Όταν σε ένα αγώνα του MotoGP ένας αναβάτης έχει μια ασυνήθιστη, συντριπτική υπεροχή έναντι όλων των άλλων,
Όταν ουσιαστικά παρακολουθούμε ΔΥΟ αγώνες, όπου στον έναν τρέχει ο πρώτος με μοναδικό αντίπαλο τον εαυτό του, και στον αλλον οι άλλοι 21 που αγωνίζονται για την δεύτερη (και «δική τους πρώτη») θέση και πίσω,
Όταν οι διάφοροι εκφωνητές της τηλεόρασης στις περιγραφές τους, μη έχοντας τι να περιγράψουν αναγκάζονται να πλέκουν το εγκώμιο του…δεύτερου, επειδή κατάφερε να περάσει τον τέταρτο και τον τρίτο και δεν τερμάτισε πέμπτος (!),
Τότε όλοι καλό θα είναι να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους για το Σπορ και να μεταβληθούν σε ευγενικούς, σωστούς και μεγαλόψυχους φιλάθλους, που ανεξάρτητα απο τις προσωπικές τους συμπάθειες, αντιπάθειες και αδυναμίες, αναγνωρίζουν τις αξίες, τις θαυμάζουν, τις συγχαίρουν και ελπίζουν σύντομα να επανέλθει ο συναγωνισμός εκεί που αρμόζει στο επίπεδο του MotoGP με την εμφάνιση ενός, ή περισσότερων, νέων και δυνατών διεκδικητών.
Οσο για τους δημοσιογράφους (και αναφερόμαστε στο εξωτερικό, γιατί στη χώρα μας η τάξη μας είναι αδύναμη, ανέμπνευστη, τυποποιημένη και βασισμένη στο copy paste της Dorna και του Crash.net, για να μιλήσουμε μόνο για τα Αγγλόφωνα μέσα), καλά θα κάνουν να αφήσουν παράμερα την ίντριγκα και την κατά λέξη μεταφορά κάθε αναμασημένης δικαιολογίας των οδηγών, και να σταματήσουν το «πουσάρισμα» των νέων αναβατών, γιατί μπορεί να «τους κάψουν»! Το είδαμε να γίνεται με τον Ζαρκό, το βλέπουμε με τον Ρινς (που έχει πιστέψει ότι είναι ο επόμενος παγκόσμιος πρωταθλητής), ας μην το δούμε και με τον Κουαρταραρό, που ευτυχώς ειναι πολύ νεαρός ακόμα και δεν δείχνει να επηρεάζεται.
Γιατί όταν σε ένα Σπορ που υποτίθεται ότι οι διαφορές πρέπει να είναι στα δέκατα και οι αγώνες να κρίνονται στη σημαία, υπάρχει κάποιος τόσο πιο δυνατός ώστε το ενδιαφέρον του πρωταθλήματος τείνει να εξατμιστεί, οι δημοσιογράφοι που είναι στα πράγματα και έχουν κάποια ισχύ (πάντα διεθνώς) ΟΦΕΙΛΟΥΝ να αρθρογραφούν και να πιέζουν προς την κατεύθυνση της ανανέωσης, γιατί σύντομα δεν θα έχουν τι να περιγράψουν!
