Περί σχεδίασης σύγχρονων μοτοσυκλετών συνέχεια, και τι λαμπρότερο παράδειγμα απο τη “νέα” MV AGUSTA Brutale 800, που έχει “σπρώξει” την εμφάνισή της στα άκρα (του γκρεμού;), ιδίως με τη νέα προσθήκη στη γκάμα των τρικύλινδρων Dragster RR LH 44 (όπου το LH σημαίνει Louis Hamilton και το 44 αναφέρεται στις 244 μονάδες που θα κατασκευαστούν -ας όψεται η AMG Mercedes που θέλει να διαθέτει και ξεχωριστές μοτοσυκλέτες στα showroom δίπλα στα ακριβά της Σπορ αυτοκίνητα, όπως η Audi έχει τις Ducati και η BMW τις…BMW). H Brutale για το 2016 έχει εμφάνιση και στυλ, περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο. Είναι ένα μηχάνημα που η πρώτη επιθυμία και τάση αυτού που το αντικρύζει είναι να το αγοράσει για να το βάλει στο σπίτι του σαν καλλιτέχνημα, σαν γλυπτό. Και αυτό σαφώς αδικεί την μοτοσυκλέτα, που είναι εξαιρετική σε κάθε επίπεδο, ακόμα κι αν αναγκάστηκε “να χάσει” 9 ίππους και να κατέβει απο τους 125 στους 116 χάρις στα νέα όρια ρύπων. Η ισχύς αυτή έρχεται στις 11.500 σ.α.λ., ενώ υπάρχει κέρδος σε ροπή αλλά και μερικά παραπάνω κιλά. Φυσικά τα νούμερα δεν λένε όλη την ιστορία, ούτε και εντυπωσιάζουν. Τόσα άλογα είχε π.χ. η στάνταρντ αγωνιστική μου TZ 500 τo 1982, και περίπου τόσα η νορμάλ FZR 750 R του 1987 (με χαμηλότερο βάρος), για να θυμηθώ μόνο δύο απο τα δικά μου “παλιά “. Αλλά η Brutale 800 έχει τεχνολογία που φαίνεται στο δούλεμα και στη χρήση: Εχει στρόφαλο που γυρίζει “ανάποδα”, είναι η μοναδική με ηλεκτρονικό “shifter” (σε ανέβασμα και κατέβασμα) και διαθέτει ένα εξαιρετικό traction control με 8 θέσεις. Εντυπωσιακά όλα αυτά, αλλά τα “πνίγει”, τα “εξοντώνει”, τα κάνει να περνούν σε δεύτερη μοίρα, η εμφάνιση. Δηλαδή, ο ακραίος (εντυπωσιακός και με design που δεν συζητείται) σχεδιασμός, λειτουργεί “εναντίον” της τεχνολογίας, που φυσικά υπάρχει άφθονη σε κάθε σημείο της μοτοσυκλέτας, απο το (βελτιωμένο) “πλαίσιο” μέχρι τον πίνακα οργάνων (αν και θα πρέπει να σταματήσουμε να τον λέμε έτσι, τώρα που είναι μια οθόνη tablet). Και εννοώ με αυτό, ότι όσοι θα την αγοράσουν δεν θα το κάνουν λόγω τεχνολογίας αλλά λόγω εμφάνισης (με το καλό κράτημα και την οδηγική απόλαυση να αποτελούν το αναμενόμενο…bonus!). Αλλη μια επίδειξη της σχεδιαστικής ανωτερότητας των Ιταλών, τους οποίους δεν μπορεί να μιμηθεί, ούτε και να αντιγράψει κανείς, ακόμα και οι αναίσχυντοι και παντελώς ανεξέλεγκτοι Κινέζοι. Γιατί; Γιατί κι αν ακόμα αποφάσιζαν να “ξεπατικώσουν” την Brutale, οπωσδήποτε θα έκαναν κάποιο λάθος στις αναλογίες, στις γωνίες, σε μια-δυό καμπύλες,στους χρωματισμούς, και το αποτέλεσμα θα ήταν για γέλια (όπως τόσο συχνά συμβαίνει με τα Κινέζικα αντίγραφα -και παλαιότερα με τα Ιαπωνικά “ψευδοτσόπερ” που μιμούνταν τα Αμερικάνικα cruisers, τα θυμάστε;). Αλλά το ερώτημα παραμένει: Η Brutale απευθύνεται σε μοτοσυκλετιστές, ή σε “νεο-αναβάτες” -καταναλωτές οποιουδήποτε ακριβού και ξεχωριστού αυτοκινήτου και μοτοσυκλετας; Σήμερα οι κοινωνίες (Δύσης KAI Ανατολής) στο καπιταλιστικό τους φόρτε, παράγουν το ίδιο γρήγορα περισσότερους πλούσιους και περισσότερους “χμμμ, έτσι κι έτσι” (για να μην τους πούμε φτωχούς), άρα οι αναλογίες διατηρούνται αλλά αυξάνονται οι αριθμοί. Ετσι, το πελατολόγιο μοτοσυκλετών σαν την Brutale είναι μεγαλύτερο απ’ ότι θα νόμιζε κανείς, παρ’ ότι απομακρύνεται (λόγω κόστους αλλά και concept) απο τον κλασικό αγοραστή μοτοσυκλέτας. Τι μας μένει; Ενα ξεχωριστό look και τρείς μπούκες-έργα τέχνης! {AG}mexri ta akra{/AG} |