.224 / 0.049
12 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 342.9 1’29.947 1.455 / 0.231
AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Q1 (ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΙ ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΤΟ Q2)
20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 337.5 1’28.949
2 29 Andrea IANNONE ITA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 339.6 1’29.555 0.606 / 0.606
3 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 339.6 1’29.712 0.763 / 0.157
4 5 Johann ZARCO FRA LCR Honda IDEMITSU Honda 340.7 1’30.008 1.059 / 0.296
5 63 Francesco BAGNAIA ITA Pramac Racing Ducati 341.8 1’30.075 1.126 / 0.067
6 17 Karel ABRAHAM CZE Reale Avintia Racing Ducati 346.1 1’30.165 1.216 / 0.090
7 44 Pol ESPARGARO SPA Red Bull KTM Factory Racing KTM 341.8 1’30.180 1.231 / 0.015
8 82 Mika KALLIO FIN Red Bull KTM Factory Racing KTM 335.4 1’30.495 1.546 / 0.315
9 99 Jorge LORENZO SPA Repsol Honda Team Honda 338.6 1’31.179 2.230 / 0.684
10 55 Hafizh SYAHRIN MAL Red Bull KTM Tech 3 KTM 330.3 1’31.285 2.336 / 0.106
11 53 Tito RABAT SPA Reale Avintia Racing Ducati 334.4 1’31.941 2.992 / 0.656