Γιατί ενώ κάλυψαν με ενθουσιασμό την πορεία του Ρόσσι με την Μ1 από την Ταβούλια στο Μιζάνο, πέρασε μάλλον απαρατήρητη η δήλωσή του οτι «ο Μαρκέθ θα συνεχίσει να εξελίσσεται και να βελτιώνεται». Και μολονότι τα επόμενα χρόνια ο ίδιος κατά πάσα πιθανότητα δεν θα βρίσκεται σαν οδηγός στις πίστες, το μέλλον του MotoGP εξαρτάται ΚΑΙ απο εκείνον, με την έννοια ότι πρέπει και οφείλει να προετοιμάσει την επόμενη μέρα. Η παρουσία του είναι πολύτιμη για όλους, και σίγουρα η δημοσιότητα που δίνει στο Σπορ ο Νο 46 είναι ανεκτίμητη, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αποτελεί και έναν πανίσχυρο παράγοντα του αθλήματος, με λόγο που ακούγεται σε όλα τα επίπεδα της διοργάνωσης. Κακώς υπάρχουν διάφοροι που προτείνουν να αποσυρθεί και να δώσει τη θέση του σε κάποιον νεώτερο. Δεν ξέρουν τι λένε! Αλλίμονο αν το πρόβλημα του MotoGP ήταν το να αδειάσει μια θέση στην ομάδα της Yamaha! Ο Ρόσσι, αντίθετα, με την προσωπικότητα και την παρουσία του δίνει ενδιαφέρον σε ένα σπορ που «το έχει χάσει» επειδή μονοπωλείται απο το εξαιρετικό (μοναδικό στις μέρες μας) ταλέντο του Μαρκ Μαρκέθ. Eίναι κεφάλαιο απαραίτητο για τον χώρο, και ουσιαστικά «μας κάνει χάρη» που αγωνίζεται ακόμα και μπορούμε να τον βλέπουμε, γιατί σίγουρα δεν είναι ευτυχής στο να παίζει δεύτερο ρόλο, και να ψάχνει το βιβλιαράκι με τις δικαιολογίες μετά απο κάθε μέτριο τερματισμό.
Αρα, η απάντηση βρίσκεται στην «λιγότερη πολιτική», και στο να δοθούν ευκαιρίες σε άγνωστα αλλά πραγματικά μεγάλα ταλέντα, που δεν προέρχονται απαραίτητα απο την Moto2, που δεν έχουν απαραίτητα μεγάλους υποστηρικτές να «αγοράζουν» τις θέσεις, που δεν υπογράφουν διετή αλλά μονοετή συμβόλαια (τα διετή συχνά «καταδικάζουν» τις ομάδες, ενώ και οι αναβάτες «επαναπαύονται», όπως ας πούμε συνέβη με τον Πετρούτσι που «κρέμασε» αμέσως μετά την υπογραφή του συμβολαίου του με την Ducati για το 2020).
Στο ποδόσφαιρο, που είναι ένα εντελώς διαφορετικό αλλά απείρως μεγαλύτερο (σε κάθε του διάσταση) άθλημα, τα πράγματα πάντα λέγονται με το όνομά τους και οι αποκεφαλισμοί προπονητών και ποδοσφαιριστών είναι άμεσοι και με συνοπτικές διαδικασίες, πολλές φορές «άδικοι» γιατί δεν δίνονται δεύτερες ευκαιρίες, και σίγουρα «σκληροί», όπως σκληρή είναι και η κριτική του Τύπου. Στο MotoGP όμως, εδώ και χρόνια υπάρχει ο Άμπραχαμ, ο Συαρίν, ακόμα και ο Ραμπάτ (που δεν έχει αποδείξει ότι καλώς ανανέωσε το συμβόλαιό του, ή ότι το συμβόλαιό του δεν ανανεώθηκε βάσει απόδοσης και αποτελεσμάτων αλλά για άλλους λόγους). Για τους παραπάνω, ακούμε συνήθως ότι «είναι καλά παιδιά και καλοί χαρακτήρες». Έτσι θα βρεθεί ο «νέος Μαρκέθ»; Ή με την (ειλικρινή) συμπάθεια στον Χόρχε Λορένθο, που βασανίζει τον εαυτό του και την μοτοσυκλέτα του (η μία Honda Repsol στην κορυφή και η άλλη στο τέλος), έχοντας κάθε διάθεση να συνεχίσει να προσπαθεί και το 2020; Παρά την τεράστια Ιστορία του, δεν “κρατάει” μια θέση που ίσως κάποιος άλλος θα μπορούσε να αξιοποιήσει; Για να δούμε τελικά αν όντως η Honda είναι τόσο δύσκολη όσο ισχυρίζεται και αυτός αλλά και ο Κράτσλοου
Πέρα απο αυτές τις γενικές διαπιστώσεις, δεν υπάρχουν πολλά να πει κανείς για τον σημερινό αγώνα, όπου ο Μαρκέθ έκανε διαφορά απο τις ΠΡΩΤΕΣ στροφές (!), είχε τον ταχύτερο γύρο μόλις στον δεύτερο, και απομακρύνθηκε σταθερά μέχρι τα 5’’,9 απο τον δεύτερο (που εκείνη την στιγμή ήταν ο Βινιάλες), ελέγχοντας τον εαυτό του στους τελευταίους γύρους προς την όγδοη νίκη του της χρονιάς. Στην εκκίνηση έφυγε δυνατά ο Μίλλερ, ο οποίος είχε δηλώσει ότι «θα προσπαθήσει να πιέσει τον Μαρκέθ, γιατί τον είχε ακολουθήσει στις δοκιμές και είδε ότι σε κάποιες στροφές ο ίδιος ήταν πιο γρήγορος». Καλά… Χιούμορ μάλλον έκανε ο Αυστραλός, που στον αγώνα φυσικά ούτε που πρόλαβε να δει τον Μαρκέθ. Αλλά κράτησε αρκετά την δεύτερη θέση γιατί ο Βινιάλες άργησε να περάσει τον Κουαρταραρό, ο οποίος δεν κατάφερε να ακολουθήσει. Τα είπαμε, και τα γράψαμε, ότι οι χρόνοι στις δοκιμές και οι καλές εμφανίσεις υποδηλώνουν ταλέντο ξεχωριστό, αλλά υπάρχουν πολλοί ακόμα γρήγοροι και έμπειροι οδηγοί, που δεν γίνεται να «σβήσουν» μέσα σε έξη μήνες από έναν rookie με μηδενική εμπειρία και δορυφορική μοτοσυκλέτα.
Βέβαια, η Yamaha εκανε λανθασμενη επιλογή πίσω ελαστικών που δεν βοήθησε τους οδηγους της (όπως και η Suzuki): Ενώ όλοι, δηλαδή οι Honda και τα Ducati, είχαν μεσαία γόμμα εμπρός και μαλακή πίσω, τα Yamaha προτίμησαν σκληρή γόμμα πίσω, με την ελπίδα ότι στο τέλος του αγώνα θα τους είχε μείνει περισσότερο λάστιχο και θα μπορούσαν να κάνουν αποτελεσματική τελική επίθεση. Δεν συνέβη όμως αυτό αλλά το αντίθετο, με αποτέλεσμα να γλυστρούν και να έχουν αστάθεια, που φάνηκε στους τελευταίους γύρους όταν ο Βινιάλες δεν μπόρεσε να αντισταθεί ούτε στον Ντοβιτσιόζο αλλά ούτε και στον Μίλλερ, που συμπλήρωσε το βάθρο. Όσο για τον Ρόσσι, γύριζε χωρίς να θέλει να ρισκάρει στην έκτη θέση πίσω απο τον εντυπωσιακό Α. Εσπαργκαρό με την Aprilia, χάνοντας σταδιακά θέσεις από τον Ντοβιτσιόζο και τον Κράτσλοου για να τερματίσει όγδοος, 23 δευτερόλεπτα μακριά απο τον νικητή. Τώρα, όσο για τις δηλώσεις του μετά τον αγώνα σχετικά με την «μυστηριώδη αιτία» για την οποία ο ίδιος γλυστράει περισσότερο απο τους άλλους, δεν έχουμε σχόλιο. Ας την βρεί η ομάδα.
Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει ίσως να σχολιάσουμε και το περίφημο θέμα της τελικής ταχύτητας των μοτοσυκλετών, και ιδίως των Yamaha που έχουν (και ενισχύουν) την φήμη ότι επειδή είναι οι πιο αργές σε τελική όλων των άλλων, γι’ αυτό “χάνουν” τους αγώνες. Κάποιοι μάλιστα, στα πλαίσια της προσπάθειας πρώϊμου “ανεβάσματος” του Κουαρταραρό στο επίπεδο του Μαρκέθ, δεν δίστασαν να πουν ότι η διαφορά ταχύτητάς του από την Hοnda στους τελευταίους γύρους του Q2 του Σαββάτου, ισοδυναμούσε με τα τρία δέκατα διαφοράς στον χρόνο τους! Δηλαδή, εννοούν ότι αν ο Κουαρταραρό είχε άλλα 5, ή 8 χ.α.ω. τελικής, θα έπαιρνε την pole position. Mαλιστα… Ας δούμε τώρα τις τελικές των μοτοσυκλετών στον αγώνα. Όπου η Honda του Μαρκέθ, αν κρίνουμε απο την διαφορά που έκανε σε όλους απο την πρώτη στροφή, θα πρέπει να ήταν η απολύτως ταχύτερη, έτσι δεν είναι; Κι όμως, ήταν Η πιο αργή σε τελική ταχύτητα απο όλα τα Honda, απο όλα τα Ducati, απο όλα τα Yamaha (πλήν του Κουαρταραρό, που πήγαιναν περίπου το ίδιο), από τα Suzuki, απο τα ΚΤΜ και απο τις Aprilia! Ιδού: Μαρκέθ 333,4, Ντοβιτσιόζο 346, Μίλλερ 341, Βινιάλες 338, Κουαρταραρό 332, Κράτσλοου 341, Εσπαργκαρό 337, Ρόσσι 336, Ρινς 341, Νακαγκάμι 337, και Λορένθο, αν και στο τέλος, 340,7!
Τι σημαίνει αυτό; Οτι η τελική ταχύτητα από μόνη της δεν μπορεί να βοηθήσει τους απόλυτους χρόνους, ούτε να δώσει τη νίκη. Ο Μαρκέθ είχε την χαμηλότερη τελική αλλά ήταν σταθερά πιο γρήγορος σε όλες τις στροφές. Απλά πράγματα. Και αν ο Βινιάλες είχε soft λάστιχο, πιθανόν να μην τον είχε φτάσει ο Ντοβιτσιόζο, ούτε ο Μίλλερ. Στη μάχη επάνω όμως, αν σε ακολουθεί κάποιος που έχει 10 ή και 13 χ.α.ω. υψηλότερη τελική, τότε ναι, του είναι πιο εύκολο να σε περάσει χωρίς καθόλου να ζοριστεί στην ευθεία, και να κάνει το ίδιο σε κάθε γύρο και σε κάθε ευθεία, κάμπτοντας την αντίστασή σου. Αν μη τι άλλο λοιπόν, η εκθαμβωτική διαφορά και η νίκη του Μαρκέθ που έκανε τους άλλους να μοιάζουν με Moto2 παρά την χαμηλότερη τελική του, απέδειξε ότι η τελική ταχύτητα είναι μεν εργαλείο χρήσιμο και απαραίτητο, αλλά όχι και φάρμακο δια πάσα νόσο. (https://resources.motogp.com/files/results/2019/ARA/MotoGP/RAC/AverageSpeed.pdf?v1_edce345b)
Μπορεί ο αγώνας για την πρώτη θέση να «έληξε» λίγες στροφές μετά την εκκίνηση, αλλά ένας γρήγορος πλην όμως ανυπόμονος οδηγός, ο Αλεξ Ρινς, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για κάποιες αλλαγές στην τελική καταταξη: Πρώτη του μέριμνα, να σπρώξει εκτός γραμμής τον ομόσταυλο Μιρ. Με την δεύτερη προσπάθεια όμως, όπως πάλευε στον πρώτο γύρο να ανέβει θέσεις, εμβόλισε άσχημα τον ανυποψίαστο Μορμπιντέλλι χάνοντας τα φρένα, κυριολεκτικα τσακίζοντάς τον, ενώ ο ίδιος βγήκε εκτός πίστας αλλά δεν έπεσε και συνέχισε την τρελλή του κούρσα με το μισό φαίρινγκ σπασμένο. Με τους δυό τους άμεσα εκτός διαδρομής, ο Ντοβιτσιόζο που εκκινούσε δέκατος, βρεθηκε χωρίς μάχη έβδομος, με τον Ροσσι μπροστά του και τον Κράτσλοου πίσω του. Και οι δύο πέρασαν την Yamaha Monster, ενώ ο Ντοβιτσιόζο, ανακουφισμένος που όπως είχε εξελιχθεί ο αγωνας δεν ήταν υποχρεωμενος να κυνηγήσει τον Μαρκεθ, εκμεταλλεύτηκε την δύναμη της Ducati οδηγώντας θαυμάσια με την μέθοδο «γκάζι φρένο- φρένο γκάζι» που έχει εξελίξει, και πέρασε τον Εσπαργκαρό, τον Μίλλερ και προς το τέλος τον Βινιάλες, ανεβαίνοντας στην δεύτερη θέση του βάθρου.
Κάποιοι είπαν, ότι επειδή ανέβηκε απο την δέκατη θέση στην δεύτερη, ήταν ο οδηγός της ημέρας! Κι αυτό, επειδή πέρασε τον δορυφορικό Μίλλερ και (προς το τέλος) τον Βινιάλες που γλυστρούσε εμφανώς, με την Ducati των 346 χ.α.ω τελικής, χωρίς να δει ούτε απο μακριά τον νικητή, και χάνοντας άλλους πέντε πόντους στην βαθμολογία! Τότε ο Μαρκέθ τι ήταν; “Οδηγός της ημέρας” του… Πλανήτη Αρη; Ας προσέχουμε λίγο τι λέμε και τι γράφουμε, δεν κάνει κακό. Ο άνθρωπος, που το παλεύει φιλότιμα εδώ και τρία χρόνια απέναντι σε έναν οδηγικά ανώτερο αντίπαλο, λέει ότι προσπαθεί πλέον να μην χάσει την δεύτερη θέση στη βαθμολογία από τον Ρινς, και κατά την δική μας άποψη η καλή του απόδοση στην Ισπανία οφείλεται εν μέρει στο ότι δεν είχε ψυχολογικό «φρένο» από τη στιγμή που αποδέχτηκε ότι ο Μαρκέθ δεν πιάνεται, ούτε στην Αραγκον ούτε στη βαθμολογία (για φέτος μιλάμε πάντα). Αρα, έκανε αυτό που μπορούσε, το να είναι ο καλύτερος των υπολοίπων. Μπράβο του, αλλά μέχρι εκεί.
Οσο για τον Ρινς, τιμωρήθηκε από τους αγωνοδίκες με τον “μακρύ γύρο” για “ανεύθυνη οδήγηση”, έδωσε μάχες, ανέβηκε θέσεις αλλά έκανε πολλά λάθη έχοντας και μια έξοδο, τερματίζοντας τελικά ένατος πίσω απο τον Ρόσσι. Μεγάλη στιγμή του σπορ, όταν πήγε στο box της Petronas μαζί με τον Νταβίντ Μπρίβιο για να ζητήσει συγνώμη απο τον Μορμπιντέλλι. Ο «cool» Φράνκο όχι μόνο τον συγχώρησε αλλά έφτασε να τον…παρηγορεί, γιατί όντως ο Ρινς ήταν πολύ στενοχωρημένος, και αυτά τα πράγματα φαίνονται γιατί οι πιτσιρικάδες δεν «το παίζουν» και δεν κρύβουν τις αντιδράσεις τους. Μπράβο παλληκάρια μας, αλλά λίγη προσοχή δεν βλάπτει την επόμενη φορά.
Με τον αγώνα όπως είπαμε «ληγμένο» από την πρώτη στροφή, τον Κουαρταραρό σωστό και προσεκτικό αλλά σταθερά εκτός βάθρου, τον Βινιάλες πολύ καλό (με 338 χ.α.ω τελικής στην αρχή και μόλις 328 χ.α.ω. στους τελευταίους γύρους γιατί γλυστρούσε και δεν μπορούσε να βγει γρήγορα στην ευθεία) και βασικό ενδιαφέρον σαν θέαμα την άνοδο του Ντοβιτσιόζο, οι κάμερες επιτέλους στράφηκαν στις πίσω και ενδιάμεσες θέσεις, όπου παρακολουθήσαμε την τρομερή προσπάθεια του Ιαννόνε να επιβληθεί του Ολιβέϊρα και του Πετρούτσι, τερματίζοντας 11ος. Βέβαια ο Α. Εσπαργκαρό ήταν έβδομος στον τερματισμό πίσω απο τον Κράτσλοου και εμπρός απο τον Ρόσσι, αλλά η άνοδος της Αprilia είναι ιδιαίτερα θετική, έχοντας μάλιστα και τον Σμιθ σαν wild card να τερματίζει μπροστά απο τον Λορένθο (ο οποίος είχε στόχο τα 30’’ απο την κορυφή, και τελικά τερμάτισε -46’’). Δεν μπορεί όμως να πει κανείς το ίδιο για την ΚΤΜ, λόγω της ατυχίας του Π. Εσπαργκαρό, με τον Μίκα Κάλιο στον πρώτο του αγώνα μετά απο 13 μήνες να τερματίζει 17ος. Προσοχή: Μετά το διαζύγιο με τον Ζαρκό και την εμφανή ανεπάρκεια των αναβατών της Tech3 να φέρουν καλά αποτελέσματα, η ΚΤΜ δεν μπορεί να βασιστεί στον ώριμο Φινλανδό δοκιμαστή για του χρόνου. Χρειάζεται ένα μεγαλύτερο σε φήμη, νεώτερο σε ηλικία και πιο αποτελεσματικό σε θέσεις όνομα για την εργοστασιακή της ομάδα, και βέβαια πιθανόν να αποδειχθεί δυνατός ο Μπραντ Μπίντερ που κέρδισε την Moto2 και θα πάρει τη θέση του Συαρίν. Αλλά ένα τέτοιο εργοστάσιο, με τόσο μεγάλη οικονομική και τεχνική προσπάθεια, δεν μπορεί να βασίζεται στους rookies στην κορυφαία κατηγορία. To οδηγικό αδιέξοδο των Αυστριακών για το 2020 είναι εμφανές, και οι μεταγραφές του 2021-2022 αργούν ακόμα (εκτός αν πείσουν τον Πεντρόθα να επιστρέψει!).
Ετσι λοιπόν, σιγά σιγά έχουμε αρχίσει να συζητάμε για το 2020. Για φέτος, ο Μαρκ Μαρκέθ στον 200ό αγώνα του (όλων των κατηγοριών) έφερε pole, ταχύτερους γύρους και άνετη νίκη απο τα φώτα μέχρι τη σημαία, φτάνοντας τους 300 βαθμούς. Σε δύο εβδομάδες έρχεται η Ταϋλάνδη, πρώτη απο τους τέσσερις εκτός Ευρώπης αγώνες. Αν στην τελική κατάταξη ο Μαρκέθ προηγηθεί του Ντοβιτσιόζο κατά δύο ακόμα βαθμούς, θα ανακηρυχθεί Πρωταθλητής τέσσερις αγώνες πριν λήξει η χρονιά! Ο ίδιος είπε ότι στην Ταϋλάνδη θα οδηγήσει πιο γρήγορα απο ότι στην Αραγκον (τι δηλαδή; «Πρόσεχε» σήμερα, για να μην επαναληφθεί το Austin απο την πολλή σιγουριά;!). Καλά, ας έρθει η Ταϋλάνδη, και μετά η Ιαπωνία, η Αυστραλία και η Μαλαισία, και το γιορτάζει στην Βαλένθια. Γιατί τα πολλά και τα μεγάλα λόγια δεν βοήθησαν ποτέ κανέναν, ούτε να κερδίσει αλλά ούτε και να γίνει συμπαθής.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
1 25 93 Marc MARQUEZ SPA RepsolHondaTeam Honda 166.9 41’57.221
2 20 4 Andrea DOVIZIOSO ITA DucatiTeam Ducati 166.6 +4.836
3 16 43 Jack MILLER AUS Pramac Racing Ducati 166.6 +5.430
4 13 12 Maverick VIÑALES SPA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 166.6 +5.811
5 11 20 Fabio QUARTARARO FRA Petronas Yamaha SRT Yamaha 166.4 +8.924
6 10 35 Cal CRUTCHLOW GBR LCR Honda CASTROL Honda 166.3 +10.390
7 9 41 Aleix ESPARGARO SPA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 166.3 +10.441
8 8 46 Valentino ROSSI ITA Monster Energy Yamaha MotoGP Yamaha 165.4 +23.623
9 7 42 Alex RINS SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 165.1 +27.998
10 6 30 Takaaki NAKAGAMI JPN LCR Honda IDEMITSU Honda 164.9 +31.242
11 5 29 Andrea IANNONE ITA Aprilia Racing Team Gresini Aprilia 164.8 +32.624
12 4 9 Danilo PETRUCCI ITA Ducati Team Ducati 164.8 +33.043
13 3 88 Miguel OLIVEIRA POR Red Bull KTM Tech 3 KTM 164.8 +33.063
14 2 36 Joan MIR SPA Team SUZUKI ECSTAR Suzuki 164.8 +33.363
15 1 53 Tito RABAT SPA Reale Avintia Racing Ducati 164.6 +36.358
16 63 Francesco BAGNAIA ITA Pramac Racing Ducati 164.3 +41.295
17 82 Mika KALLIO FIN Red Bull KTM Factory Racing KTM 164.1 +42.983
18 17 Karel ABRAHAM CZE Reale Avintia Racing Ducati 164.1 +43.880
19 38 Bradley SMITH GBR Aprilia Racing Team Aprilia 164.1 +44.279
20 99 Jorge LORENZO SPA Repsol Honda Team Honda 163.9 +46.087
21 55 Hafizh SYAHRIN MAL Red Bull KTM Tech 3 KTM 163.9 +47.308
Not Finished 1st Lap
21 Franco MORBIDELLI ITA Petronas Yamaha SRT Yamaha 0 Lap
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ (14 ΑΓΩΝΕΣ)
1 Marc MARQUEZ Honda SPA 300
2 Andrea DOVIZIOSO Ducati ITA 202
3 Alex RINS Suzuki SPA 156
4 Danilo PETRUCCI Ducati ITA 155
5 Maverick VIÑALES Yamaha SPA 147
6 Valentino ROSSI Yamaha ITA 137
7 Fabio QUARTARARO Yamaha FRA 123
8 Jack MILLER Ducati AUS 117
9 Cal CRUTCHLOW Honda GBR 98
10 Franco MORBIDELLI Yamaha ITA 80
11 Pol ESPARGARO KTM SPA 77
12 Takaaki NAKAGAMI Honda JPN 68
13 Joan MIR Suzuki SPA 49
14 Aleix ESPARGARO Aprilia SPA 46
15 Andrea IANNONE Aprilia ITA 32
16 Francesco BAGNAIA Ducati ITA 29
17 Miguel OLIVEIRA KTM POR 29
18 Johann ZARCO KTM FRA 27
19 Jorge LORENZO Honda SPA 23
20 Tito RABAT Ducati SPA 18
21 Stefan BRADL Honda GER 16
22 Michele PIRRO Ducati ITA 9
23 Sylvain GUINTOLI Suzuki FRA 7
24 Hafizh SYAHRIN KTM MAL 7
25 Karel ABRAHAM Ducati CZE 5
26 Bradley SMITH Aprilia GBR
27 Mika KALLIO KTM FIN